京都の修学旅行～２７日から２９日まで。

みんなさん～

De schooltrip is alweer voorbij~ Het ging sneller voorbij dan ik had gedacht eigenlijk. Er valt veel te vertellen, al zal ik proberen niet te veel in de details te vervallen. We gingen dus met alle eerstejaars naar Kyoto. De ochtend van de 27ste (woensdag) moesten we voor half 9 op school zijn met onze bagage en dan zouden we de bus nemen. We mochten voor de 3 dagen van de schooltrip onze eigen kleding dragen, dus geen schooluniform.

Dat is niet altijd het geval aangezien Shiori`s en Yusuke`s school bijvoorbeeld wel het schooluniform verplicht stellen tijdens de schooltrip. Elke eerste klas had een eigen bus en een tourguide. Onze tourguide heette 山口高田(Yamaguchi Takada in Japanse naamvolgorde) maar ze vertelde ons dat we haar `Taka chan` mochten noemen. Ze was een hele aardige dame van middelbare leeftijd al, met heel lang haar en veel make-up op. Zodra we vertrokken, was iedereen heel opgewonden en vol energie. Ik zat naast Kanako in de bus, een aardig meisje die ook fan is van Tohoshinki. Veel van mijn klasgenootjes waren ook druk bezig met hun shirei aan elkaar te laten zien en te bespreken hoe ze het zouden aanpakken.



Dit zijn ik en Kanako in de bus.

De bedoeling van de shirei is dus, dat je foto`s of filmpjes maakt van je opdrachten en die naar de senpai stuurt die je shirei gemaakt heeft. Ik begreep in het begin niet helemaal hoe ik nou zomaar een liedje kon zingen in de bus (een van mijn shirei opdrachten) totdat Kaori aan de tourguide vroeg of deze bus karaoke had. Die was er wel, maar het systeem was wel heel oud zei ze.

Even later kwamen er 2 tv-schermen uit het plafond en er werden 2 microfoons uitgedeeld voor hen die wilde zingen. Boven elk paar stoelen zat namelijk een plug-in voor een microfoon. Er was geen automatisch apparaat waarmee je liedjes kon zoeken zoals in de moderne karaoke,maar wel 2 boeken met songs. Het was inderdaad aardig oud, want ze hadde geen hele nieuwe nummers, maar nog steeds leuk. Veel van mijn klasgenootjes hadden ook als shirei dat ze een liedje moesten zingen, of een liedje van een bepaalde artiest ofzo.

Ik heb uiteindelijk ook een liedje gezongen, maar wel een engelse (die er bijna niet waren, ze waren op 1 hand te tellen ongeveer) `my happy ending` van Avril Lavigne. Ik ken wel andere Japanse liedjes, maar er waren alleen oude liedjes die ik niet kende. Later hoorde ik Nana achter mij zeggen dat mijn liedje `perfect` was geweest, en Asana zei ook dat ik goed kon zingen. Dat maakte me blij, maar veel van mijn klasgenootjes konden ook echt wel zingen.



Karaoke in de bus ^^

Na een ongeveer anderhalf uur maakten we een korte stop bij een restaurant en iedereen kon naar de wc. In die tijd waren alle eerste klassen gemixt, dus veel mensen namen van de gelegenheid gebruik om hun shirei uit te voeren. Er waren bijvoorbeeld een paar meisjes die met bunny-ears op liepen (die ze dus van hun senpai hadden gekregen met de opdracht die op een bepaald tijdstip te dragen.) En ook een jongen met een soort doodhoofdsmasker op. Bijna alle meisjes hadden de opdracht een foto te nemen met een `ikemen` (knappe jongen) en veel jongens moesten een foto nemen met een `kawaii ko` (schattig meisje).

Soms waren er ook opdrachten van 2 meisjes met elkaar of 2 jongens. Er kwam bijvoorbeeld een meisje uit 102 op me afgestormd die Runa heet, die al vaker met me had gepraat. Ze is heel aardig en op de een of andere manier is ze heel geintereseerd in mij. Ze kwam tijdens de pauze op me afgevlogen en wilde heel graag een foto met mij. Dus ik zei natuurlijk ja, en nadat de foto was genomen bedankte ze me en liep ze met een kreet van blijdschap weer weg. Van mij had ze elk moment een foto met mij mogen nemen, omdat ik helemaal niet speciaal ben ofzo, maar ik vond het wel leuk te zien dat ze er zo blij mee was. Toen gingen we de bus weer in en de volgende stop was bij een haven. Daar namen we een groepsfoto (misschien kan ik die later op school nog kopen, die heb ik nu niet) en mochten we op een van de grote cruise boten onze lunch eten.



Dit zijn mijn klasgenootjes waar ik lunch mee at.
Haruka, (Hobo Haruka, we hebben 2 Haruka`s in de klas. Niet de Haruka uit mijn debatteam) Mutsuki, Ayaka, Nanami, Asana en ik.

Alle klassen waren aan boord van het schip en we maakten een rondvaart van misschien een uur ofzo. Iedereen was al gauw klaar met het eten van hun lunch en gingen naar het dek van het ship om hun shirei uit te voeren. Ik wilde mijn shirei echt wel doen, maar dit alles was nogal nieuw voor mij en ik had echt de moed niet om een jongen uit een andere klas aan te spreken. Tijdens de trip kwam wel een klasgenootjes, Yuna, naar me toe met haar vriendin. Ze vroeg hoe lang ik was en ik zei 173 cm. Toen vroeg Yuna of ik haar vriendin een knuffel wilde geven. Blijkbaar was de shirei van dat meisje dat ze een persoon langer dan 170 cm moest knuffelen, en ze waren te verlegen om een van de lange jongens te vragen.

De meeste meisjes zijn iets korter dan ik, meestal tegen de 168, 169 cm aan. Dus ik heb haar geknuffeld en Yuna maakte een foto ervan. Ik wilde wel erg graag een foto nemen met een van de leuke jongens uit de andere klassen, want nu had ik een excuus ^^~ Maar ookal vroeg iedereen elkaar om een foto, zodra ik het doe is het toch anders. Ik kan het moeilijk uitleggen, maar omdat ik buitenlands ben, als ik het doe dan zijn mensen toch altijd verbaasd. Later vertelde ik Kanako en Mika over mijn shirei en Mika sleurde me mee om een leuke jongen te vinden om een foto mee te maken. Het is niet alsof ze er niet zijn.... er waren echt genoeg knappe jongens. Maar het probleem van veel meisjes was dat ze die jongens vaak niet om een foto durfden te vragen.

Kanako en Mika vroegen of er een jongen was die ik leuk vond en ik zei dat die er wel was. Er zit een jongen in de klas naast die van mij, die ik vaak ontmoet. We hebben nooit gepraat en ik weet zijn naam niet, maar op de een of andere manier komen we elkaar altijd tegen. Ze wilden meteen weten wie het was, en ik zei dat hij in 102 zat. Omdat ik zijn naam dus niet wist, was het moeilijk om uit te leggen wie hij was. Ik omschreef zijn kleding een beetje maar ik kon hem niet meer vinden later. De jongens om mij heen keken heel verbaasd op toen ik `ah... mitsuketa!` (ah.. gevonden!) riep, en ik denk dat niet alleen mijn vriendinnen, maar ook zij nieuwsgierig waren wie ik leuk vond.

Mika vond ook een jongen leuk en ze wilde ook een foto met hem nemen. Dus we stonden daar een beetje de ander voor te laten gaan. (nee Mika eerst.. nee jij eerst... muri.. dekinai. omae, ike yo!) Uiteindelijk had ik Kanako zover gekregen dat zij het voor mij zou vragen of ik een foto met hem mocht maken. Hij was niet een van die ultra-populaire jongens uit 104, maar ook niet heel erg verlegen ofzo. Het probleem was alleen, dat er in 102 een jongen zit die erg populair is en veel meisjes vinden hem leuk. Op die dag droeg hij ook iets grijs, net als de jongen die ik leuk vond. Kanako dacht dat ik hem bedoelde en ze was al op hem afgestapt en ik trok haar gauw terug terwijl ik `chigau, chigau` zei. (dat is de verkeerde).

Daarna gaf ik het maar op en zei tegen Kanako dat ik het echt niet kon. Toen ik weer beneden het dek ging, waar we onze lunch hadden gegeten, vroeg een klasgenootje van mij, Jiiko, of ik pocky game met hem wilde doen. Ik wist wel wat het was, maar ik liet Nanami en haar vriendin het eerst maar voor de zekerheid nog een keer uitleggen voordat iets verkeerd deed. Ik heb er nog een filmpje van, het is een beetje genant, vooral omdat Sari (die het filmpje nam) perongeluk dus een filmpje had genomen en niet een foto. (je hoort haar `chotto matte, recorder!) roepen op het filmpje. Plus dat het filmpje start terwijl ik het stokje al had afgebeten.

Maar ik vond het te genant om nog een keer over te doen. Toen we terug liepen naar de bus, riep het meisje uit 102 die zo graag een foto met mij wilde of ik nog een `ikemen` had gevonden. Ik antwoordde lachend dat ik die wel had gevonden, maar dat ik geen foto had genomen. Dat vonden ze ook allemaal grappig, maar het was eigenlik wel de waarheid, want het was niet alsof ze er niet waren, meer dat ik het gewoon niet durfde.



Na de boottocht en lunch, gingen we in de bus en reden we naar een groot sportsstadion. Daar ging elke klas de ingestudeerde dans opvoeren. Ik vind het erg jammer, maar ik heb mijn klas dus niet kunnen filmen omdat onze hele klas moest dansen. We hadden als eerste de jongens van onze klas, die een meisjesschooluniform droegen en dansten op `yasai sisters` van AKB. Toen een groepje meisjes van onze klas die dansten op A.ra.shi. van Arashi en nog een ander Arashi nummer in jongensschooluniform. Toen een andere groep meisjes, waaronder ik, die dansten in en rokje of korte broek en het klassen t-shirt op `We`re all in this together` van High School musical.

Het ging goed en was heel erg fun. Ik heb ook korte opnamens van de andere klassen gemaakt. Ze zijn niet geweldig, maar sommige zijn wel even het kijken waard. Er waren meer jongens in rokjes dan in broeken XD En sommigen droegen gekke kostuums of schattige accesoires e.d.



Hierboven is een stukje van de opvoering van de eerstejaars van de dansclub van Chigusa.



Ik denk dat dit 107 is. Ze dansen op het liedjes `heavy rotation` de nieuwste single op dit moment van AKB48. (Iedereen draagt een rokje, de persoon in het midden in het wit is ook een jongen met een witte panty aan.)




Dit is 104, die dansen op het nummer `maybe` ook bij AKB48. De 3 jongens in het midden en eentje links vooraan zijn de knapste jongens van alle eerstejaars en daarom hebben de meisjes van hun klas hun vooraan gezet XD Ze dragen ook een meisjes schooluniform.



Dit is 109, althans het begin van het liedje waar ze de 5 leukste jongens vooraan laten dansen met ... hello kitty achtige verkleed dingen aan.



108`s dansje. Iedereen droeg een mondkapje, en ookal was het liedje heel schattig, het zag er toch een beetje scary uit XD



106`s dansje, waarin het begin alleen de jongens dansten met maskers op. Het liedje was heel schattig, en de jongen vooraan droeg zelfs een groene pruik en een rokje. Maar halverwege het liedje veranderde muziek in een soort voetbal song en maakte de jongen in het rokje vooraan een paar obscene handbewegingen e.d. en alle meisjes in de zaal gingen van `kawaikunai!` (niet schattig...) (Dat heb ik trouwens niet gefilmd.)



103, met een dansje op een nummer van morning musume. Ze dragen ook hun klassen t-shirt.



105, in schooluniform.



102, in klassen t-shirts. Als eerste de jongens vooraan, die zich duidelijk niet de hele dans kunnen herinneren ^^

Hierna gingen we op weg naar het hotel waar we zouden blijven tijdens de schooltrip. Het hotel was in traditionele Japanse stijl, met tatami-matten op de vloer in de kamer en een futon als bed.







De kamer waar ik sliep, samen met Haruka, Shizuki en Kanae.
We dropte onze spullen in de kamer en aten dinner in de diner kamer van het hotel. Ook het eten was traditioneel, dus we aten nabe. (Een pot met kokend water waar van alles in gekookt wordt, vlees, vis, groenten enz.)

Op het programma stond dat we na het eten buiten een kampvuur zouden gaan doen, maar omdat het buiten zo koud was ging dat niet door. In ruil daarvoor ging elke klas een spel doen in een aparte kamer. Wij speelden knipoog moordenaartje, wat mijn klasgenootjes hadden geleerd toen ze naar een English camp gingen in de zomervakantie. Ik kende het spel dus al want iedereen in Nederland speelt dat (op de basisschool... XD) Maar omdat sommigen niet konden knipogen, werden de spelregels veranderd en moest je je slachtoffer doden door je tong uit te steken in plaats van te knipogen. Het was erg gezellig, vooral toen onze leraar social studies met het spel meedeed en uiteindelijk een leerling vals beschuldigde. Wanneer je het fout raad, verzonnen mijn klasgenoten opeens een straf en hij moest `ippatsu-game` doen.
(Een imitatie van een iets of iemand.)

Dat was de eerste dag.
------------------------------
De volgende ochtend moesten we om 6 uur opstaan terwijl mijn kamergenootjes tot half 2 bleven praten. We aten ons ontbijt in het hotel. Een traditioneel ontbijt met vis en witte rijst.

Daarna gingen we naar het station van Kyoto met de bus en splitsten op in groepjes waarmee we door Kyoto zouden lopen. Iedereen had 1 attractie om te bezoeken, en de rest van de tijd mochten we vrij rondlopen en omiyage (souvenirs) kopen.

Ik ging met Haruka, Shizuki en Kanae erop uit en nog 3 jongens uit mijn klas, Masami, Jiiko en Daichi.
We gingen als eerste naar 清水寺(Kiyomizu temple.) Na wat gezoek gingen we eerst met de metro een stukje, en daarna namen we de bus. We hadden een dagpas voor het openbaar vervoer gekregen voor in Kyoto die dag.



In de bus~

De hele omgeving rondom de temple was ook heel erg mooi, het was net alsof je door het oude Japan liep. De straten waren er heel schoon en alles zag er verzorgd uit. De huizen waren in traditionele stijl en soms liepen er jonge vrouwen in yukata rond.












In Kyoto, rond Kiyomizu temple.



Ons vieren voordat we naar Kiyomizu gingen lopen. (Je kan de temple op de achtergrond zien)



Met ons hele groepje in Kiyomizu. (het regende... vandaar.)

Er waren overal souvenir winkeltjes. Japanners kopen heel vaak zoetigheden als souvenirs, dus we gingen een grote okashiyasan binnen. Een winkelbediende deelde warme ochya uit aan de klanten, en je kon verschillende okashi proeven voordat je het ging kopen. Runa, een meisje uit 102 waar ik eerder een foto mee had gemaakt, kwam op me afstormd om te zeggen dat ik ECHT deze okashi moest proberen. Het smaakte goed, en uiteindelijk heb ik 3 pakjes met Kyoto`s traditonele zoetigheden gekocht.
Het zijn een soort deegzakjes met vulling. Een pakje met chocolade vulling, en 2 met zwarte bonen vulling.




Ik wilde 1 pakje aan mijn gastfamilie geven, en de andere 2 aan mijn ouders thuis, maar mijn gastmoeder wees me op de verloop datum en helaas waren ze al niet goed meer tegen de tijd dat ik naar Nederland zou terug keren.

Ik heb ook nog een souvenirtje voor Armelle uitgezocht samen met Shizuki (zeg lekker nog niet wat dat is ^^) en 2 hele mooie haarpinnen. Eentje is voor Isa, en de andere heb ik nog niet besloten voor wie die is.

Als middageten, aten we met zijn alle in een udon restaurant waar ik soba at en de rest ook soba of udon.
Het regende, maar was desondanks leuk en we konden warm worden toen we terug keerden naar het hotel en gingen douchen.

Er was een publiek bad, maar ik vind het nog steeds niet fijn om daarvan gebruik te maken dus voor de leerlingen die niet van het publieke bad gebruik konden maken (door bijvoorbeeld ongesteldheid) mocht je de douche in de leraren hotel kamer gebruiken.

Na het douchen aten we しゃぶしゃぶ (shabu shabu)als avondeten. Daarna gingen we naar dezelfde kamer als waar we eerder een spel hadden gespeeld en had elke klas een klassen-debat. De eerste stelling was of we het huwelijk tussen 2 mensen van hetzelfde geslacht moesten toestaan in Japan. De andere stelling was minder serieus, en ging over of we in Chigusa na het eerste jaar de klassen moesten mixen of niet.

Ik ben normaal erg actief in een debat, vooral ook nu ik in de debatclub zit. Maar het hele debat was in het Japans, en al kon ik wel een beetje volgen wat er gezegd werd, ik was te onzeker om echt iets bij te dragen en te zeggen in het Japans. Dat viel trouwens niet op, want ongeveer 15 procent van de klas zei eigenlijk wat tijdens het debat. Het waren altijd dezelfde mensen van elk team die steeds het woord deden.

Nadat het debat over was, speelden we nog 1 keer het moordenaars spel en ging iedereen terug naar hun kamer.

Dat was het einde van de 2e dag.

-------------------------------

De laatste dag was vooral in de bus zitten en de laatse shirei-opdrachten uitvoeren. We gingen ook naar Osaka en bezochten een aquarium. Ik heb ook takoyaki gegeten, een soort deegballetjes gevuld met inktvis, omdat het de plaatselijke delicatesse is. Het smaakte opzich wel goed, en ik had het eerder gegeten, maar ik ben er eerlijk gezegd niet dol op. ^^

Al met al, de schooltrip ging best snel voorbij. Het was wel een beetje koud vaak maar ik heb wel veel leuke dingen kunnen doen.
In het begin heb ik alles een beetje te uitgebreid, en in het eind heb ik alles een beetje ruw beschreven. Het spijt me dat het niet echt een lopend verhaal is geworden, maar het was eigenlijk te veel om allemaal in een keer op te schrijven.
Desondanks hoop ik dat het toch interessant was om te lezen. ^^~

Liefs van Laura