1 week in 日本 ~

Hey Hey Hey~~~ Het is nu iets meer dan een week dat ik bij mijn gastgezin in Japan ben. Ik vermaak me meestal erg goed. Het voelt alsof ik zoveel gedaan heb dat dit alles onmogelijk in een week gebeurd kan zijn! Maar.. Ik ga jullie natuurlijk wel de speciale gebeurtenissen vertellen, hier in het verre oosten. De 2e of de 3e dag (Het spijt me, de volgorde is me ontschoten) ging ik met mijn gastvader, mijn gastbroertje Yusuke en de 2 neefjes van Yusuke (Tomohiro en Masaya) naar de film. Ze namen me mee naar Avatar in 3D. Mijn gastvader, zijn naam is trouwens Hideyuki, vertelde me dat er maar 4 3D bioscopen in Japan waren. Waarvan dus 1 in Nagoya. De film was heel cool en ik vond de 3D effecten heel erg leuk. Ik was maar 2 keer hiervoor naar een 3D film geweest, maar nog nooit in zo`n grote zaal. Als ik met mijn gastgezin over straat loop trekken we wel een beetje de aandacht soms. Vaak loop ik met kleine Alisa hand in hand over de straat, terwijl zij op haar rolschaatsschoentjes over de weg glijdt. Het moet ook wel een beetje apart staan in een land waar zo weinig buitenlanders zijn, dat een westers meisje tussen een Japans gezin loopt. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, maar dat is niet zo. Overal waar ik ga kom ik alleen maar Japanners tegen. Zelfs op touristische plekken. (en de buitenlanders die ik tot nu toe tegen ben gekomen zijn op 1 hand te tellen. Ik geloof dat het er 3 zijn.) Ik ben wezen shoppen in Osa, een ander district gebied van Nagoya.(Ik woon in Motoyama.) Ik ging samen met Shiori(mijn gastzus) en met haar vriendin Rinako. Daarvoor waren we naar de convenient store geweest, wat ze hier afkorten als:`combini` (Japanners maken zo ongeveer overal afkortingen voor trouwens, ook voor Mc. Donalds enz.) En we kochten cup noodles en pocky (pocky zijn een soort koekstaafjes met een smaak, meestal chocolade. Het merk LU verkoopt ze in Nederland onder de naam: LU Mikado) Thuis aten we onze lunch dus op (we eten eigenlijk altijd gezamelijk met mijn gastmoeder en broertje maar die waren weg) en daarna gingen we met de metro naar Osa. Eenmaal daar, bezochten we eerst de tempel. Er was een grote bak met allemaal wierook, om jezelf mee te reinigen. (niet letterlijk natuurlijk... de geur moet je ziel reinigen) De tempel was prachtig, zowel vanbinnen als de buitenkant. Er was een bak waar iedereen geld in gooide, waar alleen munten en briefjes doorheen gingen. Ik gooide er ook wat muntjes in en Shiori en Rinako ook. Dat was voor geluk, en je mocht nu dus bidden en een wens doen. Daarna gingen we het winkelcentrum in. Het was overdekt en heel erg groot. De meeste winkels zagen er dan ook fantastisch uit. Heel veel coole kleding, Japan staat dan ook bekend om hun fashion. Dat is vooral te zien aan de meisjes die hier over straat lopen. De sommige hebben hun haar bruin geverfd en ze lopen vaak op hoge hakken met korte poef-rokjes. De rokjes zijn erg schattig, iets wat Japan ook zijn eigen mode geeft. Het is niet zozeer gericht op het sexy aspect, maar vaak op het schattige. In Osa kocht Shiori een cool horloge en ik een ketting voor mezelf (een zilveren ketting met een gouden sleutel er aan) en een cadeautje voor Isa, wat ik dus niet ga verklappen ^_~ Ook zag ik meerdere punkjongens en meisjes rondlopen. Want Japan heeft naast de mainstream mode ook heel erg een punk jeugd-cultuur, vooral bekend van de Harajuku mode. We liepen langs een winkel die precies die kleding verkocht die ik altijd zo graag wilde hebben, punk kleding van Japanse merken. Ik heb Shiori en Rinako mee naar binnen gesleurd (dat is overdreven, ze wilde ook wel graag een kijkje nemen) en de winkel was klein maar volgepropt met kleding en schoenen e.d. De verkoper (verkoper.. hij was nog vrij jong, rond de 20) kwam naar ons toe en hij zei dat we ook boven konden kijken. Nou ja, dat nam ik maar aan want hij gebaarde naar de trap, wat hij precies zei kon ik dus niet verstaan. Ik heb een broek gepast en ook aantal vesten. Alles was gewoon zo cool! Ik kon mijn ogen echt niet geloven. Oh, een ander ding is dat je je schoenen uit moet doen in de pashokjes in Japan. Dus ik stapte het hokje in en Shiori en Rinako riepen tegelijk: Your shoes!!! XD Baka me...(Baka betekent idioot, maar het is geen zwaar scheldwoord. Het is meer zoiets als sukkel.) Ik heb ook schoenen gepast. Ik zei dat ze die waarschijnlijk niet in mijn maat hebben. (ik heb 38/39 en dat is groot in Japan). Ik zei dus in het engels; thirty-eight. En die jongen (de verkoper dus) en Rinako en Shiori zaten eerst vol ongeloof te kijken en toen vergeleken ze mijn voeten met die van Rinako, en ik heb helemaal geen grote voeten. Dus ik begrijp eigenlijk nog steeds niet wat er aan de hand was, want volgens mij hebben ze dezelfde maten in Japan als hier. Anyway, uiteindelijk heb ik een vest en een broek gekocht van het merk MAD PUNKS. Ze zijn heel cool vind ik ^^ Shiori en Rinako vonden veel dingen in de winkel: `kawaii!` maar dat is eigenlijk niet het juiste woord. Het is allemaal punk kleding en dat ziet er juist een beetje ruig uit. Kawaii betekent trouwens cute. Zij gebruiken het woord kawaii zo ongeveer even vaak als wij cool zeggen. Ik heb ook een `crepe` gegeten. Rinako bestelde voor mij en ik heb ook maar meteen hetzelfde als haar genomen XD Het zijn geen echte crepes zoals de Fransen dat eten, want het is een dunne pannenkoek (ja, dus wel een crepe) gevuld met slagroom of ijs en chocoladesaus en fruit naar keuze. (of cake of iets dergelijks.) Ik en Rinako hadden er een met banaan, chocoladesaus en slagroom. Hij was echt heerlijk!!!! Ik had al eerder op Japanse programma`s mensen dit zien eten, maar ik wist nooit precies wat het was, maar wel dat ik het wilde proberen! Ook ben ik met mijn gastgezin naar een pretpark geweest op zondag. De winkels zijn hier trouwens allemaal gewoon open op zondag, dat is wel handig. Het pretpark heet: Nagashima Spaland. Het was echt supergroot! En had veel coole achtbanen en attracties. Rinako was er trouwens ook weer bij, wat ik leuk vond omdat zij ook heel aardig is. Ik ben in veel achtbanen geweest met Shiori en Rinako, en ook in een attractie die heette: Giant frisbee. Die was echt eng! maar ook superleuk ^^ Het was namelijk een soort grote frisbee aan een paal en die slingerde heel hoog de lucht in en draaide rond. Het was super gaaf, maar op het hoogste punt ook wel erg spannend >_<~ Ik heb ook met Shiori en Rinako `purikura` fotootjes gemaakt. Iedere Japan-fan kent dat! Je gaat een hokje in met je vriendinnen (jongens en meisjes zijn bijna altijd apart, maar meisjes mogen ook met hun vriendje naar binnen) en dan kan je achtergronden kiezen en worden er grappige foto`s gemaakt. Wanneer die klaar zijn loop je om, en kan je met een pen versieringen aanbrengen. De fotootjes worden bijna altijd geglitterd en heel cute gemaakt! Ze komen dan even later uit de machine en als je ze los hebt geknipt kan je ze ergens opplakken, want het heeft een sticker achterkant. ^^~ In het pretpark heb ik ook een andere Japanse snack geprobeerd. Het is een soort lange gesuikerde staaf, donkerbruin is chocolade smaak en lichtbruin/geel was een andere smaak, die ik helaas niet kon begrijpen toen Shiori en Rinako het probeerde uit te leggen. Dus ik koos maar gewoon voor chocolade ^^ en Rinako ook dus hadden we weer hetzelfde. Het pretpark was dus erg veel fun~ Die avond gingen we uit eten, iets wat we vaak doen als mijn gastvader vrij heeft. We gingen naar een `Yakitori` restaurant. Yakitori is kip aan een spies en het restaurant is dan ook gespecialiseerd in kip. Ik heb echt verrukkelijke Teriyaki gegeten en nog veel meer (waarvan ik de namen ook niet weet..) Mijn gastvader houdt ook erg van Yakitori restaurants. De bediening in dit restaurant was trouwens heel erg enthousiast. Er was een jongen die ons steeds serveerde die ook erg aardig was, en een wat oudere jongen die met een overweldigend enthousiasme ons eten presenteerde. Ik schoot in de lach om zijn performance en toen schoot hij ook in de lach. Er was ook een meisje dat ook erg aardig was en enthousiast die ons ook af en toe serveerde. (De afwisseling van bediening kwam omdat mijn gastvader gewoon van alles had besteld en je mocht pakken wat je wilde van de tafel.. die trouwens wel steeds voller begon te worden.) Dus het was gewoon een leuk dinner daar omdat de bediening zo enthousiast was. Ik zou graag nog een keer daar heen gaan. Ik ben ook een paar dagen geleden naar Nagoya Castle geweest samen met mijn gastmoeder, haar zus en Masaya(die dus het zoontje is van de zus van mijn gastmoeder. Mijn gastmoeder heet Harumi) De dag voordat ik naar Nagoya Castle ging had ik een stukje op tv gezien van 5 mannen verkleed als traditionele samurai. Ze stonden op een grasveld en er gingen mensen met hun op de foto. Toen we verder liepen zagen we diezelfde mannen staan! Ik had geen idee dat dat bij Nagoya Castle was opgenomen, wat ik had gezien. Dus ik was erg verrast! Mijn gastmoeder vroeg of ik op de foto wilde met een van hen, en dat wilde ik wel graag. Dus we gingen in de rij staan. Er was ook een cameraploeg aanwezig die af en toe dingen opnam (zo had ik dus ook dat stukje hiervan op tv gezien). Toen ik in de rij stond kwam er een reporter naar ons toe met de camera ploeg. Hij vroeg allemaal dingen aan mij, maar in het Japans. Dus ik verstond het niet. Mijn gastmoeder praat niet goed genoeg engels om het te vertalen, helaas. Dus ze gingen weer weg. Wat hij nou precies vroeg weet ik niet, maar Harumi`s zus vertelde me wel dat hij vroeg ik of ik geintereseerd was in Japanse geschiedenis. Een rare vraag misschien, maar ik was dus alweer de enige buitenlander, zelfs op deze touristische plek. De man waar ik mee op de foto ging begreep tenminste wel dat Japans voor mij nog niet goed te begrijpen is en hij zei:`welcome to Nagoya Castle`. Hij was erg aardig en we maakten een foto van mij samen met hem, en ook een met Harumi en de rest erbij. Ik gaf hem een hand en bedankte hem, en nu heb ik dus een leuk aandenken! Ik heb foto`s toegevoegd van de purikura foto`s, van mij bij Nagoya Castle, van mij en Rinako met de Churritas(de Japanse snack waar ik het over had) en van mij en de Samurai~
Het filmpje is in het reuzenrad gemaakt.





Love~