Futago, 熱田まつり ~ ゆかた, UNIVERSAL STUDIO`s JAPAN

HI~ みな さん!



Een week geleden na schooltijd stond ik in de gang met een paar meisjes uit mijn klas te kletsen. Ik had het over mijn zus, Isa. Ik heb ze al eerder verteld dat ik een tweeling ben. Toen vroeg Yoko hoe oud mijn zus was. Dus ik antwoordde met `16`. Ze knikte even en vroeg toen opeens heel opgewonden `maar hoe oud ben jij dan?`
Ik lachte en zei `16.` Toen begon er iets te dagen. Sachiko schreeuwde `Futago?!` En ik knikte, want futago is het Japanse woord voor tweeling. Een hels kabaal barstte los onder de meisjes om mij heen. Ze waren allemaal verschrikkelijk opgewonden en vroegen `hontou ni?` (echt waar?) en zeiden `SUGOI!!` (super cool).
Ze wilden graag een foto van mijn zus zien en ik liet ze een foto van mij en Isa zien die ik op mijn mobiel heb. Sachiko vertelde ook meteen alle jongens in de klas dat ik een tweeling was en die wilden ook allemaal meteen de foto zien. Ik werd er helemaal blij van. Ik had ze dus al eerder verteld dat ik een tweeling was, maar hier schijnt niemand het woord `twinsister` in het engels te begrijpen. Dus ze hoorden nu pas dat ik een tweeling ben. Ik weet niet waarom ze het zo leuk vonden, maar ik moest wel hard lachen om hun reactie. Ook zei een van hen dat Isa heel cute was. ^^

Toen ik terug liep naar huis was ik met Maiko in gesprek. He kwamen om het onderwerp school en Maiko vertelde dat haar moeder liever wilde dat ze naar nog een betere school ging dan Chigusa. Chigusa is een van de beste scholen in Aichi, maar er zijn dus wel nog betere. Hier in Japan worden veel leerlingen echt heel erg ge-pusht door hun ouders om hard te studeren, vooral door hun moeder die vaak huisvrouw is. Hun vader zegt vaak niet zoveel erover omdat die simpelweg nooit thuis is. Dat is zo in mijn gastfamilie althans en ook in Maiko`s gezin vertelde ze. Maiko zei dat ze ook niet naar die andere school kon omdat ze `not smart enough` was. Ik legde mijn hand op haar schouder en zei dat ze dat niet moest zeggen.

Ik vertelde haar dat ze misschien wel 7 uur per dag kon leren en dan wel op die school terecht kon komen, maar wat dan? Wordt je daar echt gelukkiger van? Je studeert je te pletter om in die goede High school te komen, vervolgens om naar een goede universiteit te gaan en dan een goede baan te krijgen. Heb je eenmaal die baan, moet je waarschijnlijk lange dagen maken en nog steeds erg hard werken. Dan houdt het nooit op. Jongeren in Japan hebben een ander soort opvoeding dan hier. Ze worden verteld dat als iets niet lukt, ze gewoon harder moeten proberen. Ik lieg niet! Ik kan het niet goed uitleggen, maar dit is misschien wel eerste echt grote culturele verschil wat ik heb ontdekt.

Maiko leek blij en ze bedankt me en zei dat ze zich nu beter voelde omdat ze een beetje in zat over hoe haar moeder over haar dacht, omdat ze dus naar Chigusa ging en niet naar die andere school. Ik was heel erg blij om haar te helpen. Ik praat meestal best veel maar ik had niet verwacht dat ze mijn woorden zo zou waarderen.

Toen we op het metro station stonden vertelde ik haar ook dat het belangrijk is om jezelf rust te gunnen. Als iets niet lukt hoef je niet meteen je hele weekend in de boeken te duiken. Je moet jezelf eerst rust gunnen voordat je weer door kan gaan. Dit advies klinkt misschien raar voor Europese studenten, maar in Japan is het echt zo dat je ze moet vertellen om zichzelf niet te hard te pushen.
Maiko zei dat mijn manier van praten `mature` was. Ik ben erg blij met dat compliment en ook vooral omdat ze mijn woorden scheen te waarderen.



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Op 5 Juni ben ik naar `Atsuta festival` geweest samen met Anna, Haruka, Kanae en Shizuki. Rond deze tijd worden er veel festivals gehouden in Japan en ik was erg blij toen Anna met uitnodigde om samen te gaan. Haruka en Kanae wilde met ons mee, en later Shizuki ook. Ik kende ze allemaal al en ze zijn heel aardig, we zitten allemaal ook in dezelfde klas, 101.

Anna (die overigens 100 procent Japans is, de naam Anna wordt ook gewoon gebruikt in Japan.) zei dat ze naar het festival ging in `Yukata`. Een Yukata is een soort simpele kimono, en het is een tradioneel Japans kledingstuk.
Je hebt een `obi` dat is de brede band rond de middel en die eindigt in een strik op de achterkant. Ook hoor je een soort houten slippers te dragen erbij.

Een Yukata is aardig prijzig (niet zo duur als een kimono, want die is verschrikkelijk duur) en ik heb de mijne als een cadeautje van mijn gast-grootvader gehad. Ik ben er meer dan blij mee en ik vind mijn Yukata ook zo mooi. Ik wil hem graag mee naar Nederland nemen en laten zien. Al heb je wel een speciale manier om hem aan te trekken en je moet er wel bij geholpen worden.



Dit is de achterkant van de Yukata. De strik is een los onderdeel dat aan de obi wordt bevestigd, aangezien het een hele klus is om zo een perfecte strik zelf te maken. (De orginele versie heeft wel een obi waar je zelf die strik moet maken trouwens.)




Dit zijn de houten slippers. Het is wel erg wennen om erop te lopen trouwens. En bovendien is het ook nog zo dat de Yukata tot de grond reikt en strak is aangetrokken, dus je moet echt schuifelen. Je kan geen grote stappen nemen!




Dit zijn wij op het Festival! Hier was het nog licht, maar we bleven tot 10 uur ongeveer en toen was het al helemaal donker.

Van rechts naar links ; Anna, ik, Haruka, Kanae, Shizuki. <3 ~~~

In het begin voelde ik me zeer ongemakkelijk toen ik over het metrostation in Motoyama liep. Een groepje jongens passeerde me en dan hoorde ik `sugoi..!!` (sugoi = zoiets als `super` of `cool`) of sommige meisjes zeiden `kawaii`. Dat vond ik wel erg leuk natuurlijk, maar de meeste Japanners hebben nog nooit een westerling in een Yukata gezien dus ik trok nogal veel aandacht. Gelukkig vond ik Anna al gauw en waren we met zijn tweetjes. Ze gaf me een waaier, zwart met roze sterretjes en een roos erop. Hij paste perfect bij mijn Yukata, en ik was blij met het cadeautje.

We reisden een hele weg met de subway, en we stapten eerst uit in Sakae, omdat Anna een verkoper leuk vind die in een department store in Sakae werkt. We gingen daarlangs omdat ze haar Yukata aan hem wilde laten zien, en ze had hem ook verteld dat ik erbij zou zijn. Het was nog een hele weg, maar Anna was heel blij omdat hij had gezegd dat ze er schattig uitzag.

Daarna gingen we nog een stukje met de trein en we waren uiteindelijk bij het festival. Er waren echt heel veel mensen en ook best veel meisjes in Yukata. Naar een festival gaan in Yukata is dus best gebruikelijk. Er waren overal kraampjes met eten en zoetigheid en speelgoed. Het enige wat ik gekocht heb was `ringo-ame` wat dus letterlijk apple-candy betekent. Maar ik vond het niet zo lekker aangezien ik niet zo dol ben op appel. Toch was ik blij dat ik het heb geprobeerd omdat het me het gevoel gaf dat ik ook wat nieuwe dingen heb geprobeerd.

Na enige tijd ontmoette Anna en ik Haruka, Shizuka en Kanae. We hebben de rest van de tijd rondgelopen en gekletst en gelachen. Vooral toen we een paar jongens van Chigusa`s baseball team tegen kwamen (die makkelijk te herkennen zijn door hun gemillimeterde haar en hun schoudertassen met CHIGUSA baseball erop.)
Anna hoorde hen uit over een senpai van de baseball club, omdat Haruka hem leuk vind.

Ook ontmoette we een man uit de VS. Ik heb nog even met hem gepraat en Anna vond hem leuk, al was ik meer geintereseerd in het groepje schooljongens links van mij.
(Ja, zij mag de amerikaan gerust hebben, ik blijf toch liever bij de Japanners...)



Anna met een annanas-snack ^^




Atsuta-festival!


Nadat het al aardig laat was en donker, wilde Anna en Haruka nog purikura gaan maken.
Daarvoor gingen we een klein stukje met de trein en we stapten uit in een ander gedeelte van de stad. Vlakbij het station zat een jongen buiten, met een keyboard en een microfoon. Hij begon te zingen en hij speelde ook de begeleiding op de piano. Haruka, enthousiast als ze altijd is, sleepte ons er meteen heen. Er stond nog niemand en ik was nogal verlegen aangezien we recht voor zijn neus stonden met zijn vijfjes.

Zijn naam was Satoshi en er stond een rek met folders met zijn site en zijn foto. Ook verkocht hij cd`s met elk 4 tracks voor 1000 yen. Anna vertaalde voor me dat hij een contest had gewonnen en ik denk dat hij dus een contract heeft nu. Hij zong langzame liedjes met piano-begeleiding maar dus helemaal live, en het was echt prachtig. Zijn stem was zo mooi! Iedereen van ons wilde een folder en er kwamen als snel veel meer mensen bij hem staan. Ik was echt niet bij hem weg te slaan, maar we moesten verder om de purikura te maken (en het was al laat, iets van half 10 ofzo).

Ik geloof dat hij me wel heeft opgemerkt en ik hoop dat hij heeft gemerkt dat ik zijn muziek echt erg mooi vond.






Dit zijn 3 van de purikura pictures die we samen gemaakt hebben. Ik kan ze helaas niet allemaal uploaden, omdat je maar een beperkt aantal naar je mobiel kan sturen.
En btw. we dragen geen contactlenzen!(een vriendin van mij dacht dat namelijk)
Het is de foto-machine die onze ogen zo groot en shiny maakt!

Na de purikura gingen we terug met de trein en later met de subway. Helaas was de batterij van mijn mobiel op en het was al half 11. Ik kon mijn gastouders dus niet bellen en ik hoopte echt dat ze niet boos zouden zijn.

Eenmaal thuis realiseerde ik me dat ik vergeten was om avondeten te eten maar dat maakte niet zoveel uit.

Het was een lange dag, maar ik vond het heel erg leuk en ik hoop dat jullie het ook leuk vinden om te lezen.

-----------------------------------------------

Deze zondag ben ik naar Universal studio`s Japan geweest !!! Het was onwijs leuk en erg warm!

We gingen met de shinkansen naar Osaka, mijn gastvader, Shiori, Alisa en ik.
Mijn gastvader had een `express-pas` voor ons allemaal gekocht wat dus betekent dat je niet hoeft te wachten in de gewone rij, maar dat je kan doorlopen in een andere rij met je express ticket. Dat was erg cool ^^ ~

Er was een watershow waar mijn gastzusjes en ik flink nat werden (de jongens voor ons ook, maar wij gilden veel harder XD) en ook 4 amerikaanse mannen die een michael jackson show opvoerde met zang en dans.

Hieronder wat foto`s!










ばいばい！！


ByeBye~~~ <3