1 week in 日本 ~

Hey Hey Hey~~~ Het is nu iets meer dan een week dat ik bij mijn gastgezin in Japan ben. Ik vermaak me meestal erg goed. Het voelt alsof ik zoveel gedaan heb dat dit alles onmogelijk in een week gebeurd kan zijn! Maar.. Ik ga jullie natuurlijk wel de speciale gebeurtenissen vertellen, hier in het verre oosten. De 2e of de 3e dag (Het spijt me, de volgorde is me ontschoten) ging ik met mijn gastvader, mijn gastbroertje Yusuke en de 2 neefjes van Yusuke (Tomohiro en Masaya) naar de film. Ze namen me mee naar Avatar in 3D. Mijn gastvader, zijn naam is trouwens Hideyuki, vertelde me dat er maar 4 3D bioscopen in Japan waren. Waarvan dus 1 in Nagoya. De film was heel cool en ik vond de 3D effecten heel erg leuk. Ik was maar 2 keer hiervoor naar een 3D film geweest, maar nog nooit in zo`n grote zaal. Als ik met mijn gastgezin over straat loop trekken we wel een beetje de aandacht soms. Vaak loop ik met kleine Alisa hand in hand over de straat, terwijl zij op haar rolschaatsschoentjes over de weg glijdt. Het moet ook wel een beetje apart staan in een land waar zo weinig buitenlanders zijn, dat een westers meisje tussen een Japans gezin loopt. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, maar dat is niet zo. Overal waar ik ga kom ik alleen maar Japanners tegen. Zelfs op touristische plekken. (en de buitenlanders die ik tot nu toe tegen ben gekomen zijn op 1 hand te tellen. Ik geloof dat het er 3 zijn.) Ik ben wezen shoppen in Osa, een ander district gebied van Nagoya.(Ik woon in Motoyama.) Ik ging samen met Shiori(mijn gastzus) en met haar vriendin Rinako. Daarvoor waren we naar de convenient store geweest, wat ze hier afkorten als:`combini` (Japanners maken zo ongeveer overal afkortingen voor trouwens, ook voor Mc. Donalds enz.) En we kochten cup noodles en pocky (pocky zijn een soort koekstaafjes met een smaak, meestal chocolade. Het merk LU verkoopt ze in Nederland onder de naam: LU Mikado) Thuis aten we onze lunch dus op (we eten eigenlijk altijd gezamelijk met mijn gastmoeder en broertje maar die waren weg) en daarna gingen we met de metro naar Osa. Eenmaal daar, bezochten we eerst de tempel. Er was een grote bak met allemaal wierook, om jezelf mee te reinigen. (niet letterlijk natuurlijk... de geur moet je ziel reinigen) De tempel was prachtig, zowel vanbinnen als de buitenkant. Er was een bak waar iedereen geld in gooide, waar alleen munten en briefjes doorheen gingen. Ik gooide er ook wat muntjes in en Shiori en Rinako ook. Dat was voor geluk, en je mocht nu dus bidden en een wens doen. Daarna gingen we het winkelcentrum in. Het was overdekt en heel erg groot. De meeste winkels zagen er dan ook fantastisch uit. Heel veel coole kleding, Japan staat dan ook bekend om hun fashion. Dat is vooral te zien aan de meisjes die hier over straat lopen. De sommige hebben hun haar bruin geverfd en ze lopen vaak op hoge hakken met korte poef-rokjes. De rokjes zijn erg schattig, iets wat Japan ook zijn eigen mode geeft. Het is niet zozeer gericht op het sexy aspect, maar vaak op het schattige. In Osa kocht Shiori een cool horloge en ik een ketting voor mezelf (een zilveren ketting met een gouden sleutel er aan) en een cadeautje voor Isa, wat ik dus niet ga verklappen ^_~ Ook zag ik meerdere punkjongens en meisjes rondlopen. Want Japan heeft naast de mainstream mode ook heel erg een punk jeugd-cultuur, vooral bekend van de Harajuku mode. We liepen langs een winkel die precies die kleding verkocht die ik altijd zo graag wilde hebben, punk kleding van Japanse merken. Ik heb Shiori en Rinako mee naar binnen gesleurd (dat is overdreven, ze wilde ook wel graag een kijkje nemen) en de winkel was klein maar volgepropt met kleding en schoenen e.d. De verkoper (verkoper.. hij was nog vrij jong, rond de 20) kwam naar ons toe en hij zei dat we ook boven konden kijken. Nou ja, dat nam ik maar aan want hij gebaarde naar de trap, wat hij precies zei kon ik dus niet verstaan. Ik heb een broek gepast en ook aantal vesten. Alles was gewoon zo cool! Ik kon mijn ogen echt niet geloven. Oh, een ander ding is dat je je schoenen uit moet doen in de pashokjes in Japan. Dus ik stapte het hokje in en Shiori en Rinako riepen tegelijk: Your shoes!!! XD Baka me...(Baka betekent idioot, maar het is geen zwaar scheldwoord. Het is meer zoiets als sukkel.) Ik heb ook schoenen gepast. Ik zei dat ze die waarschijnlijk niet in mijn maat hebben. (ik heb 38/39 en dat is groot in Japan). Ik zei dus in het engels; thirty-eight. En die jongen (de verkoper dus) en Rinako en Shiori zaten eerst vol ongeloof te kijken en toen vergeleken ze mijn voeten met die van Rinako, en ik heb helemaal geen grote voeten. Dus ik begrijp eigenlijk nog steeds niet wat er aan de hand was, want volgens mij hebben ze dezelfde maten in Japan als hier. Anyway, uiteindelijk heb ik een vest en een broek gekocht van het merk MAD PUNKS. Ze zijn heel cool vind ik ^^ Shiori en Rinako vonden veel dingen in de winkel: `kawaii!` maar dat is eigenlijk niet het juiste woord. Het is allemaal punk kleding en dat ziet er juist een beetje ruig uit. Kawaii betekent trouwens cute. Zij gebruiken het woord kawaii zo ongeveer even vaak als wij cool zeggen. Ik heb ook een `crepe` gegeten. Rinako bestelde voor mij en ik heb ook maar meteen hetzelfde als haar genomen XD Het zijn geen echte crepes zoals de Fransen dat eten, want het is een dunne pannenkoek (ja, dus wel een crepe) gevuld met slagroom of ijs en chocoladesaus en fruit naar keuze. (of cake of iets dergelijks.) Ik en Rinako hadden er een met banaan, chocoladesaus en slagroom. Hij was echt heerlijk!!!! Ik had al eerder op Japanse programma`s mensen dit zien eten, maar ik wist nooit precies wat het was, maar wel dat ik het wilde proberen! Ook ben ik met mijn gastgezin naar een pretpark geweest op zondag. De winkels zijn hier trouwens allemaal gewoon open op zondag, dat is wel handig. Het pretpark heet: Nagashima Spaland. Het was echt supergroot! En had veel coole achtbanen en attracties. Rinako was er trouwens ook weer bij, wat ik leuk vond omdat zij ook heel aardig is. Ik ben in veel achtbanen geweest met Shiori en Rinako, en ook in een attractie die heette: Giant frisbee. Die was echt eng! maar ook superleuk ^^ Het was namelijk een soort grote frisbee aan een paal en die slingerde heel hoog de lucht in en draaide rond. Het was super gaaf, maar op het hoogste punt ook wel erg spannend >_<~ Ik heb ook met Shiori en Rinako `purikura` fotootjes gemaakt. Iedere Japan-fan kent dat! Je gaat een hokje in met je vriendinnen (jongens en meisjes zijn bijna altijd apart, maar meisjes mogen ook met hun vriendje naar binnen) en dan kan je achtergronden kiezen en worden er grappige foto`s gemaakt. Wanneer die klaar zijn loop je om, en kan je met een pen versieringen aanbrengen. De fotootjes worden bijna altijd geglitterd en heel cute gemaakt! Ze komen dan even later uit de machine en als je ze los hebt geknipt kan je ze ergens opplakken, want het heeft een sticker achterkant. ^^~ In het pretpark heb ik ook een andere Japanse snack geprobeerd. Het is een soort lange gesuikerde staaf, donkerbruin is chocolade smaak en lichtbruin/geel was een andere smaak, die ik helaas niet kon begrijpen toen Shiori en Rinako het probeerde uit te leggen. Dus ik koos maar gewoon voor chocolade ^^ en Rinako ook dus hadden we weer hetzelfde. Het pretpark was dus erg veel fun~ Die avond gingen we uit eten, iets wat we vaak doen als mijn gastvader vrij heeft. We gingen naar een `Yakitori` restaurant. Yakitori is kip aan een spies en het restaurant is dan ook gespecialiseerd in kip. Ik heb echt verrukkelijke Teriyaki gegeten en nog veel meer (waarvan ik de namen ook niet weet..) Mijn gastvader houdt ook erg van Yakitori restaurants. De bediening in dit restaurant was trouwens heel erg enthousiast. Er was een jongen die ons steeds serveerde die ook erg aardig was, en een wat oudere jongen die met een overweldigend enthousiasme ons eten presenteerde. Ik schoot in de lach om zijn performance en toen schoot hij ook in de lach. Er was ook een meisje dat ook erg aardig was en enthousiast die ons ook af en toe serveerde. (De afwisseling van bediening kwam omdat mijn gastvader gewoon van alles had besteld en je mocht pakken wat je wilde van de tafel.. die trouwens wel steeds voller begon te worden.) Dus het was gewoon een leuk dinner daar omdat de bediening zo enthousiast was. Ik zou graag nog een keer daar heen gaan. Ik ben ook een paar dagen geleden naar Nagoya Castle geweest samen met mijn gastmoeder, haar zus en Masaya(die dus het zoontje is van de zus van mijn gastmoeder. Mijn gastmoeder heet Harumi) De dag voordat ik naar Nagoya Castle ging had ik een stukje op tv gezien van 5 mannen verkleed als traditionele samurai. Ze stonden op een grasveld en er gingen mensen met hun op de foto. Toen we verder liepen zagen we diezelfde mannen staan! Ik had geen idee dat dat bij Nagoya Castle was opgenomen, wat ik had gezien. Dus ik was erg verrast! Mijn gastmoeder vroeg of ik op de foto wilde met een van hen, en dat wilde ik wel graag. Dus we gingen in de rij staan. Er was ook een cameraploeg aanwezig die af en toe dingen opnam (zo had ik dus ook dat stukje hiervan op tv gezien). Toen ik in de rij stond kwam er een reporter naar ons toe met de camera ploeg. Hij vroeg allemaal dingen aan mij, maar in het Japans. Dus ik verstond het niet. Mijn gastmoeder praat niet goed genoeg engels om het te vertalen, helaas. Dus ze gingen weer weg. Wat hij nou precies vroeg weet ik niet, maar Harumi`s zus vertelde me wel dat hij vroeg ik of ik geintereseerd was in Japanse geschiedenis. Een rare vraag misschien, maar ik was dus alweer de enige buitenlander, zelfs op deze touristische plek. De man waar ik mee op de foto ging begreep tenminste wel dat Japans voor mij nog niet goed te begrijpen is en hij zei:`welcome to Nagoya Castle`. Hij was erg aardig en we maakten een foto van mij samen met hem, en ook een met Harumi en de rest erbij. Ik gaf hem een hand en bedankte hem, en nu heb ik dus een leuk aandenken! Ik heb foto`s toegevoegd van de purikura foto`s, van mij bij Nagoya Castle, van mij en Rinako met de Churritas(de Japanse snack waar ik het over had) en van mij en de Samurai~
Het filmpje is in het reuzenrad gemaakt.





Love~

Message to Kiri chan

Dear Kiri chan,

A little message on my blog for you, because you read this even though you don`t understand the language.
So, I wanted to suprise you, and write something you DO understand!

Stay Nyappy, okay?~ ^_^
I will bring something nice for you from Japan, pinky promise!

Bye Bye 愛してる！

Lou.

Pick-up @ Nagoya station - 1st day with Host family

こにちは！~

Op zaterdag was iedereen nerveus... We gingen snel ontbijten, onze kamers schoon maken en bagage checken. We maakten ook nog de laatste foto`s met elkaar.
De mensen die op de eilanden waren geplaatst (zoals Okinawa e.d.) of in het zuiden van Japan, gingen met het vliegtuig naar hun gastgezin.
Het Youth Center was in Tokyo, en mijn gastfamilie woont in Nagoya. Nagoya is zo`n 300 km van Tokyo, dus ik zou met een groepje de trein (de Shinkansen, de hoge snelheidstrein van Japan) nemen.

Isa`s gastgezin woont echter in Kawasaki,een stad die met Tokyo en Yokohama een groot stedelijk gebied vormt. Haar gastfamilie kwam haar ophalen bij het complex.
Ik moest de bus nemen naar de Shinkansen en dus daar afscheid van haar nemen.
Het was wel even moeilijk en ik heb met tranen in mijn ogen haar moeten gedag-knuffelen.

In de bus vroeg Kana of het wel goed ging. Ik knikte natuurlijk, al had ik het wel even moeilijk. Een Duits meisje, Jessica (waar ik al eerder mee gepraat had) gaf mij een soort onderzetter met een molen erop. Dat was natuurlijk lief bedoeld.
De 2 jongens achter mij begonnen een praatje met me en vroegen ook of het goed ging.

Met de bus reden we langs de Harajuku-brigde! Dat trok mijn aandacht wel even. Helaas geen Harajuku-mensen gezien, al was het natuurlijk ook vakantie en ook geen zondag.

Op het station ging een klein groepje de andere kant op, maar de meeste waren ook in Nagoya geplaats en een paar in Hiroshima.
Tegen die tijd was ik al helemaal opgeklaard en vooral erg zenuwachtig voor de ontmoeting met mijn gastgezin. Ik kletste een hele tijd met Alexander, een half Italiaanse jongen die uit Switserland kwam.
In de Shinkansen zat ik naast een Duits meisje en schuin tegenover Naoki, die ons begeleide (samen met Kana.) Met het Duitse meisje, de jongen tegenover mij en Naoki praatte we de hele reis en ging de tijd best snel.
De jongen tegenover mij was Fins en hij hield erg van J-rock. Alle bands die hij noemde kende ik en andersom ook. Hij hield ook van Dir en grey (Japanse hardrock/metal band) en ik liet hem de plectrum van de basgitarist van Dir en grey zien die ik heb weten te bemachten tijdens hun concert in Utrecht.
Hij was erg jaloers XD en nog meer toen ik hem vertelde welke Japanse artiesten ik nog meer live gezien had.

Eenmaal op het station liepen we allen zenuwachtig voor ons uit. Ik strompelde eigenlijk meer, want ik had een zware rugzak en een gitaarkoffer bij me.
Toen zag ik een meisje met een bordje met ; welcome Laura! staan. Ik was zo blij!
Ik zei het tegen het meisje naast me, maar voordat ik het wist kwam het meisje op me afgerend en knuffelde me.
Ik herkende haar. Zij is mijn jongste gastzusje Alisa. Mijn gastvader Hideyuki en mijn gastmoeder Harumi waren er ook. De zenuwen verdwenen al snel want ze waren erg aardig en mijn gastvader droeg mijn gitaarkoffer.
We gingen in de auto zitten en mijn gastvader vroeg of ik al geluncht had.
Mijn gastvader was zelf vroeger ook een uitwisselingsstudent met YFU naar Amerika, dus hij spreekt aardig engels. Alisa is pas 6, en begrijpt geen engels en mijn gastmoeder maar een heel klein beetje.

Ik had wel een lunchpakket bij me, maar nog niet opgegeten. Dus we gingen met zijn allen naar een sushi restaurant om daar te lunchen!
Dat was een leuke ervaring, mijn gastvader heeft me zelfs iets in het Japans laten bestellen ^^

Na de sushi reden we naar huis. Nagoya is erg groot en heeft veel hoge gebouwen. De buurt waar ik woon heet Motoyama en is denk ik al even groot als Amersfoort. (Motoyama is maar een klein gedeelte van Nagoya)
Het huis waar ik nu woon is groot en erg mooi. Mijn gastouders hebben het zelf gebouwd, 2 jaar geleden. Mijn gastvader liet met meteen alles in het huis zien.
Japanners doen hun schoenen uit als ze naar binnen gaan. Iedereen heeft dus naast de deur een rek met schoenen staan. Ze hadden al een rek voor me vrij gemaakt met een naam sticker : ローラ. (letterlijke vertaling hiervan is roora.)
Dit is mijn naam in het katakana gespeld. Katakana is het alfabet dat de Japanners gebruiken om buitenlandse woorden te spellen. `roora` is zo ongeveer hoe iedereen me dan ook noemt. Het lijkt niet erg op Laura, maar je went er gauw aan.

Ik heb mijn eigen kamer, al is het eigenlijk Alisa`s kamer. Alisa slaapt nu bij haar ouders in de kamer. De kamer is volledig roze en heeft een houten bureau.
Ik ben erg blij dat ik mijn eigen kamer heb, want zo heb ik nog wel wat privacy soms.

Die dag zijn we naar de supermarkt in de buurt geweest en hebben we kledinghangers (zacht en roze) voor mij gekocht en mijn eigen mok.
`s Avonds gingen we Yusuke ophalen. Yusuke is mijn gastbroertje en hij is 11.
Hij had de hele zaterdag les, al is het vakantie hier.

We gingen met zijn allen uit eten naar een soort spagetti restaurant. Het smaakte goed ^^. Ik was eigenlijk best blij om wat te eten dat ik kende, omdat ik in de cafetaria eigenlijk steeds onbekend eten heb gegeten.

Mijn gastzus Shiori, die 15 is, gaat dit jaar nog een uitwisseling naar Amerika doen. Zij had die dag een voorlichtingsdag, dus haar had ik nog niet ontmoet.

De foto hierbij is van mij en rechts van mij staat Naoki, links van mij een andere returnee (waarvan ik helaas de naam niet weet.) en 2 Finse uitwisselingsstudenten.

En een foto die ik vanuit de bus heb gemaakt, een stukje van Tokyo.


~~~~~~ やね！ (^_^)/~

4rd nd last day of YFU Orientation やつた！

~ De 4e en de laatste dag van de YFU Orientation. De eerste dag hadden we al te horen gekregen dat vandaag er een `farewell party` zou zijn, en dat dan ieder land iets moest presenteren.
Wij hadden dit thuis, in Nederland, nog niet eerder gehoord dus we waren nogal erg verrast. Veel mensen wisten er ook niet van, behalve volgens mij Korea en Thailand, want die hadden traditionele kostuums meegenomen.
Ik zat er niet echt over in, ik vond het al een heel leuk idee van de YFU returnees om een farewellparty te geven.

Dus, na ontbijt en de openingsceremonie kregen we onze 2e Japanse les. We gingen door op wat we gisteren begonnen waren en we speelden bingo met Japanse cijfers, dat was fun ^^ en onze sensei (lerares) was heel aardig.

Na de lunch gingen we weer naar CTR101 en daar kregen we nog meer informatie, ook wat betreft de Kumon. Iedereen deed daar een tijdje Kumon.
Toen was het tijd om te gaan pakken. Aangezien ik mijn hele koffer nog keurig vol had laten zittnen (er was ook helemaal geen tijd en plek om die uit te pakken) en we 3 uur hadden om te pakken, besloten we met de groep Nederlanders en de 2 mensen uit Belgie om aan onze presentatie voor de farewellparty te beginnen.

Mijn idee was om gewoon een presentatie over Nederland te geven, met typische Nederlandse dingen zoals klompen, molens, sinterklaas, nijntje enz.
Er waren 2 computers in de Central building, waar je ￥100 (100 yen = 75 eurocent)
in kon gooiden en dan had je internet voor 15 minuten.
Ik kroop achter de computer en we gooiden er omstebeurt muntjes in. (we hadden allemaal nogal veel yens bij ons dus iedereen was bereid bij te dragen)

Onze presentatie was niet erg bijzonder, maar eigenlijk was ik blij dat we nog wat wisten te verzinnen. Na de tijd om te pakken moesten we namelijk al gaan eten en daarna was de farewellparty al.

Na het avondeten (ik wist trouwens de meeste tijd niet wat ik at maar het meeste was erg lekker) moesten we terug naar CTR101 en we waren verteld NIET naar binnen te gaan.
We moesten ons weer opstellen in rijen, elk land bij elkaar, en omstebeurt naar binnen gaan.
Een van de dingen die ik zeker wel geleerd heb de afgelopen dagen is dat Japanners van orde houden. Elke sessie werd ons verteld dat we NIET TE LAAT mochten zijn.
Saki was soms een beetje geirriteerd, terwijl we maar 5 minuten later begonnen dat gepland. Ook zijn ze dol op hygiene ( hoe spel je dat..?) en zijn zeer bang dat buitenlanders onbekende ziektes mee hun land in nemen. ( elke ochtend werd onze temperatuur gemeten en die moesten we achter onze naam noteren. Ook vroegen ze soms of iemand zich niet lekker voelde.) dat laatste geldt trouwens niet alleen voor buitelanders, maar eigenlijk voor iedereen. Als een Japanner ook maar een klein beetje verkouden is, loopt hij/zij al met een mondkapje over straat, om niemand te besmetten.

Anyway, we liepen de CTR101 binnen, en die was helemaal versierd ^^~!
Met ballonnen en vlaggetjes e.d. Ik vond het echt zo aardig van alle YFU returnees, die dit dus allemaal als vrijwilliger doen.
We gingen met de hele YFU groep bij elkaar staan en er werden foto`s van ons gemaakt. Daarna ging de YFU staf er ook bij staan en werd er een foto van alle YFU studenten met de YFU returnees gemaakt ^^

De Party was erg fun! Duitsland speelde een typische Duitse schooldag na.. het toneelstukje was heel grappig (en natuurlijk in het engels)
Korea en Thailand droegen traditionele kostuums en deden een traditionele dans. De koreaanse meisjes gebruikten daarvoor roze waaiers.
Op het einde was het de beurt van de returnees, en zij deden een soort fashion show met Japanese fashion, waaronder.. kigurumi! XDXD ( voor degene die dat niet kennen; het is een soort groot pyjama-pak, meestal in de vorm van een dier of anime figuur.)
Kigurumi (Ota en Naoki die handstanden deden en bokje sprongen op vrolijke muziek), een returnees als maid en een andere returnee als haar fotograaf ( dansten samen op Caramelldansen) , een schooljongen en schoolmeisje in uniform ( deden een para-para dansje, die vond ik de leukste!) en ook Rudy en een YFU returnees in yukata op het liedje L.O.V.E. ^^

Daarna was er nog een slideshow van foto`s die de YFU returnees van ons hadden gemaakt de afgelopen dagen. Ook een paar foto`s van de returnees zelf erin.
In het begin waren er veel foto`s van ons, de Nederlandse groep, op het vliegveld ]
^_~ het was echt leuk om dat allemaal terug te zien.

Na de slideshow wilde iedereen foto`s met elkaar maken. Ik heb ook heel veel foto`s gemaakt. Ook was er frisdrank en snacks, al heb ik daar eigenlijk niks van gegeten omdat ik te druk bezig was met foto`s met iedereen maken. ^^
De YFU returnees leider, Saki, heeft wel een stuk of 3 keer een foto gemaakt van mij en Isa, want ze vonden het allemaal ZO leuk dat wij tweeling waren XD

Later, in de Shinkansen naar Nagoya, praatte ik met Naoki en hij vertelde mij dat de meeste YFU returnees steeds maar een paar uur slaap per nacht hebben gehad om de hele Orientation voor te bereiden. Ze zijn zelfs al in Januari begonnen ( de Orientation startte op 15 Maart) met voorbereiden. Isa praatte met Yusuke ( een andere YFU returnee) en ze zei dat hij die dag 48 uur al niet geslapen had. Terwijl hij juist heel opgewekt leek elke dag.


Ik ben de YFU returnees en andere staffleden echt ontzettend dankbaar voor alles, en ik heb een geweldige tijd gehad met iedereen! Gelukkig ga ik er een aantal nog wel zien omdat er nog een stuk of 3 YFU bijeenkomsten zijn in dit uitwisselingsjaar.




De afbeeldingen hierboven zijn foto`s van de YFU farewellparty. Het zijn foto`s van mij en de Thaise meisjes (in traditionele kostuums), Ik Isa en Ota (Ota is degene in de krokedillen kigurumi) Ik en de maid returnee, Iedereen (de YFU studenten met de YFU returnees) en een foto van alle YFU returnees.

さよなら　

xxx　ローラ

3rd day of YFU orientation ~ ~ ~

Deze dag, donderdag, was erg druk. Na ons ontbijt en de ochtendceremonie kregen we onze 1e Japanse les. We werden weer in groepen ingedeeld en kregen les van een Japanse vrouw die ook engels sprak. We leerden om ons voor te stellen en te tellen en wat over ons zelf te vertellen, zoals hobbies e.d.
Er waren veel Duitsers bij de YFU studenten en we konden leuk met hen praten over de verschillen in onze landen. We praatte we in het Engels, want zo goed is mijn Duits niet, en hun Engels was gewoon goed.

Na de Japanse les hadden we lunch, en daarna nog een lecture. Dat ging over de YFU regels. Dingen die we moesten onthouden tijdens ons uitwisselingsjaar, zoals de omgang met je gastgezin en voorlichting over sommige gebruiken zoals eetgewoonten e.d.
Ze hadden echt veel tijd gestoken in deze orientation en ik ben de YFU Japan returnees heel dankbaar dat ze dit allemaal, als vrijwilliger, voor ons gedaan hebben.

Na de lecture hadden we `group discussion`.
Weer werden we opgedeeld in groepen en de 2 begeleiders waren Ritsuko en Rudy.
Tenminste, ik weet niet hoe hij voluit heet, maar we mochten hem Rudy noemen.
Ritsuko was naar de VS geweest en Rudy naar Australie. Rudy sprak echt heel goed Engels, eigenlijk het beste van alle YFU returnees.
Het was leuk om met hen te praten en we hadden het over wat we wel en niet moesten doen in ons gastgezin en eigenlijk veel onderwerpen die tijdens de lecture ook aan bot waren gekomen.
We waren ruim voor tijd klaar en toen ging de discussion over in chit-chat en lachten we veel.

Het plaatje bovenin is een foto die ik heb gemaakt van ons groepje tijdens de discussie.

Na de discussie hadden we een lecture over de Japanse cultuur, daarna dinner en daarna nog een lecture.

We waren best moe van al dat aan het eind van de dag. Al heb ik het wel leuk gehad met de YFU studenten uit Nederland en Belgie.
Er was ook een klein winkeltje in Building D, waar ik al eerder de Pocky, candy en magazine had gekocht. Daar heb ik nog een ijsje, een notebook en een marker gekocht.
Nou ja.. ik dacht dat het een pen was.. maar dat was het dus niet XD

XX 愛してる！

2nd day in Japan ~ YFU orientation

~~~~~~~~~~~

De volgende dag werden we wakker gemaakt door een YFU returnee om half 8.
We gingen naar de cafetaria voor ontbijt. Er liepen veel zakenmensen rond in het complex en ook aantal teams. We trokken nogal de aandacht, als grote groep buitenlanders tussen de Japanse zakenmannen. We konden altijd nog om hen giechelen in onze moedertaal ^.^

Na het ontbijt moesten we naar C101, deze kamer was in de Central building en het was de kamer waar we altijd onze informatie kregen.
We moeten per land aan tafels gaan zitten en dan vertellen Saki en Ota wat we gaan doen vandaag. Saki is de leider van de YFU groep, en Ota de onder-leider.
Ota vertelt alles in Japans, en dan vertaalt Saki het naar het Japans.

Na het ochtendpraatje hadden we een Kumon test, om te testen op welk niveau je kon beginnen met Kumon. Kumon is een methode om talen te leren, en ik leer hier dus Japans mee.
Na de test kregen we onze Kumon pakketten mee en konden we gaan studeren.
We moesten de oefenbladen invullen en als we klaar waren naar de YFU returnees lopen en de woorden hardop voorlezen.
Alles YFU mensen zijn zo aardig dat dat geen enkel probleem was.
Ik ben zoveel lol gehad met de YFU studenten en ook met de YFU returnees, zij hebben echt heel veel moeite en werk voor ons gedaan. Saki heeft een paar dagen zelfs niet geslapen, te druk bezig met het regelen van de orientation.

Na onze Kumon, was het lunchtijd. Na lunch deden we een ` adventure game`.
We kregen allemaal een begeleider mee en we moesten opdrachten doen voor punten. De 3 groepen met de hoogste punten kregen een prijs.
De opdrachten waren door het complex verspreid. Sommige games waren echt wel leuk.
We moesten bijvoorbeeld gummibears oppakken met chopsticks, zoveel mogelijk binnen 1 minuut. Het plaatje bovenin is een foto van het groepje waar ik inzat met de adventure game. De YFU returnee die bij ons staat heet Yohei.

We gingen ook een sumo-worstelaar van origami vouwen, en die dan tegen elkaar laten strijden. Mijn favoriet was toch wel toen ze ons het Japanse ` steen papier schaar `
leerden. Het heet `Jankenpoi` De spelregels zijn een beetje anders dan van steen papier schaar, ik vind het zelf wat leuker.

Hier boven vind je ook een foto van mij en Masato a.k.a Pikachu. ^^
Op het vliegveld maakte hij namelijk een grapje over onze namen en toen zei hij dat we een nickname voor hem mochten verzinnen. Bonny bedacht Pikachu.. en sindsdien was het Pikachu. Hij wilde niet echt zo genoemd worden.. (al houdt hij wel van een grapje) maar toen hij zich ging voorstellen voor alle YFU studenten vertelde hij er wel bij dat een paar studenten hem al een nickname `pikachu` hadden gegeven.


Na de adventure game hadden we `lecture`. We kregen informatie over de Japanse wet, in hoeverre die verschilde van die van ons eigen land.
Ik voelde me toen echt erg moe.. ik ben denk ik nog steeds niet echt over mijn jetlag heen.

Na lecture was er dinner en daarna free time. Eigenlijk was het dan meestal al half tien, en na de douche ging iedereen naar hun kamer om nog wat Kumon te doen en wat te kletsen. We waren allemaal dan nogal erg moe en gingen al gauw slapen want morgen zouden we om 7 uur worden wakker gemaakt.

Het 3e plaatje is van mij en Kana ^^
Zij was erg aardig en ze wilde ook graag een foto met haar camera van mij en haar samen.

XXXXX 愛

1st day in Japan ^-^

hey hey hey... Toen we aankwamen in Japan moesten we eerst een foto laten maken en een vingerafdruk afgeven. Ik weet niet waarom XD het werd ons niet verteld, of misschien wel, maar dan was het in het Japans. Ik was zo opgewonden om rond te lopen op het vliegveld in JAPAN!!! We gingen daarna naar de band om onze bagage op te halen. Het was nog even een gedoe, omdat ik mijn gitaar koffer had afgeven bij de afwijkende bagage. En.. ik wist niet waar ik die moest ophalen. De Japanse stewardessen waren echter heel aardig en ik kreeg vrij snel al weer in handen. Het eerste wat me opviel, was dat alle medewerkers, zoals security e.d. ( behalve de stewardessen) droegen mondkapjes. Toen we onze bagage en dergelijke hadden liepen we naar de vertrek hal waar een man met een bordje met YFU stond te wapperen. Gelukkig, we waren niet meer alleen. Een jongen en een meisje met een YFU shirt aan vertelde ons in het engels dat we naar een kleine wachtruimte moesten lopen. Dus dat deden we. Het meisje en de jongen waren Japans, maar spraken vrij goed engels, vooral de jongen. Later hoorde we dat ze op een uitwisseling naar Amerika waren geweest. Het meisje heet Kana, en de jongen heet Masato. Kana was nog wat meer verlegen maar Masato hield wel van een praatje maken. Ik vertelde hem dat hij een amerikaanse accent had, maar hij wilde het niet geloven. Hij heeft het echter wel XD maar het klinkt alleen maar leuk. Iedereen was heel opgewonden en we kochten onze eerste Japanse aankopen: frisdrank in de automaat die er stond. Ze heten ` vending machines ` en ze staan overal op stations en straten in Japan. De flesjes zien er heel cute uit, zoals alles eigenlijk hier ^.^ We waren zelfs zo opgewonden en we moesten veel lachen, dat Masato uiteindelijk vroeg: `Are you guys drunk?` Anyway, we moesten wachten voor de Koreaanse mensen en er was al een jongen van Hongarije. Hij sprak niet zo goed engels, dus het was moeilijk communiceren met hem. Na een tijdje arriveerde de koreanen: 3 meisjes en 1 jongen. We konden vertrekken. We namen de bus en we moesten op een ander vliegveld wachten op een aantal andere YFU studenten. Daar ontmoette we ook Louisa, een meisje van Canada waar we vaak mee optrokken later, en ook een Chinees meisje. Haar Chinese naam was heel lastig, dus we mochten haar Aoi noemen. Aoi was heel aardig en schattig ^^ en ik heb later nog vaker met haar gepraat. Toen we iedereen hadden, gingen we in een grote bus en vertrokken we naar het National Olympics Memorial Youth Center, waar we voor 5 dagen zouden blijven voor onze orientation voor ons uitwisselingsjaar.


Alles voelde als 1 lange dag. Want aangekomen bij het Olympics Center kregen we onze `shiori` een booklet met alle informatie over YFU regels en de Japanse wet, en met het rooster van de komende dagen erin.
We kregen een naamkaartje met naam en land erop en ook kregen we een mealticket, om eten in de cafetaria te halen van het gebouw. Het was eigenlijk niet 1 gebouw.. maar een heel groot complex. Onze dagelijkse ` sessies` werden gehouden in de Central building. We sliepen in Building B en de shop was in Building D.
Ook werd ons verteld dat er alleen een publieke bath/shouwer was. Ik had al zoiets verwacht, maar die avond zaten we echt met een probleem.
Iedereen had veel gezweet in het vliegtuig en we wilden eigenlijk allemaal graag een douche nemen, maar niemand van ons durfde eigenlijk naar een publieke douche.
Uiteindelijk liet een YFU returnee ( dat zijn de YFU staff mensen, returnees worden ze genoemd omdat ze vroeger ook een uitwisseling met YFU gedaan hebben.)
ons de douches zien en waren we wat gerust gesteld omdat iedereen het zo normaal vond.

We hebben dus onze angsten overwonnen en zijn dus toch gaan douchen.
We kregen allemaal een kamer toegewezen, en ik sliep in kamer 329, samen met Enna en een Deens meisje en een meisje uit Noorwegen.

Het plaatje bovenin is tijdens dinner in de cafetaria.
Elke dag aten we Japans eten voor ontbijt, lunch en avondeten en met chopsticks natuurlijk.
Het was fun, maar ook apart omdat we de meeste tijd niet eens wisten wat we precies aten.

Het andere plaatje laat mijn eerste aankopen in het winkeltje van het Olympicps Center zien. かわいい　ne?

Vliegreis naar Japan ~

Hi! ~

Het spijt me dat mijn blog een tijd niet ge-update is.
Ik ben nu aan het eind van een lange drukke week gekomen, ik had geen tijd om op de computer te zitten en er was simpelweg ook geen in de buurt.

Mijn vertrek vanaf Schiphol verliep goed. De rest van de studenten die ook naar Japan gingen vanuit Nederland en Belgie waren er ook.
We waren allemaal zeer opgewonden en zenuwachtig natuurlijk ^-^!
Nadat we wat gekletst hadden met elkaar en instructies hadden gekregen, moesten we onze bagage afgeven en afscheid nemen.
Het was wel even moeilijk, en misschien wat tranen wegslikken.. maar uiteindelijk bleef het gewoon een vrolijk afscheid en konden we met een bonzend hart door de douane.

Eenmaal door de douane waren we alleen met 8 YFU studenten op schiphol.
De groep bestond uit; Isa, Bonny, Kit-Lam, Amber, Arne, Bart, Enna en ik.
Amber en Arne komen uit Belgie dus die had ik nog niet eerder ontmoet, maar iedereen was heel aardig en we konden goed met elkaar over weg.

Het was even zoeken naar welke gate we moesten, maar we vonden het vrij snel en we konden in de rij voor de security check gaan staan.
Daar kwamen we er al gauw achter dat 99% van de mensen die met onze vlucht gingen Japans was. Eigenlijk heb ik zelfs maar 1 westerse man gezien.

Uiteindelijk konden we het vliegtuig in en vonden we onze plaatsen op rij 28. We zaten met zijn alle op een rij voorin het vliegtuig. Isa zat bij het raampje, daarnaast ik, en naast mij Bonny.

De vlucht duurde veel langer dan verwacht. 11 uur is niet niks, maar ik had nog nooit een vlucht van meer dan een paar uur meegemaakt en ik had geen idee wat 11 uur eigenlijk betekende. Gelukkig hadden we 3 Japanse jongens achter ons die voor wat afleiding zorgde zo nu en dan wanneer we de airconditioning moesten veranderen of toen Isa`s vest onder de stoel van de jongen achter haar was beland, en zij bijna zijn vest had aangetrokken XD


We kregen gelukkig wel lekker eten in het vliegtuig. Je kon kiezen tussen Japanse kip of Italiaanse pasta. Ik koos natuurlijk voor het Japanse eten (net als heel veel andere in het vliegtuig..)
en midden in de nacht..(nou ja, wat nacht hoorde te zijn) kregen we de keuze uit cup noodles of ijs. Ik koos noodles en die waren erg lekker.
We kregen ook nog ontbijt en dat smaakte ook prima. Ik had eigenlijk de hele vlucht niet geslapen, alleen met mijn ogen dicht wat gerust.
Ik kan op de een of andere manier niet slapen in auto`s en vliegtuigen e.d.
Maar het drukte de pret niet toen we aankwamen in Japan!
Yatta!!!!

Last day @ home

Hallo iedereen ^_^

Vandaag, zondag 14 maart 2010, is mijn laatste dag thuis.
Het besef is er nog niet echt, het was vooral veel stress van het inpakken en dat soort dingen.
Ik ben met pap & mam en Isa & Armelle naar Amersfoort aan de Eem geweest en we hebben daar geluncht.
Gisteren waren we naar het pannenkoeken huis "de kabouterhut" geweest, waar we vroeger ook vaak aten. Dat was ook erg gezellig.

oh, en Skype moest vandaag ook worden getest. Het was best een grappige situatie;
ik zat tegen een webcam te schreeuwen zodat iemand in de kamer naast mij me misschien kon horen XD
Nou ja, het was dus de bedoeling dat ze me via de microfoon in de webcam zouden horen. Het lukte ook, uiteindelijk, en ik hoop dat ik echt de kans heb om te Skypen in Japan ^^

Het bovenstaande plaatje is trouwens mijn gitaar <3 in zijn nieuwe koffer.
Handig niet?

Love van Laura.

1st call

~ still @ home...

Volgende week vertrek ik naar Japan, naar mijn gastgezin in Nagoya.
Ik kijk er natuurlijk heel erg naar uit! 0(^3^)0!~
Ik heb natuurlijk ook, samen met mijn ouders en Isa, veel voorbereidingen moeten treffen.

Vandaag heb ik een harde koffer voor mijn beloved guitar gekocht ♥
Zo kan ik hem in het vliegtuig meenemen.
Hij is samen met mijn gitaar wel 6 kg, en dat gaat dan van het gewicht af dat ik in mijn koffer kan meenemen TT-TT
Maar ik heb in elk geval mijn gitaar wel bij me dan ^_~

~~~ xXx oyasumi nasai { weltrusten in Japans }