Futago, 熱田まつり ~ ゆかた, UNIVERSAL STUDIO`s JAPAN

HI~ みな さん!



Een week geleden na schooltijd stond ik in de gang met een paar meisjes uit mijn klas te kletsen. Ik had het over mijn zus, Isa. Ik heb ze al eerder verteld dat ik een tweeling ben. Toen vroeg Yoko hoe oud mijn zus was. Dus ik antwoordde met `16`. Ze knikte even en vroeg toen opeens heel opgewonden `maar hoe oud ben jij dan?`
Ik lachte en zei `16.` Toen begon er iets te dagen. Sachiko schreeuwde `Futago?!` En ik knikte, want futago is het Japanse woord voor tweeling. Een hels kabaal barstte los onder de meisjes om mij heen. Ze waren allemaal verschrikkelijk opgewonden en vroegen `hontou ni?` (echt waar?) en zeiden `SUGOI!!` (super cool).
Ze wilden graag een foto van mijn zus zien en ik liet ze een foto van mij en Isa zien die ik op mijn mobiel heb. Sachiko vertelde ook meteen alle jongens in de klas dat ik een tweeling was en die wilden ook allemaal meteen de foto zien. Ik werd er helemaal blij van. Ik had ze dus al eerder verteld dat ik een tweeling was, maar hier schijnt niemand het woord `twinsister` in het engels te begrijpen. Dus ze hoorden nu pas dat ik een tweeling ben. Ik weet niet waarom ze het zo leuk vonden, maar ik moest wel hard lachen om hun reactie. Ook zei een van hen dat Isa heel cute was. ^^

Toen ik terug liep naar huis was ik met Maiko in gesprek. He kwamen om het onderwerp school en Maiko vertelde dat haar moeder liever wilde dat ze naar nog een betere school ging dan Chigusa. Chigusa is een van de beste scholen in Aichi, maar er zijn dus wel nog betere. Hier in Japan worden veel leerlingen echt heel erg ge-pusht door hun ouders om hard te studeren, vooral door hun moeder die vaak huisvrouw is. Hun vader zegt vaak niet zoveel erover omdat die simpelweg nooit thuis is. Dat is zo in mijn gastfamilie althans en ook in Maiko`s gezin vertelde ze. Maiko zei dat ze ook niet naar die andere school kon omdat ze `not smart enough` was. Ik legde mijn hand op haar schouder en zei dat ze dat niet moest zeggen.

Ik vertelde haar dat ze misschien wel 7 uur per dag kon leren en dan wel op die school terecht kon komen, maar wat dan? Wordt je daar echt gelukkiger van? Je studeert je te pletter om in die goede High school te komen, vervolgens om naar een goede universiteit te gaan en dan een goede baan te krijgen. Heb je eenmaal die baan, moet je waarschijnlijk lange dagen maken en nog steeds erg hard werken. Dan houdt het nooit op. Jongeren in Japan hebben een ander soort opvoeding dan hier. Ze worden verteld dat als iets niet lukt, ze gewoon harder moeten proberen. Ik lieg niet! Ik kan het niet goed uitleggen, maar dit is misschien wel eerste echt grote culturele verschil wat ik heb ontdekt.

Maiko leek blij en ze bedankt me en zei dat ze zich nu beter voelde omdat ze een beetje in zat over hoe haar moeder over haar dacht, omdat ze dus naar Chigusa ging en niet naar die andere school. Ik was heel erg blij om haar te helpen. Ik praat meestal best veel maar ik had niet verwacht dat ze mijn woorden zo zou waarderen.

Toen we op het metro station stonden vertelde ik haar ook dat het belangrijk is om jezelf rust te gunnen. Als iets niet lukt hoef je niet meteen je hele weekend in de boeken te duiken. Je moet jezelf eerst rust gunnen voordat je weer door kan gaan. Dit advies klinkt misschien raar voor Europese studenten, maar in Japan is het echt zo dat je ze moet vertellen om zichzelf niet te hard te pushen.
Maiko zei dat mijn manier van praten `mature` was. Ik ben erg blij met dat compliment en ook vooral omdat ze mijn woorden scheen te waarderen.



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Op 5 Juni ben ik naar `Atsuta festival` geweest samen met Anna, Haruka, Kanae en Shizuki. Rond deze tijd worden er veel festivals gehouden in Japan en ik was erg blij toen Anna met uitnodigde om samen te gaan. Haruka en Kanae wilde met ons mee, en later Shizuki ook. Ik kende ze allemaal al en ze zijn heel aardig, we zitten allemaal ook in dezelfde klas, 101.

Anna (die overigens 100 procent Japans is, de naam Anna wordt ook gewoon gebruikt in Japan.) zei dat ze naar het festival ging in `Yukata`. Een Yukata is een soort simpele kimono, en het is een tradioneel Japans kledingstuk.
Je hebt een `obi` dat is de brede band rond de middel en die eindigt in een strik op de achterkant. Ook hoor je een soort houten slippers te dragen erbij.

Een Yukata is aardig prijzig (niet zo duur als een kimono, want die is verschrikkelijk duur) en ik heb de mijne als een cadeautje van mijn gast-grootvader gehad. Ik ben er meer dan blij mee en ik vind mijn Yukata ook zo mooi. Ik wil hem graag mee naar Nederland nemen en laten zien. Al heb je wel een speciale manier om hem aan te trekken en je moet er wel bij geholpen worden.



Dit is de achterkant van de Yukata. De strik is een los onderdeel dat aan de obi wordt bevestigd, aangezien het een hele klus is om zo een perfecte strik zelf te maken. (De orginele versie heeft wel een obi waar je zelf die strik moet maken trouwens.)




Dit zijn de houten slippers. Het is wel erg wennen om erop te lopen trouwens. En bovendien is het ook nog zo dat de Yukata tot de grond reikt en strak is aangetrokken, dus je moet echt schuifelen. Je kan geen grote stappen nemen!




Dit zijn wij op het Festival! Hier was het nog licht, maar we bleven tot 10 uur ongeveer en toen was het al helemaal donker.

Van rechts naar links ; Anna, ik, Haruka, Kanae, Shizuki. <3 ~~~

In het begin voelde ik me zeer ongemakkelijk toen ik over het metrostation in Motoyama liep. Een groepje jongens passeerde me en dan hoorde ik `sugoi..!!` (sugoi = zoiets als `super` of `cool`) of sommige meisjes zeiden `kawaii`. Dat vond ik wel erg leuk natuurlijk, maar de meeste Japanners hebben nog nooit een westerling in een Yukata gezien dus ik trok nogal veel aandacht. Gelukkig vond ik Anna al gauw en waren we met zijn tweetjes. Ze gaf me een waaier, zwart met roze sterretjes en een roos erop. Hij paste perfect bij mijn Yukata, en ik was blij met het cadeautje.

We reisden een hele weg met de subway, en we stapten eerst uit in Sakae, omdat Anna een verkoper leuk vind die in een department store in Sakae werkt. We gingen daarlangs omdat ze haar Yukata aan hem wilde laten zien, en ze had hem ook verteld dat ik erbij zou zijn. Het was nog een hele weg, maar Anna was heel blij omdat hij had gezegd dat ze er schattig uitzag.

Daarna gingen we nog een stukje met de trein en we waren uiteindelijk bij het festival. Er waren echt heel veel mensen en ook best veel meisjes in Yukata. Naar een festival gaan in Yukata is dus best gebruikelijk. Er waren overal kraampjes met eten en zoetigheid en speelgoed. Het enige wat ik gekocht heb was `ringo-ame` wat dus letterlijk apple-candy betekent. Maar ik vond het niet zo lekker aangezien ik niet zo dol ben op appel. Toch was ik blij dat ik het heb geprobeerd omdat het me het gevoel gaf dat ik ook wat nieuwe dingen heb geprobeerd.

Na enige tijd ontmoette Anna en ik Haruka, Shizuka en Kanae. We hebben de rest van de tijd rondgelopen en gekletst en gelachen. Vooral toen we een paar jongens van Chigusa`s baseball team tegen kwamen (die makkelijk te herkennen zijn door hun gemillimeterde haar en hun schoudertassen met CHIGUSA baseball erop.)
Anna hoorde hen uit over een senpai van de baseball club, omdat Haruka hem leuk vind.

Ook ontmoette we een man uit de VS. Ik heb nog even met hem gepraat en Anna vond hem leuk, al was ik meer geintereseerd in het groepje schooljongens links van mij.
(Ja, zij mag de amerikaan gerust hebben, ik blijf toch liever bij de Japanners...)



Anna met een annanas-snack ^^




Atsuta-festival!


Nadat het al aardig laat was en donker, wilde Anna en Haruka nog purikura gaan maken.
Daarvoor gingen we een klein stukje met de trein en we stapten uit in een ander gedeelte van de stad. Vlakbij het station zat een jongen buiten, met een keyboard en een microfoon. Hij begon te zingen en hij speelde ook de begeleiding op de piano. Haruka, enthousiast als ze altijd is, sleepte ons er meteen heen. Er stond nog niemand en ik was nogal verlegen aangezien we recht voor zijn neus stonden met zijn vijfjes.

Zijn naam was Satoshi en er stond een rek met folders met zijn site en zijn foto. Ook verkocht hij cd`s met elk 4 tracks voor 1000 yen. Anna vertaalde voor me dat hij een contest had gewonnen en ik denk dat hij dus een contract heeft nu. Hij zong langzame liedjes met piano-begeleiding maar dus helemaal live, en het was echt prachtig. Zijn stem was zo mooi! Iedereen van ons wilde een folder en er kwamen als snel veel meer mensen bij hem staan. Ik was echt niet bij hem weg te slaan, maar we moesten verder om de purikura te maken (en het was al laat, iets van half 10 ofzo).

Ik geloof dat hij me wel heeft opgemerkt en ik hoop dat hij heeft gemerkt dat ik zijn muziek echt erg mooi vond.






Dit zijn 3 van de purikura pictures die we samen gemaakt hebben. Ik kan ze helaas niet allemaal uploaden, omdat je maar een beperkt aantal naar je mobiel kan sturen.
En btw. we dragen geen contactlenzen!(een vriendin van mij dacht dat namelijk)
Het is de foto-machine die onze ogen zo groot en shiny maakt!

Na de purikura gingen we terug met de trein en later met de subway. Helaas was de batterij van mijn mobiel op en het was al half 11. Ik kon mijn gastouders dus niet bellen en ik hoopte echt dat ze niet boos zouden zijn.

Eenmaal thuis realiseerde ik me dat ik vergeten was om avondeten te eten maar dat maakte niet zoveel uit.

Het was een lange dag, maar ik vond het heel erg leuk en ik hoop dat jullie het ook leuk vinden om te lezen.

-----------------------------------------------

Deze zondag ben ik naar Universal studio`s Japan geweest !!! Het was onwijs leuk en erg warm!

We gingen met de shinkansen naar Osaka, mijn gastvader, Shiori, Alisa en ik.
Mijn gastvader had een `express-pas` voor ons allemaal gekocht wat dus betekent dat je niet hoeft te wachten in de gewone rij, maar dat je kan doorlopen in een andere rij met je express ticket. Dat was erg cool ^^ ~

Er was een watershow waar mijn gastzusjes en ik flink nat werden (de jongens voor ons ook, maar wij gilden veel harder XD) en ook 4 amerikaanse mannen die een michael jackson show opvoerde met zang en dans.

Hieronder wat foto`s!










ばいばい！！


ByeBye~~~ <3

Walking trip, mochi & new haircut ^^~

HI!~

Ik heb nu alweer een tijdje niks van me laten horen omdat ik op schooldagen altijd erg druk ben. Maar hier komen weer de highlights van mijn week!

Op 11 Mei hadden we een `walking trip` met de hele school. Het uitje was eigenlijk op de vrijdag, een week ervoor, gepland maar toen regende het zo hard dat we niet konden gaan lopen.
Deze dag was een dinsdag, en het regende niet, af en toe wat motregen hooguit. Dus we konden gaan lopen!~

Elke vrijdagmiddag hebben we LT (long time) en SG. (SG...? de afkorting is Japans dus ik ben vergeten waar het voorstaat.) Het betekent gewoon `long time` met je klasgenoten en dan bespreken we dus dingen voor uitjes en andere zaken die geregeld moeten worden.

Voor het uitje mag elke klas thema-kleding uit kiezen. Onze klas had besloten om `amerika` te nemen. Dus we moesten in rood-wit-blauwe kleding komen. Nou is dat ook de Nederlandse vlag, zoals ik meteen blij opmerkte.
We mochten dus in onze eigen kleding naar school komen voor de verandering.

Onze klas was niet heel duidelijk een eenheid, maar sommige klassen waren echt heel cool gestyled! Een klas had als them voetbal, en alle leerlingen (inclusief de meisjes) droegen voetbal shirts e.d. Ik heb ook Alice in wonderland gezien, yukata (traditionele japanse kleding) en een 3e klas naast ons was als de kerstman!
Alle jongens droegen kerstman pakken en de meisjes droegen een soort kerstman-jurkje. Ik kon helaas geen foto`s maken want mijn batterij was net leeg gegaan.

We gingen lopen naar een soort Expo park en dan zouden we daar onze lunch eten en een optredens van verschillende klassen hebben, waaronder die van een paar bandjes, gevormd door leerlingen van de school. Ik keek er erg naar uit!

De wandeling duurde heel lang. Het is allemaal binnen Nagoya, maar Nagoya staat op de 4e plaats van grootste steden van Japan. Ik denk dat we wel 5 uur in totaal gelopen hebben. Mijn voeten deden veel zeer en we hadden het allemaal erg warm ondanks de motregen die soms opstak. Ik liep steeds naast Asana, zij is een erg aardig meisje en ze zit in de Track and field club van onze school.





Deze foto`s heeft mijn klassenleraar, Hayakawa-sensei, voor de hele klas afgedrukt. Er staat een jongen uit onze klas niet op, omdat hij er niet was die dag.
Maar voor de rest zijn we compleet ^^

Toen we eindelijk bij bestemming waren, aten we onze lunch op een groot grasveld (het was eigenlijk kunstgras). Daarna moesten we nog een hele tijd wachten, maar het ging harder regenen, dus we konden uiteindelijk niet de optredens zien. Die werden verplaatst naar vrijdag.

We gingen terug met de trein, en ik was thuis rond half 4. Dat was echt vroeg voor een schooldag voor mij (meestal eindigt mijn schooldag rond 6 uur) dus ik maakte van de gelegenheid gebruik om gitaar te spelen en aan mijn verhaal te schrijven.


~~~~~~~~~~~

Op donderdag (20 mei) hadden we weer `home economics`. Dat is een les waar je leert over huishoudelijke zaken, zoals koken e.d. Ik weet niet precies waar het vak over gaat aangezien ik de stof nog niet kan volgen. Maar Nanami uit mijn klas smste me dat we voor deze donderdag een schort en iets om je haar mee te bedekken moesten brengen, omdat we een kookles zouden hebben!

We gingen `sakura mochi` maken. Ik denk dat ik al eerder heb uitgelegd wat mochi is. Mochi is gemaakt van gestampte gestoomde rijst met een zoet binnenste (dat binnenste ziet er paars uit). Je hebt veel verschillende soorten mochi. Ik vind het erg lekker ^^ Het is een traditionele Japanse zoetigheid. Sakura is kersenbloesem, en de mochi heet zo omdat de rijst roze is gekleurd.
Ook is mochi meestal in een blad gewikkeld. Het blad is ook speciaal klaargemaakt dus je kan het ook eten (al heb ik dat overgeslagen eerlijk gezegd.)

Hier het resultaat!




Niet geweldig mooi, maar het kon ermee door ^^ het was erg moeilijk om ze een mooie vorm te geven omdat de rijst echt OVERAL en nergens aan plakt XD.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Ik ging gisteren dus mijn haar knippen ~
De kapper was wat duurder dan in NL maar je krijgt dan ook wat hoor! De service is echt heel goed en ik heb ook echt van half 5 tot 6 uur bij de kapper gezeten voor alleen maar knippen.

Japan is een van de weinige landen waar ze volgens mij ook jongens en mannen als kappers hebben. Je denk misschien van niet, maar ga eens na.. hoeveel mannelijke kappers ken je eigenlijk? niet zoveel toch?

Deze kapsalon heet `Lobec` en was heel mooi ingericht. Ze hadden 3 mannen als kappers, waarvan er 1 in de 20 was. De man die mij hielp was iets ouder, maar ik kon hem niet zo goed op leeftijd schatten. Mijn gastmoeder had de instructies voor mijn haar op een papier geschreven (in het japans dus) en hij ging mijn haar wassen en mijn haar knippen. Ze hebben echt hele lekkere poefstoelen en je krijgt een dekentje over je benen zodat je het niet koud krijgt. Ook duurt het wassen best lang, en je hoofdhuid wordt goed gemasseerd en gewoon heel goed verzorgd.

Dan ging hij mijn haar knippen en soms beeldde hij een beetje uit van `dit?` en dan knikte ik. Als hij dat deed lachte hij altijd een beetje verlegen.
Hij knipte dus mijn haar, en daarna heeft hij heel lang besteed aan mijn haar drogen. Hij heeft mijn haar zorgvuldig naar binnen gekruld met de fohn en borstel.
De mensen die voor mij aan de beurt waren waren al weg, en ik zat er nog omdat hij mijn haar heel mooi heeft gekruld ^^

Toen ik klaar was zei ik `very good!` toen hij het ging laten zien. Hij mompelde een heel zacht `thank you`. Hij glimlachte erbij.
Ik rekende af, en je betaalt dus iets meer omdat je wassen, knippen en drogen krijgt, maar dan ook lang en goed.
Maar ik geloof niet dat hij met het haar van iedereen zo lang bezig is.

Toen mocht ik even plaats nemen op de bank en hij haalde mijn tasje. Daar zit dus een nummertje aan, en ik had hem afgegeven aan het begin. Ik zag hem zoeken en toen mijn hartje-tasje wat ik van Isa gekregen heb, tevoorschijn halen. Hij gaf het aan mij met een brede lach op zijn gezicht. Hij vond mijn tasje duidelijk erg cute. XD
Hij gaf me ook een `membercard` zei hij. Ik zag hem ook in een doosje met kaartjes zoeken en er eentje uitpakken. Ik dacht.. het zou echt grappig zijn als het zijn kaartje was. Maar dat is het ook! ik haalde het later tevoorschijn, en zijn naam staat erop. Er staat `chief` en zijn naam.


Hij liep met me mee naar buiten en daar boog hij en zei van `arigatou gozaimasuta!` en ik zei ook een heel verlegen `arigatou` en toen `thank you!!`
Hij bleef buiten staan en ging naar mij zwaaien. Ik glimlachte en zwaaide even terug.





Foto`s zijn niet zo geweldig, maar ik hoop dat jullie mijn haircut een beetje leuk vinden. Ikzelf ben er erg blij mee, en mijn haar voelt lekker zacht aan nu.
Mijn haar was heel droog aan de onderkant en dat is er nu af, dus het is veel beter zo.

~~~~~~~~


Vandaag ging ik uit eten voor lunch met mijn gastvader. Dat doen wij wel vaker, eigenlijk bijna altijd in het weekend. Ik kwam net terug van mijn Japanse les, die heb ik elke zondag voor anderhalf uur in the International centre of Nagoya. Mijn gastvader bracht me en haalde me op en daarna gingen we samen naar een grote boekwinkel. Daar heeft hij 2 visual kei bladen voor me gekocht (Cure & Fool`s mate) die overigens per stuk ongeveer 10 euro kosten, en een boek van Natsuo Kirino, een Japanse auteur, in het engels vertaald. Ik was heel erg blij en heb hem natuurlijk erg bedankt.~

We gingen eten in een `steakhouse`. Dat moet raar voor jullie klinken, niet? Het leuke is dat je hier echt bijna alles voor ontbijt en lunch kan eten. Ik heb een keer ontbeten met een donut, of met cornflakes, of met pizza, of met onigiri (rijstbal met zeewier) of een soort curry-soep. Van alles! ook voor lunch kan je veel verschillende dingen eten. Zo heb ik al spaghetti, ramen (noedels in een soep, soms met groente en met vlees vaak) udon (ander soort noedels, dikker) of `Omu rice` een rijstgerecht, of gewoon sandwiches, geluncht.

We gingen dus naar een steakhouse. De naam was geloof ik `Outback.` Mijn gastvader was hier al vaker geweest. Het was erg amerikaans ingericht en het eten was dan ook erg amerikaans. Ik koos voor een salade met kip en mijn gastvader voor spare ribs met fried potatoes. En voor ons samen hadden we een soort gefrituurde uienringen met saus. Het smaakte erg goed!

Toen ik klaar was met mijn salade,vroeg de ober die ons steeds hielp wat aan mij. Ik keek hem niet-begrijpend aan. Toen zei hij opeens in het goed engels `Can I take your plate?` Ik zei `yes`. En toen wees hij naar mijn glas en vroeg `Would you like some more water?` en ik antwoordde met `I`m fine, thanks.` Toen hij weer verdwenen was zei ik tegen mijn gastvader dat hij echt goed engels sprak. Ik was verbaasd.

Even later kwam hij weer terug met mijn gastvaders water en die zei tegen hem (in het Japans dan) dat ik vond dat zijn engels goed was. Hij bedankte me (ook in het Japans) Ik denk dat hij vroeg aan mijn gastvader waar ik vandaan kwam en toen mijn gastvader `oranda` zei (oranda = holland in het Japans) zei hij `ooh, the netherlands!` Ik was heel verbaasd en mijn gastvader ook, dat hij dat zei. Ik heb echt nog nooit iemand `the netherlands` horen gebruiken hier in Japan. Mijn gastvader vroeg of hij Nederland kende. Tomoya (dat is de naam van de ober, hij droeg een naamkaartje met romaji voor zijn naam, geen karakters) legde me uit dat veel Japanners denken dat `oranda` ook oranda is in het engels, en dan weten ze niet welk land het is. Hij vertelde dat hij 3 jaar geleden naar Australie was geweest om Engels te leren.
Mijn gastvader vertelde dat ik uitwisselingsstudent was. Hij zei dat ik een heel klein beetje Japans sprak. Tomoya zei dat er niet zoveel gelegenheden voor hem waren om Engels te praten. Aan het eind van ons gesprek zei hij:` I hope you will come here again.. to see you..`.

Ik was daarna erg blij en ik hoop inderdaad echt dat we nog een keertje gaan. Mijn gastvader zei volgens mij dat we nog een keer hier zouden komen, dus dan kan ik nog een praatje met hem maken. Hij is misschien wel ietsje te oud voor mij, maar wel leuk om mee te praten XD.



Dit is een blikje frisdrank dat ik heb gekocht. Mijn favorite gitarist had een foto met deze frisdrank op zijn blog gepost dus moest ik ook even een foto ervan op mijn blog posten ^_~





Regenboog in Motoyama! Ik heb deze foto genomen met mijn mobieltje. きれい　ね？



ちゅ!!!

xxx

Golden week & LM.C concert @ Bottomline Nagoya

MINA SAN ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

こんにちは!

Ik heb weer heel wat beleefd! Ik dacht dat het ondertussen wel tijd werd om jullie op de hoogte te brengen ^^~ "Golden week" is een korte vakantie begin Mei, en het heet zo omdat het 3 feestdagen na elkaar zijn. Ik had dus het weekend vrij, en maandag tot en met woensdag. Mijn gastvader had al veel plannen gemaakt voor de eerste dagen. We gingen weg met de auto en we stonden heel vroeg op, rond 6 uur.



Hier kan je het op het kaartje de prefectuur `Toyama` waar we heen gingen zien. Het is aan de andere kant van Japan, in de breedte dan.~ Als eerste bezochten we een oud Japans dorpje. Het was echt een heel schattig dorpje met een prachtige natuur, heel veel bergen erom heen, en uniek in zijn soort!



Deze foto heb ik genomen van het dorpje. Alle huizen gebruiken geen spijkers, maar het hout is met touw aan elkaar gebonden!



We moesten wel veel en lang in de auto zitten, maar zo ongeveer elke Japanse auto heeft een tv-schermpje voorin de auto, en onze auto heeft er ook eentje achterin dus we keken `charlie and the chocolate factory` en een stukje Harry Potter and the Halfblood Prince. We kwamen uiteindelijk aan bij bestemming en we installeerden ons in het hotel waar we voor een nachtje zouden blijven. Het was een traditioneel Japans hotel, en de woonkamer bestond uit tatami-matten en we sliepen ook op een futon. Heel traditioneel en ik vond het leuk om een keertje mee te maken.



Deze prefectuur is beroemd om de soort kleine inktvisjes die ze hier in overvloed hebben. Het is dan ook een delicatesse die ik toch maar heb overgeslagen. We stonden om half 2 in de nacht op, om op een boot met een aantal anderen toeristen naar de vissers te gaan kijken die de inktvisjes binnenhaalden. We hadden veel geluk dat het weer goed was, want gisteren en eergisteren gingen de vissers niet en de toeristen die die dag kwamen konden niet gaan kijken. Het was wel aardig fris op de boot, en moesten ook allemaal een reddingsvest dragen. We bekeken 2 plaatsen waar netten waren gespannen. De inktvisjes waren zo bijzonder omdat hun tentakels een blauw licht geven in het donker. Het ziet er echt heel mooi uit!

De vissers waren allemaal erg vriendelijke mannen en ze hielden nettten met inktvisjes en andere vissen omhoog die de touristen mochten oppakken. Het ging voor mij toch net een beetje te ver om een levende vis vast te houden, vooral omdat ik het eigenlijk een beetje zielig vond om het beestje zo te zien spartelen.



De volgende dag stonden we wel weer gewoon om half 9 op, terwijl de visserstocht tot ongeveer 5 uur in de ochtend had geduurd. In de auto was ik een beetje slaperig maar dat ging wel weer over. We gingen nog een boottochtje maken vlak bij een grote clif. Mijn gastvader vertelde me dat deze clif bekend was omdat veel mensen hier zelfmoord plegen. Ik ben met Shiori helemaal naar het puntje gelopen en het uitzicht was prachtig!



Ook hebben we een soort `inktvissen museum` bezocht. Het ging in het speciaal over dat soort kleine inktvis die dus heel bekend is in deze streek.

Als laatste bezochten we een hele beroemde tempel. Het is niet alleen een toeristische plaats, want er wonen ook echt monniken die worden opgeleid. Hun leven is echt niet makkelijk; ze staan elke dag om 3 uur in de nacht op om de hele tempel schoon te maken. Ook hebben ze slechts 1 tatami mat van 1 bij 2 meter om op te slapen en om te eten. De tempel was prachtig, zowel van binnen als van buiten. Ik heb ook geld geworpen in de daarvoor bestemde bus en heb 2 keer gebeden. Japanners hebben iets andere gewoonten dan hier en je hoeft ook helemaal niet gelovig te zijn om te bidden. Je gooit gewoon een muntje in de bak en vouwt je handen. Ik was blij dat ik het gedaan heb, omdat het een goed gevoel geeft om ergens in te geloven. Ik vond de tempel echt ontzagwekkend en ik was echt gefascineerd door de monniken die ik tegenkwam. Ik zou graag willen weten wat zij denken, omdat zij de keuze hebben gemaakt om hun leven in deze tempel door te brengen. Zij waren op hun beurt ook wel een beetje nieuwsgierig omdat ik denk dat ze niet zo vaak buitenlanders tegenkomen.



Na deze trip ben ik met Shiori en haar nichtje en haar tante naar een dorpje geweest die bekend is om `tie-dye` kleding. Tie-dye is een speciale methode om kleding, en hier vooral Kimono`s, te versieren en te kleuren. Nadat het patroon wordt gemaakt wordt elk stipje in het patroon tot een bolletje opgeknoopt. Dat is een vorm van Tie-dye, maar je hebt veel verschillende. Alles wordt met de hand gedaan, dus het is allemaal hand-made. De prijzen liegen er dan ook niet om ; wil je een tie-dye kimono hebben loopt het gerust in de paar duizend euro. Nou mochten Shiori, haar nichtje en ik onze eigen Tie-dye servet maken. Het was aardig wat werk en we hadden allemaal wat hulp nodig, maar het is gelukt. Mijn servet moet nog wel geverfd worden dus ik krijg hem opgestuurd binnen een paar weken. Ik zal een foto ervan posten! Ik was er erg trots op, omdat de mijne ook handgemaakt is! ^^~



Ook zijn we nog een keer naar `Karaoke` geweest met Shiori en 2 vriendinnen van haar. Mijn ouders wilden graag dat ik mezelf zou opnemen tijdens de karaoke, dus dat heb ik gedaan. Het filmpje is niet zo goed en het duurt een beetje te lang, maar ik kon niet praten tijdens het zingen dus wist Shiori niet dat ze mocht stoppen. Hier zing ik `Breaking Free` van High school musical. Ik hou eigenlijk niet van High school musical liedjes, maar het was een Engels liedje dat goed voor mij te zingen was.




~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

5th MAY 2010

LM.C CONCERT

BOTTOM LINE - NAGOYA

YAAAAAAAAAAAAAAAAAAY vandaag was het zover! mijn eerste J-rock concert in Japan!!!!!!
Ik was zoooow nerveus... maar het was echt SUGOI!!!~~~~~
CHO-KAKOIIIIIIIIIIII ^^~






(ORE-SAMA XD)


Ik wilde zo vroeg mogelijk naar de concerthal, maar dat bleek helemaal niet nodig te zijn. Er staan namelijk een nummer op je kaartje, dat bepaalt wanneer je de zaal binnen mag. Ik had nummer 481, dus ik had weinig hoop dat ik ergens vooraan zou staan. Maar de concert-zaal zelf was helemaal niet zo groot. Het was ongeveer even groot als Tivoli de Helling (voor degenen die dat kennen... XDXD) en het had een klein balkonnetje,maar daar stond niemand. Het was echt wel opmerkelijk dat veel mensen gewoon achterin de zaal gingen staan. De eerst rijen waren wel al vol, maar ik stond maar iets van anderhalve meter van het podium af denk ik. Ik kon wel nog meer naar voren gaan staan, maar ik ben nogal lang dus ik wilde ook niet voor iedereens neus gaan staan.

Het podium was dan niet zo groot, maar wel compleet versierd. Het had een enorm spandoek met LM.C`s logo erop en overal waren grote ballonnen met LM.C erop. Ook waren er rode brandweerlichten op het podium en een standaard met lollies. (De zanger, Maya, heeft altijd een lolly bij zich of in zijn mond. Het is zijn trademark.)

Ik heb wel iets van 5 verschillende meisjes gezien die als Maya waren gecosplayed. Maar dan ook niet half, nee, ze hadden echt ALLES aan wat Maya ook aanhad, inclusief het haar en de sieraden. Ik vond dat ze er echt super cool uitzagen.

Als eerste kwamen de support-bandleden op. LM.C is een band die maar uit 2 officiele leden bestaat; Maya (de zanger) en Aiji(de gitarist). Toen Aiji opkwam was er veel gegil, en toen Maya opkwam een nog harder gegil. Hij kwam op onder de prelude `NO.9`.
Hij had een lolly in zijn mond en toen ze met het eerste nummer begonnen, gooide hij hem in het publiek! (Ik heb niet gezien waar die landde.. maar ik vrees het ergste...)

De live was ontzettend cool! Het is een beetje anders dan in Europa. Ik had echt nog veel ruimte om me heen, en mensen drongen zich niet naar voren. Ook doen alle fans dezelfde beweging altijd. Ze zwaaien met hun armen op het ritme van de muziek, doen dat snel of langzaam, maar wel allemaal hetzelfde.

Ook was het concert ticket aardig duur (￥5500 = ongeveer 50 euro.) Maar de live duurde dan ook wel 4 uur! van half 4 tot half 8.

Ik was verbaasd over hoe goed ik Maya kon zien, en helaas stond Aiji aan de andere kant van het podium dus zag ik hem van iets minder dichtbij, maar hij kwam 2 keer mijn kant op gelukkig <3

Ik heb ook even kunnen headbangen tijdens `crazy a go go` omdat Maya ons vertelde om `crazy` te doen en de meisjes voor mij ook gingen headbangen.

Maya praatte veel tijdens het concert, en helaas kon ik veel niet begrijpen. Maar soms wel en ik heb echt moeten lachen om hem. Maya is echt een hele grappig jongen! haha! Zijn favoriete woordje is `yay!` dat riep hij de hele tijd en dan ging iedereen `yay!` tegelijk terug roepen. En dan riep Maya weer `yay-yay` en wij allemaal `yay-yay!` haha!
Hij deed ook vaak grappige dansjes tijdens het concert, wat er heel schattig uitzag.
In het begin van het concert waren hij en Aiji ook aan het praten over Maya`s nieuwe kapsel. Het leuke was toen Maya naar het tafeltje met water e.d. liep en een LM.C spiegel pakte en zijn haar ging bekijken.
`hontou ni?` hij keek in de spiegel. (hontou ni = echt waar?) hij liet de spiegel zakken en toen weer `HONTOU?` Het was echt heel grappig!
Hij vroeg ook of deze spiegel ons bekend voor kwam. (DUH>>> dat ding verkochten ze dus bij de rest van de LM.C merchandise)

Hij vroeg toen ook wie er nog geen hand. Nou, plotseling had NIEMAND nog een LM.C spiegel... (XDXD) maar hij gooide hem niet in het publiek want ik denk niet dat dat de bedoeling was.

De muziek was heel erg goed, ik vind dat Maya een hele goede live-zinger is en Aiji`s solo`s waren soms nog beter dan op de cd! Ik vond de muziek echt heel erg goed en ik kon nog meer van de songs genieten dat als ik ze op de cd luisterde.

Maya deed nog wel meer crazy dingen tijdens het concert. Zoals in het begin van het concert speelde hij met de microfoon en toen liet hij hem bijna vallen. Het maakte nogal wat lawaai en hij moest lachen om zijn eigen actie. Ook praatte hij zoals gewoonlijk een eind weg tegen Aiji, maar die was net even op dat moment wat water drinken en toen draaide Maya zich om en moest hij lachen want Aiji liep snel terug naar de microfoon. `sorry, je was net even pauze aan het nemen` zei Maya. (voor zover ik het kon begrijpen.)Ook was Maya`s ding ook echt `Peace!` de hele tijd.

Ook zei Maya dat de Europa-tour heel leuk was, en het enige engels wat ik hem heb horen gebruiken was `JUMP!` tijdens ROCK THE LM.C. Dat is een van mijn fav. songs van LM.C en was super fun omdat iedereen ging springen.

Ik en er ook van overtuigd dat ik oogcontact heb gehad met Maya. Het was niet onmogelijk, omdat ik dus niet zo ver weg stond en je de mensen echt kan aankijken. Ik stak eerlijk gezegd een beetje boven de meisjes om mij heen uit... Maya keek naar mij en hij lachte, toen maakte hij een wenkend gebaar (wat hij wel vaker deed). Ik was erg blij op dat moment ^^~
Al is mijn favorite lid eigenlijk Aiji, de gitarist.

Maya riep ook vaak `NAGOYA!!` en dan was ik even verbaasd van.. ja.. ik ben in Nagoya. Ook hadden ze `denki-man` op het podium. Voor degenen die LM.C dus niet kennen zal ik even uitleggen wie dat is. Hij heeft een zilverkleurige doodshoofd en een hanekam en lange lichtgevende vingers. Hij speelt in bijna alle clips van LM.C en is typisch een van de gekke creaties van LM.C. Hij praatte ook! Hij gebruikte wel een stemvervormer waardoor zijn stem heel grappig klonk.

Maya liet ons het refrein van 88 zingen en ook schreeuwde iedereen de woorden `kankenai` en `zen-zen-kankenai` mee tijdens `Rock the LM.C.`

Een meisje vooraan viel wel flauw na een paar liedjes. Maya was heel bezorgd en vroeg of het ging enzo en gaf water mee, maar het meisje was dus flauw gevallen en moest uit het publliek worden getild. Ik vond het erg zielig voor haar, want dat is echt niet wat je wilt tijdens een concert!

Het laatste liedje wat ze speelden was `Punky heart` en ik moest toen even aan Isa denken, want het is haar lievelingsliedje van LM.C. Speciaal voor jou Isa chan!<3333

Maya en Aiji bedankten ons meerdere malen aan het eind, en Maya gooide lollies in het publiek en Aiji zijn plectrums. Ik was erg teleurgesteld omdat het meisje naast me de plectrum van Aiji ving, omdat ik niet aan het opletten was. Maar de volgende keer beter!~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dit verslag is een beetje rommelig en uitgebreid (van het concert) maar ik mocht geen foto`s of filmpjes maken dus ik wil met later nog wat kunnnen herinneren van het concert...
Degenen die dit niet echt interessant vinden hoeven het niet te lezen!~


LOVE & PEACEEEEE