1st day in Japan ^-^

hey hey hey... Toen we aankwamen in Japan moesten we eerst een foto laten maken en een vingerafdruk afgeven. Ik weet niet waarom XD het werd ons niet verteld, of misschien wel, maar dan was het in het Japans. Ik was zo opgewonden om rond te lopen op het vliegveld in JAPAN!!! We gingen daarna naar de band om onze bagage op te halen. Het was nog even een gedoe, omdat ik mijn gitaar koffer had afgeven bij de afwijkende bagage. En.. ik wist niet waar ik die moest ophalen. De Japanse stewardessen waren echter heel aardig en ik kreeg vrij snel al weer in handen. Het eerste wat me opviel, was dat alle medewerkers, zoals security e.d. ( behalve de stewardessen) droegen mondkapjes. Toen we onze bagage en dergelijke hadden liepen we naar de vertrek hal waar een man met een bordje met YFU stond te wapperen. Gelukkig, we waren niet meer alleen. Een jongen en een meisje met een YFU shirt aan vertelde ons in het engels dat we naar een kleine wachtruimte moesten lopen. Dus dat deden we. Het meisje en de jongen waren Japans, maar spraken vrij goed engels, vooral de jongen. Later hoorde we dat ze op een uitwisseling naar Amerika waren geweest. Het meisje heet Kana, en de jongen heet Masato. Kana was nog wat meer verlegen maar Masato hield wel van een praatje maken. Ik vertelde hem dat hij een amerikaanse accent had, maar hij wilde het niet geloven. Hij heeft het echter wel XD maar het klinkt alleen maar leuk. Iedereen was heel opgewonden en we kochten onze eerste Japanse aankopen: frisdrank in de automaat die er stond. Ze heten ` vending machines ` en ze staan overal op stations en straten in Japan. De flesjes zien er heel cute uit, zoals alles eigenlijk hier ^.^ We waren zelfs zo opgewonden en we moesten veel lachen, dat Masato uiteindelijk vroeg: `Are you guys drunk?` Anyway, we moesten wachten voor de Koreaanse mensen en er was al een jongen van Hongarije. Hij sprak niet zo goed engels, dus het was moeilijk communiceren met hem. Na een tijdje arriveerde de koreanen: 3 meisjes en 1 jongen. We konden vertrekken. We namen de bus en we moesten op een ander vliegveld wachten op een aantal andere YFU studenten. Daar ontmoette we ook Louisa, een meisje van Canada waar we vaak mee optrokken later, en ook een Chinees meisje. Haar Chinese naam was heel lastig, dus we mochten haar Aoi noemen. Aoi was heel aardig en schattig ^^ en ik heb later nog vaker met haar gepraat. Toen we iedereen hadden, gingen we in een grote bus en vertrokken we naar het National Olympics Memorial Youth Center, waar we voor 5 dagen zouden blijven voor onze orientation voor ons uitwisselingsjaar.


Alles voelde als 1 lange dag. Want aangekomen bij het Olympics Center kregen we onze `shiori` een booklet met alle informatie over YFU regels en de Japanse wet, en met het rooster van de komende dagen erin.
We kregen een naamkaartje met naam en land erop en ook kregen we een mealticket, om eten in de cafetaria te halen van het gebouw. Het was eigenlijk niet 1 gebouw.. maar een heel groot complex. Onze dagelijkse ` sessies` werden gehouden in de Central building. We sliepen in Building B en de shop was in Building D.
Ook werd ons verteld dat er alleen een publieke bath/shouwer was. Ik had al zoiets verwacht, maar die avond zaten we echt met een probleem.
Iedereen had veel gezweet in het vliegtuig en we wilden eigenlijk allemaal graag een douche nemen, maar niemand van ons durfde eigenlijk naar een publieke douche.
Uiteindelijk liet een YFU returnee ( dat zijn de YFU staff mensen, returnees worden ze genoemd omdat ze vroeger ook een uitwisseling met YFU gedaan hebben.)
ons de douches zien en waren we wat gerust gesteld omdat iedereen het zo normaal vond.

We hebben dus onze angsten overwonnen en zijn dus toch gaan douchen.
We kregen allemaal een kamer toegewezen, en ik sliep in kamer 329, samen met Enna en een Deens meisje en een meisje uit Noorwegen.

Het plaatje bovenin is tijdens dinner in de cafetaria.
Elke dag aten we Japans eten voor ontbijt, lunch en avondeten en met chopsticks natuurlijk.
Het was fun, maar ook apart omdat we de meeste tijd niet eens wisten wat we precies aten.

Het andere plaatje laat mijn eerste aankopen in het winkeltje van het Olympicps Center zien. かわいい　ne?