１２月２２日千種高校で最後の日

　　　　　　　　　　　　　　　
　　　　　　　　　　　　　　　信じられない、これは本当に最後なんだ
　　　　　　　　　　　　　　　　さみしい、悲しい、友達に会いたい
　　　　　　　　　　　　　　　　さようならは言わないでください


De 22e was mijn laatste dag op Chigusa. Ookal wist ik de datum ruim van tevoren het leek alsof ik die informatie nooit echt goed had kunnen verwerken. Maandag de 20e leek alles gewoon op de normale routine van naar school gaan, naar club gaan en weer terug naar huis. Ik klaagde zelfs dat ik moe was tegen mijn vriendinnen, en vertelde opgewonden over het debat tournament. Het was alsof, hoe hard ik het ook probeerde, het feit dat het einde van mijn verblijf in Chigusa naderde niet tot mezelf kon laten doordringen.

Zelfs op woensdag, de 22e, was het moeilijk om te geloven dat ik nooit meer in hetzelfde klaslokaal zou zitten en dezelfde mensen zou tegen komen.
Maar nu genoeg daarover, ik ga nu over naar het verslag over wat er is gebeur die dag.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

We hadden de eerste 4 uren gewoon les, maar ik kon me echt nergens op concentreren.
Op dinsdag tijdens Cultural English werden we in groepjes ingedeeld voor een presentatie voor volgend jaar. Mijn lerares had me al ingedeeld met 2 andere klasgenootjes toen ik zei dat ik er dan niet meer was. Ze was heel verrast en geschokt want ze wist niet dat mijn vertrek al zo snel was. Ze was mijn favoriete lerares en ik praatte altijd erg veel met haar over culturele verschillen na de les, omdat we daar beide geintereseerd in waren. Ik zei dat morgen mijn laatste dag op Chigusa zou zijn en toen bedankte ze me voor mijn aanwezigheid en dat ik altijd mijn mening gaf in de klas. Ze zei ook dat iedereen meer kon leren tijdens de les omdat ik er bij was.

Op dat moment kreeg ik tranen in mijn ogen, maar ik knipperde ze vlug weg. Ik denk dat het me wel op dat moment voor het eerst raakte, het gevoel van afscheid nemen.
Veel van mijn klasgenootjes wisten tot verkort ook niet goed wanneer ik zou vertrekken. Ik kon me goed herinneren dat ik en Maiko tijdens het school festival samen een toneelstuk van de 3e-jaars gingen zien, the Lion King.
Ik vertelde dat ik ook toneel had gedaan toen ik jong was en het me zo leuk leek om zo een musical met de hele klas te doen. Maiko zei toen blij: `Laten we dan samen in de musical spelen als we 3e-jaars zijn!` Toen ik haar vertelde dat ik na dit jaar terug naar Nederland zou gaan, zei ze dat dat zo treurig was. Ik wilde er niet over praten toen, en mijn vertrek leek nog erg ver weg.

Maar goed, op die dag wisten mijn klasgenootjes dat het mijn laatste dag was. Tijdens de lunchpauze op dinsdag praatte ik met Ayaka, Nanami en Asana en keken we naar foto`s die met mijn mobieltje had genomen van ons samen door het jaar heen.
Ik en Asana namen nog wat foto`s samen en Asana vertelde me dat ze graag ook mijn adres in Nederland wilde hebben. Als ik terug naar Nederland zou gaan dan wilde ze me graag een brief sturen als ze tijd had. Ik weet dat Asana heel erg druk is omdat haar club erg streng is en heel hard traint, maar ik was heel erg blij dat ze dat zei. Ik vind Asana echt een heel erg lief meisje, en ze is vanaf het begin van het jaar altijd aardig en hulpzaam geweest. Ze groette me altijd in de morgen en als ze weg ging, en zelfs toen ik geen Japans sprak deed ze haar best om met mij te praten in het Engels.

Op dinsdag de 21ste, kwam Karin senpai mijn klas binnen. Karin is een senpai uit de dramaclub van Kanako (een vriendin uit mijn klas). Ik kende haar niet, maar haar klaslokaal
(208) is dicht bij die van ons en ze had me blijkbaar vaak in gang bij de kluisjes zien staan. Kanako stuurde me 2 manga tekeningen die ze van mij had gemaakt en ik wilde haar wel graag ontmoeten. We aten samen lunch en ze gaf me nog een tekening die ze van mij als Luffy in One piece had gemaakt, omdat ze van Yui senpai (uit de debatclub) had gehoord dat ik van One piece hou. Daarna mailde we nog soms, en ik ging naar haar voorstelling met de dramaclub kijken. Kanako speelde er ook in, en ookal was het verhaal simpel, het was amusant en erg goed ge-acteerd.
Karin speelde een jongen en omdat ze ook kort haar heeft ging het haar erg goed af.

Ik nam nog een foto met Karin en ze gaf me een `vroeg kerstcadeautje` ^^
Het waren zelf-gemaakte brownies. Ze zei dat ze eigenlijk haar huiswerk moest doen maar dat ze in plaats daarvan brownies had gebakken. Het was echt erg lief en ik vond het heel jammer dat ik niks had om terug te geven.







De 21ste was ook mijn laatste les van Tamamaru san en Sakamoto san. Zij zijn de moeders van Kaori en Shizuki uit mijn klas. Een keer per week komen ze als vrijwilligers om met de uitwisselingsstudenten (Sarah, Maria, Jose, ik en vroeger ook Jolyn) spelletjes en oefeningen in het Japans te doen. Het was altijd gezellig en we praatte vaak over wat we gedaan hadden in het weekend. Dit keer was ik erg verrast. Ze hadden voor elk van ons papier en een penseel voorbereid en onze namen in kanji voor ons uitgezocht. Het was voor mij mijn eerste keer om kalligrafie uit te proberen en ik was erg blij dat ik dat nog kon doen voordat ik weg ging.

Mijn kanji zijn die voor `ra` `u` `ra` (aangezien er niet zoiets is als een aparte L klank in het Japans).

Ze hadden ook een tafel met snoepjes, koekjes en drinken voorbereid dat we na de kalligrafie gingen opeten en drinken. Het was echt een heel gezellige les en ik ben heel dankbaar voor alles.




Mijn naam in Kanji (deze zijn door de leraressen gemaakt)



2e versie van mijn naam in kanji.



Mijn naam in hiragana



Mijn naam in katakana.









Deze 2 bovenstaande heb ik gemaakt ^^ (al is het nog niet erg goed omdat het mijn eerste keer was)

We kregen aan het eind van de les onze kalligrafie werken mee en we kregen elk een houten handgeschilderd portretje van Chigusa mee. (ik geloof zelfs dat hij ook met de hand gefiguurzaagd is)



Dit is de achterkant waarop mij naam staat en de 2 namen van onze leraressen, Tamamura san en Sakamoto san.



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Op woensdag in de lunchpauze was ik heel erg zenuwachtig omdat ik die middag een speech voor de hele school moest houden in de gymzaal. Er is net misschien 2 weken geleden een nieuw meisje in onze klas gekomen, Yoshiko. Haar plaats was achter mij en ze was ook erg aardig. Ze stond erop dat ik wat meer at, maar ik was echt heel erg zenuwachtig.

We hadden na de lesuren drie kwartier 掃除 (schoonmaken van het gebouw).
Daarna ging iedereen naar de gymzaal waar de school principal eerst nog een woordje deed en het afsloot met, in het perfect engels, "Merry Christmas and a happy new year!" wat iedereen deed lachen en in een goede stemming bracht.

Daarna kwamen de leden van verschillende clubs in Chigusa op het podium om hun prijzen en onderscheidingen van het schoolhoofd te ontvangen. Dat duurde denk ik wel een half uur of langer. Als laatste kwam Omiya sensei het podium op en vertelde dat het de laatste dag van de 3 uitwisselingsstudenten in Chigusa was, en dat wij nog een bedank woordje zouden doen.

Ik had als eerste mijn speech en ik was erg zenuwachtig voor de speech, maar het viel wel mee toen ik eenmaal aan het praten was. Mijn stem trilde niet en ik geloof mijn vingers ook niet. Ik praatte in een microfoon dus het was wel apart om mijn stem zo erg versterkt te horen. Iedereen was voor de verandering doodstil en aan het eind kreeg ik een erg groot applaus. Omdat niemand vaak oplet tijdens de uren in de gymzaal had ik eigenlijk nog nooit zo een groot applaus gehoord. Dat maakte me blij. Ik kreeg later nog complimentjes over mijn speech van mijn klasgenootjes en leraren en Sarah zei tegen mij dat Yoko had gezegd: `Laura was very impressive in her speech.`

Ik ben natuurlijk erg blij met die complimenten, maar ookal heb ik de inhoud natuurlijk verzonnen, ik heb wel hulp van mijn gastvader gehad met het samenstellen van de woorden en grammatica. De speech is niet zo lang (dat was ook niet de bedoeling) dus ik post hem hieronder met vertaling voor degene die geinteresseerd zijn.

-

[ Let wel, de speech is in formeel taalgebruik geschreven. De vertaling naar het Nederlands kan misschien wat anders klinken maar Japans kan vaak niet letterlijk naar het Nederlands vertaald worden. ]


みんなさんこんにちは。

Goedemiddag iedereen.

一年の一組ラウラスフォルテです。

Mijn naam is Laura Scholte en mijn klas is 101.

私は四月から、今まで、１０ヶ月ぐらい日本に住んでいます。

Vanaf April tot en met nu, woon ik ongeveer 10 maanden in Japan.

今日は千種高校で最後の日になります。

Vandaag is mijn laatste dag hier op Chigusa.

私は学校やクラスのともだちと分かれることがとてもかなしいです。

Ik vind het erg verdrietig om mijn klasgenootjes en vrienden achter te moeten laten.

千種高校に来た最初の日は私はとても不安でした。

Op mijn eerste dag in Chigusa was ik heel erg zenuwachtig.

でもみなさんがよくしてくれて、いっしょうけんめい
話しかけてくれました。

Maar iedereen deed zijn uiterste best om met mij te praten.

私はまったく日本語を話せませんでしたが、みなさんは私をこころよく、
うけいれてくれました。

Ik praatte helemaal geen Japans, maar toch verwelkomde iedereen mij hartelijk.

私はもっと日本語をはやくまなびたかったです。そうすれば、もっとまわりの人たちと話せることができたと思います。

Ik wilde snel meer Japans leren zodat ik met de mensen om mij heen kon praten.

私は千種高校でたくさんのよい思い出をつくることができました。

Ik heb veel mooie herinneringen kunnen maken hier op Chigusa.

私の１０１組のクラスメートはいつも私をたすけてくれました、
私はかれらがだいすきです。

Mijn klasgenootjes uit 101 hebben mij altijd goed geholpen, ik ben erg blij met mijn klasgenootjes.

私にとって、文化祭と体育祭ははじめてのけいけんでした。

Ik had nog nooit een schoolfestival en sportsfestival ervaard.

でもそれは私にとっては、みんなといっしょにがんばれてとてもたのしかったです。

Maar het was een erg leuke ervaring om met iedereen samen ons best te doen.

それと、私はとうろんぶのみなさんにもとてもかんしゃしています。

En ik ben ook erg dankbaar tegenover mijn clubgenootjes uit de debatclub.

一年生のなかまたちと先輩（せんぱい）たちといしょにぶかつができて、
とてもたのしかったです。

Dat ik samen met de andere eerstejaars en senpai`s clubactiviteiten kon meemaken was heel erg leuk.

私はぶかつでたくさんのことを学びまたたくさんの新しいともだちができました。

Ik heb erg veel geleerd op de club en ook nieuwe vrienden gemaakt.
.
私は日本にいつの日かまたもどって来たいとおもいます。そして、千種高校のみなさんともう一度会いたいと思います。

Ik wil later nog een keer terugkeren naar Japan, en dan de leerlingen en leraren van Chigusa opnieuw ontmoeten.

みんな、本当にありがとうございました！

Iedereen, heel erg bedankt.

-

Na de speech ging ik terug naar mijn klas. Mijn klasgenootjes waren nog heel even in de gymzaal want de eerstejaars moesten ietje langer blijven zitten. Ik was echter na de speech met de rest van de leerlingen al de gymzaal uitgelopen.
Toen ik daar in het lege klaslokaal stond na mijn speech, toen kwam het gevoel pas echt dat ik voorgoed weg zou gaan. Dat was ook toen de tranen kwamen, dus ik liep vlug naar de wc om me op te frissen voordat mijn klasgenootjes kwamen. Maar meteen toen mijn klasgenootjes binnen kwamen, stormden Nanami, Ayaka en Mutsuki op me af. Ze vroegen of er misschien een plaats was waar ik nog heen wilde in de school om foto`s te maken en ze drongen er erg op aan dat we zouden vertrekken.

Ik deed dus wat ze vroegen en nam mijn camera mee. We liepen naar buiten en namen wat foto`s. Het waaide echter en er was geen enkel punt in foto`s buiten nemen waar het koud was, in plaats van het klaslokaal. Tijdens de pauze nam Kaori mijn vriendin Asana ook al naar buiten en even later nam Asana mij mee naar de wc, waar ze nogal lang treuzelde en haar haar goed begon te doen (terwijl het heel erg kort is en weinig aan te veranderen valt ^^)

Toen kwam Mutsuki, die even de gang op was gelopen, terug en zei van `ah, het is zo koud. Laten we weer terug gaan.` Ik deed maar wat ze zeiden en we liepen terug naar het klaslokaal. (Eerlijk gezegd stormden Nanami, Ayaka en Mutsuki naar de deur en ik holde er vlug achteraan)

Toen ik de deur opendeed stonden al mijn klasgenootjes in een hele grote kring om de deur heen en ze hadden allemaal van die party poppers vast. Kaori riep `Laura...!`
en toen met zijn allen: `Arigatou!!!` (bedankt!) en al die dingen knalden tegelijk en er kwam allemaal confetti uitgeschoten. Ze hadden een tekening op het bord gemaakt met ラウラ　ありがとう (Laura bedankt) en mijn homeroom teacher, Hayakawa sensei, stond op de tafels die allemaal naar achteren waren geschoven om foto`s te maken.



Er staat `Laura bedankt` `Iedereen houdt veel van Laura!` `Vergeet ons niet!` op het bord geschreven in het Japans.

Op dat moment kwamen de tranen wel, maar ze waren ook van dankbaarheid. Kaori gaf mij een Hello Kitty knuffel waar iedereen uit de klas een kleine boodschap op had geschreven. En van Asana kreeg ik namens de leraren een dvd met beelden van de schooltrip, sportsfestival e.d.












Deze foto is door Shizuki genomen, net nadat ik de cadeautjes had gekregen. Mijn ogen zien er nog waterig uit.

Ik werd heel erg verlegen want opeens kreeg ik alle aandacht en mijn klasgenootjes bleven maar in die enorme kring om me heen staan. Het was wel echt een speciaal moment voor me. Ik had me vaak voorgesteld hoe mijn laatste dag op Chigusa zou zijn, maar ik had nooit verwacht dat ze iets voor me voor zouden bereiden. Ik was erg geraakt.

Kaori vroeg toen nog of ik een woordje voor de klas kon doen, maar ik had helemaal niks voorbereid dus het kwam er nogal moeilijk uit met veel fouten, maar ik heb het toch wel gezegd. Ik zei dat toen ik voor het eerst naar Chigusa kwam ik heel nerveus was, maar toen ik de klas binnen kwam gingen alle meisjes meteen van `aaaah!` en dat maakte me meteen erg blij.

Toen gingen we nog foto`s met de hele klas maken en aparte foto`s van mij en mijn klasgenootjes in groepjes.



Dit is de eerste klassenfoto die was samen hadden genomen, maar deze mislukte omdat Suzuki kun (de jongen met zijn rug naar de camera vooraan) nog niet plaats had genomen.



Dit was de 2e mislukte foto, waar iedereen lachend opstaat. Dat kwam omdat Kaori zei dat we met zijn allen `Laura, daisuki!` zouden zeggen voor de foto (Laura, we houden van je) en iedereen had dat net helemaal in koor gezegd en poze klaar enzo, toen de leraar perongeluk de camera uitdrukte in plaats van een foto te maken. (Er werden steeds 2 foto`s genomen dus met mijn camera is die wel gelukt)



Met de hele klas ^^ ~




Met de hele klas, en hier doen we het `101 teken` dus in plaats van het peace-teken, doet iedereen een OK teken ^^~




Met Nanami, Mutsuki, Ayaka en Asana <3



Met Maya ^^~ (die per se een foto alleen met mij wilde)



Met Sachiko,Yoko, Maya en Miho~



Met Sari, Hinako, Kanako, Yuna, Lisa en Mika ^^



Met Misato, Aiko, Ami, Kaori, Reina, Yui en Nana ~



Nog een keertje met Jiiko en Takahiro XD



Met Kanae en Shizuki~



Met Hayakawa sensei.

Ik heb denk ik nog wel meer foto`s genomen, ook met alle jongen uit mijn klas e.d. (en ik denk ook dat niet alle meisjes uit mijn klas nog op de foto`s staan) Maar die foto`s zijn niet allemaal met mijn fototoestel genomen maar met het fototoestel van Hayakawa sensei.

Toen nam ik afscheid nog van Maiko, want ze kon niet komen de 27e (wanneer we nog met de hele klas 101 yakiniku gaan eten) en ook Mori kun kwam nog even naar me toe en hij zei dat we nog wel contact over facebook konden houden e.d.

Toen bleef ik nog in de klas omdat ik de cadeautjes die ik van vriendinnen had gehad (voor kerst ^^) en boeken moest opruimen. Jun en Masami en nog 2 andere jongens uit mijn klas bleven ook de hele tijd rondhangen nog. In het begin dacht ik dat ze zich verveelde, maar na een tijdje bleek wel duidelijk dat ze me een beetje bezig aan het houden waren. (al was dat niet nodig omdat ik ook echt die boeken op orde moest brengen e.d.)



Een foto met 4 jongens uit mijn klas, Masami, Fumiya, Moribe en Jun.

Nadat ik na een lange tijd mijn boeken had afgeleverd, die ik van de school gehuurd had, en mijn spullen op orde had ging ik met Masami en Jun mee naar de club. Masami stampte extra hard in de gang voor het lokaal van de debatclub en klopte als eerst op de deur voordat we binnenkwamen.

Toen ik de deur opendeed zaten al mijn clubgenootjes in een grote kring rond een tafel vol met snacks en snoepjes. Iedereen was er, ook de 3 derdejaars studenten die eigenlijk al van de club af zijn.

Ze hadden ook een grote tekening met `Laura thank you` gemaakt op het bord en iedereen had dezelfde party dingen die mijn klasgenootjes ook hadden en die confetti schoten.
Syu en Naoya hadden een keyboard uit het muzieklokaal gepikt en hadden een demo aangezet en deden alsof ze ingespannen aan het spelen waren ^^



(er staat : bedankt voor de vele herinneringen, Laura we houden van je, 9 maanden lang hebben we veel lol gehad.)

Toen stond Seiya op en zei dat, omdat het Laura`s laatste dag vandaag was we alles zouden vergeten over debatteren en studeren voor die dag ^^~
Ze hadden een stoel voor me opengelaten tussen Yuri en Hitomi in en ik mocht daar gaan zitten. Toen zeiden ze dat iedereen een kleine boodschap aan mij mocht vertellen.

Ik kan me niet elke boodschap herinneren maar ik was wel geraakt door sommige dingen die mijn clubgenootjes zeiden. Nadat was senpai`s waren geweest was het de beurt van Yuri. (Yuri, Hitomi, Akari, Yamasa, Haruka en ik zijn de enige meisjes van de eerstejaars. We zijn allemaal vriendinnen behalve Haruka die zich vaak een beetje afzijdig houdt.)

Yuri zat naast me en ik keek steeds iedereen aan terwijl ze tegen mij praatte. Toen opeens kreeg Yuri tranen in haar ogen terwijl ze aan het praten was en moest ze huilen. Daardoor moest ik ook huilen en zaten we daar te snotteren samen. Daarna waren Hitomi en Yamasa aan de beurt, die ook moesten huilen en dat was even een emotioneel moment. (Akari was er helaas niet, maar we hebben nog een afspraak om samen met de rest nog naar karaoke te gaan in de wintervakantie).

Daarna kwam Fujiwara senpai, een 2e jaars. Ik schoot even in de lach omdat hij nogal ongemakkelijk enzo begon nadat wij net met zijn 4en hadden zitten huilen. Toen moest iedereen ook lachen en was de stemming niet zo verdrietig meer. Yuri bleef wel huilen tijdens de comments dus deelde ik mijn tissues met haar.

Het leuke was dat ik ook dingen hoorden waarvan ik niet wist dat mijn clubgenootjes dat vonden. Taro, een jongen van de eerstejaars, zei bijvoorbeeld: `Iedereen in mijn klas was van, ah... zit Laura in de debatclub?` en toen werd de debatclub eigenlijk een beetje beroemd. Dankjewel!

En meerdere clubgenootjes bedankten mij ook dat ik over de debatclub had gesproken in mijn speech. Eiji zei: `Ik was erg blij dat je het over de debatclub had in je speech. Eigenlijk was ik tot dat moment de hele tijd aan het slapen maar toen ik dat hoorde...-` XD

Takuya senpai is een derdejaars die ik niet zo vaak heb gezien, aangezien de derdejaars dus officieel al van de club af zijn. Maar hij sprak vol lof over mij dus daar was ik erg blij mee. Hij zei van; Toen ik voor het eerst met Laura praatte kon ik helemaal geen engels enzo, maar ze was heel aardig dus vanaf dat moment dacht ik altijd dat Laura heel aardig was.`

Seiya had als laatste het woord. Hij had 2 punten zei hij. Het eerste was een normaal verhaal over `bedankt voor de 9 maanden dat je bij ons was`. Het 2e punt was, `de eerste zin die ik tegen Laura heb gezegd`. Hij vroeg me of ik het me kon herinneren, maar ik moest bekennen dat ik het niet meer wist. Die dag ontmoette ik zoveel nieuwe mensen dat ik het niet meer zo goed weet. Hij zei nog van; `die dag regende het erg en we stonden bij de poort bij de schoenenboxen te wachten...`
Ik kon me die situatie nogwel voor de geest halen, maar de conversatie echt niet.

Mijn clubgenootjes begonnen allemaal rare dingen te roepen, zoals `I love you!` enzo, maar ik wist wel zeker dat DAT het niet was. Dus ik zei maar `sorry, ik ben het vergeten.` Toen zei hij: `Can you exchange lovemail with me?`
Dat was de eerste zin die hij tegen mij had gezegd. Nu klinkt dat heel raar, maar omdat ik helemaal geen Japans sprak en veel mensen geen engels konden, nam ik wat ze zeiden niet zo serieus ^_-

Iedereen moest lachen,en ik kon me inderdaad herinneren dat hij zoiets gezegd had.
Seiya ging verder en zei; `En Laura`s antwoord was van, sorry ik ben mijn mobieltje vergeten. Vanaf dat moment dacht ik dat Laura heel erg aardig was.`

Nadat iedereen geweest was kreeg ik 2 cadeautjes van Nanto, de ex-leider van de debatclub (2e-jaars).







Een boek waarin alle leden van de club een berichtje hadden geschreven. Door Nanto zelf gemaakt zei hij ^^ Sommige hebben het in het Engels geschreven, maar de meeste in het Japans.










Ook kreeg ik nog een mobielhanger die mijn senpai`s voor me hadden laten maken.



Er staat: chigu <3 deba, wat kort is voor `Chigusa debate` ^-^



Een foto met een paar clubleden ^^



Een foto met alle leden en Omiya sensei (behalve dus Akari helaas want ze kon niet komen die dag.)




Nog een foto met zijn viertjes <3

Nadat de club was afgelopen om 6 uur kreeg ik nog cadeautjes van Yuri, Hitomi, Yamasa en van Akari (die Yuri gaf omdat ze er niet was)
Ik had een hele grote plastic tas nodig om alles mee naar huis te nemen. Ik kreeg ook nog een doosje met Pocky van Nanto met de boodschap `ラウラの大好きなポッキー` (de Pocky waar je zo erg van houdt) omdat ik op dinsdag met hem en nog 2 andere senpai`s terug van club naar huis ging en toen ze vroegen wat ik lekker vond, ik "Pocky" antwoordde.



Mijn bureau thuis met alle cadeautjes erop ^^~~ 嬉しいは！～

Dus, uiteindelijk was het een veel leukere dag dan ik me had voorgesteld. Het was jammer om Chigusa te verlaten, maar na die dag heb ik veel mailtjes gestuurd om mensen te bedanken en we beloofden elkaar steeds dat we elkaar nog een keer zouden zien en zouden ontmoeten. Het maakte me erg blij dat mijn klas en clubgenootjes zoveel voor mij gedaan hadden.

じゃねー＾＾