Slippers, Debate-lecture and Sportstest ~

KONNICHIWA ~

Er is veel gebeurd de afgelopen week, maar ik wilde jullie dan ook maar alleen de interessante dingen vertellen.

Eergisteren deed zich een grappige situatie voor. Zoals ik al eerder schreef, dragen alle studenten schoolslippers in de school. Die van de eerstejaars zijn blauw met een wit vakje om je naam in te vullen. Op mijn slippers staat ラウラ. Dat is de katakana (Japans alfabet wat wordt gebruikt om buitenlandse woorden of namen mee te maken) en er staat letterlijk ` ra-u-ra`. Raura dus. De Japanners hebben geen woorden die met een L beginnen dus helaas is mijn naam een beetje raar in het katakana.

Anyway, we hebben ook allemaal een nummer. Ik ben nummer 41, de laatse van de klas. En nummer 40 is een jongen die eerst voor mij zat. Zijn naam is Hayato, maar hij wordt heel vaak bij zijn achternaam genoemd (wat dus heel gebruikelijk is in Japan. Ook klasgenoten noemen elkaar bij de achternaam.) En zijn achternaam is Moribe.
Elke ochtend verwissel ik mijn gympen voor schoolslippers. Die staan opgesteld in een soort kast met allemaal kleine hokjes waar je je slippers uithaalt, en je schoenen instopt. Die hebben nummers en je zet je schoenen bij het hokje met jouw nummer erop. En elke morgen haal ik Hayato`s schoenen uit mijn hokje, en verplaats ze, en stop mijn schoenen erin. Ik was echt van plan hem te vertellen dat hij zijn schoenen bij zijn eigen nummer moest zetten!

Maar deze morgen waren mijn schoolslippers weg. Ik was dus heel verbaasd en ik vroeg een beetje aan Sachiko en de rest van de meisjes waarik mee aan het praten was, wat ik moest doen. Maar toen vond ik een ander paar slippers die er nog wel stonden. Ik kan dus geen kanji lezen, maar ik heb net mijn eerste kanji geleerd en ik kon de kanji voor bos, `mori` lezen. Dit waren dus de slippers van Hayato. (Moribe.)
Dus ik pakte ze en liep naar onze homeroom. (Mijn klas is 101 en we hebben dus ook ons eigen lokaal `homeroom`.) Daar zag ik Hayato al zitten en hij had dus mijn slippers aan! Ik liep naar hem toe en zei ` You are wearing my slippers`. En de jongens die er op dat moment om heen stonden barstten in een gelach uit. Het was inderdaad ook wel grappig. Dus ik gaf hem zijn slippers en hij de mijne.
Later kwam ik erachter dat ik degene was die de fout had gemaakt, omdat je moet kijken naar het nummer dat BOVEN het hokje staat. Ik keek steeds naar het nummer dat ONDER het hokje stond, en dacht dus dat Hayato zijn schoenen steeds bij de mijne neerzette. ^^

De volgende dag, donderdag, was een nationale feestdag en iedereen had vrij. Maar Ik zit dus in de debatclub van mijn school en die dag hadden we een `lecture` over debat-regels. We spraken dus af op het station en alle 1e-jaars clubleden waren er, plus Nanto en Takeshi om ons te begeleiden. We gingen naar een `private boys-school`.
Chigusa is een `Public school` en je merkt het verschil meteen. De public schools hebben echt heel weinig geld en het gebouw van Chigusa is erg oud en alles is versleten. We hebben ook maar 1 lokaal met een beemer en voor de rest zijn er geen tv`s of computers behalve in het computerlokaal. De private schools hebben dus wel geld en het gebouw zag er echt splinternieuw uit. Alles was schoon en we moesten onze slippers zo ongeveer om het uur verwisselen. (Ik vraag me af hoe ze aan al die slippers komen..)
`because it is a private school` zoals Haruka wijselijk zei. Dus wanneer er weer zoiets voordeed herhaalde we dat zinnetje en lachten stiekem over deze school.

De eerste lecture was wel interessant. Ze lieten een debat van vorig jaar zien, een debat uit de competitie. Er was een vrouw die wel engels sprak die af en toe wat aan mij uitlegde. De meer ik leer over debate, hoe ingewikkelder het ook wordt. De club is echt niet makkelijk, ik ben elke dag pas thuis om half 7 en in het weekend en op vrije dagen moeten we vaak ook dingen voor de club doen. Bijvoorbeeld volgend weekend heb ik weer een lecture over English debate.

Die dag heb ik dus een soort plan opgesteld over de stelling `Japan should significantly relax it`s immigration policies`. Haruka, Masami, So, Ms. Fujisawa en ik hebben een paar uur besteed met het bedenken van voor en nadelen. Ik heb ook veel gepraat over de situatie in mijn land en ze waren allemaal erg geintereseerd. Ik was blij dat ik wat kon bijdragen en ik hoop dat ik echt een goede steun voor mijn team kan zijn.

Er was wel ook even lichte paniek toen Hitomi, Yuri, Haruka en ik op zoek gingen naar de wc. Het was dus een `boys-school` en ik was even bang dat er geen vrouwen-toiletten zouden zijn! Die waren er gelukkig wel, maar allemaal op slot. Uiteindelijk vonden we onder de instructies van Ms. Fujisawa de vrouwen-wc die niet op slot zat.

そして...

Vandaag hadden we een `sportstest`. In Nederland zou dat dus mijn ergste nachtmerrie zijn, want ik ben van mening dat ik niet echt goed ben in sport. Maar ik had een hele leuke dag vandaag!
Het was heel warm, en na het gebruikelijke ochtendpraatje ging iedereen zich omkleden in hun sportkleding.
Toen liepen we naar buiten. We hebben geen sportvelden, maar het zijn een soort zandgronden. Daar was naar mijn idee de hele school aanwezig! Ik weet niet of het echt de hele school was, maar ik kwam Syu tegen (die dus 3e-jaars is) en ook mensen uit de 2e.

We begonnen met stretchen en wat oefeningen doen. Daarna gingen we beginnen. We hadden allemaal een papier waar je je score op bij moest houden.
Allereerst gingen we naar de kendo-hal om onze lengte te laten meten, je gewicht, en je zittende-lengte. Daarna gingen we weer naar de buiten gym velden. We moesten 3 dingen hier doen ; 50 meter rennen, bal werpen, en ver springen. Allereerst gingen we rennen. Ik kan niet zeggen dat ik de beste ben, maar een korte afstand rennen, daar ben ik wel goed in. Dus toen ik aan de beurt was, deed ik erg mijn best. Ik voelde me wel een beetje opgelaten omdat echt heel veel mensen stonden te kijken toen ik ging rennen. We renden met 4 mensen tegelijk. Terwijl ik aan het rennen was hoorde ik dat mensen mijn naam riepen. `Laura, Laura, ganbatte!` (ganbatte = doe je best! ze gebruiken het heel vaak hier.)
Ik rende dus heel snel maar halverwege viel mijn haarelastiek uit mijn haar! Ik greep naar mijn haar maar het was te laat. Ik rende dus door want de tijd loopt en ik werd 2e. Ik vond het jammer dat ik niet eerste werd, want ik geloof dat ik wel beter had gekund.

Ik hoorde mijn tijd en ik keek naar mijn elastiek dat nog steeds op de baan lag. Een jongen uit de 2e, hij is een van de leiders van de `track and field` club. Hij liep er naar toe en gaf het terug aan mij. Dat vond ik erg aardig en ook helemaal niet erg omdat hij heel erg schattig was ^^ `cho-kakoi!` zoals Sachiko en Mana zouden zeggen. (cho-kakoi = super cool of heel erg cool.)

Ik ging dus nog ver springen en nog bal werpen. Ook kregen we nog een oog-test, om je zicht-vermogen te testen, en een hoortest.

In de gymzaal deden we nog een ander soort test, waarbij we van lijn naar lijn moesten springen. We hadden de hele dag die sportstest, en dus geen lessen.

Rond half 2 gingen we ons weer omkleden in schooluniform en hadden we tijd met onze homeroom. Tijdens de openingsceremonie moesten de hogere klassen een 1e-klas kiezen en mijn klas, 101, zit ingedeeld met klas 208 en 303. Ik kwam er ook achter dat Syu in 303 zit, dus we zitten in dezelfde groep. Een gedeelte van onze klas ging naar klas 208 en we konden daar vragen stellen over uitjes en dergelijk aan onze `senpai`s`.

Hierna hadden we nog tijd met onze homeroom en besloten we de kleding van onze klas tijdens de wandeling volgende week. En als laatse had ik weer club natuurlijk.

Het was allemaal heel veel, maar vandaag heb ik veel gepraat met Asana, Mana, Ami, Misato en Sachiko uit mijn klas. Ook heb ik weer een tijd met Syu gekletst tijdens de weg naar huis. Dus ik voelde me niet meer eenzaam en ik ben heel blij om met ze te praten. Mijn klasgenoten zijn allemaal erg vriendelijk en ik geniet nog steeds erg van mijn tijd in Chigusa High school!~

YA NE~

You know you`re an exchange student when...

Jolyn, de uitwisselingsstudent uit Maleisie, liet me dit lijstje lezen. De meesten punten kloppen verrassend goed bij mij, dus ik hoop dat jullie ook een beetje mee kunnen lachen (want wij moesten zeker weten lachen).


You know you`re an exchange student when...


1. You ask for some type of food/snack/drink to be care packaged to you as your X-mas present.

(Waar...)

2. you classify "doing your homework" as translating half of it. And that alone took three hours.

(Huiswerk? Ik weet niet eens wat huiswerk is in het Japans! Laat staan dat ik het kan maken...)

3. you'll read anything in your native language just to have something to read...even packaging labels.

(Yup.)

4. you're better than your teacher in your foreign language class.

(ah.... Waar... helaas..)

5. you've ever mispronounced something in your native language (for example, names of products, TV shows, companies) because you know the others will understand it better if you say it with an accent.

(WAAR! is mij overkomen..)

6. after you come back everybody tells you that you have a weird accent.

(dat weet ik dus nog niet)

7. your dreams are bilingual (= tweetalig)

(Nog niet, maar komt misschien nog.)

8. you automatically use words in a foreign language that you cant even translate but they just seem to fit the context.

(Waar.)

9. you begin to enjoy foods that you had previously despised at home.

(Champions, garnalen,spinazie.. ik vind het nog niet echt lekker. Maar ik eet wel vaak ham op brood hier, dat ik dus vroeger nooit lustte.)


10. it becomes a habit to introduce yourself by saying: "I am from (country) and my name is (name)."

(Ik zeg het meestal andersom, maar het is dus wel waar.)

11. you are always counting the time difference between where you are and home.

12. you always forget the time difference when you call a friend or family member back home.....sorry for waking you up at 4 AM mom.

(haha! vergeet ik inderdaad vaak.)

13. you carry a dictionary and a camera in your bag.

(OMG, hard gelach van mij op dit punt! Dat doe ik dus altijd.. XD)

14. you do something wrong and people look at you weird, your excuse is "That's how we do it in my country" even if it isn't.

(haha! yup)

15. You can sing all the Top 20 songs from your exchange year...even a year later....

(Waarschijnlijk gaat dat wel gebeuren. Je kan niet in Japan zijn zonder dat je de nieuwste hit van Arashi kent.)

16. You get letters and emails in a language that no one else can read.

(Ja, niemand hier kent Nederlands.)


17. You cringe at the mention of 'baggage weight limit'.

(Haat aan baggage limit!)

18. You go to school only to do nothing.

(Hard geschater van mij en Jolyn. Is helemaal waar, al hebben we geen excuus tijdens engels lessen of gym.)


19. You 'talk' to your pets when you phone home.

(wat? nee.. nog niet geprobeerd eigenlijk.)

20. You watch really stupid television shows late at night, and you stay up late to do so, just because they're in English.

(ook nog niet gedaan. Zijn er uberhaupt wel engelse shows op de Japanse tv?)


XXXXXX L

Karaoke!!!~ 25.04.2010 with Debate-club in Sakae~

~~

Vandaag, zondag, hadden de oudere jaarsstudenten geregeld dat we karaoke zouden gaan doen in Sakae. (Sakae is een ander gedeelte van Nagoya.) Karaoke is heel populair in Japan, en veel tieners doen het graag, jongen en meisjes. Ze zijn ook echt niet verlegen om te zingen! Ik had er erg veel zin in, en vandaag was het dus zover. Haruka smste dat zij en haar moeder mij wel naar Sakae konden brengen en zo gezegd zo gedaan. Ze kwamen met ophalen om kwart over 11 bij mijn huis.

Eenmaal in Sakae, hadden we dus afgesproken bij een centraal punt het het winkelcentrum/subway station. Daar stonden de meeste leden al en het was best grappig om iedereen in hun gewone kleding te zien, omdat ik ze natuurlijk altijd alleen in een schooluniform zie. Vandaag was ook erg warm, en ik had ook mijn ontbijt buiten in de voortuin. Toen iedereen er was, gingen we lopen naar de plaats waar de karaoke was. Eenmaal daar, moesten we ons over 4 kamers verspreidden want we waren met een stuk of 23 mensen en de kamers waren maar voor maximaal 7 mensen groot genoeg.

Ik en Haruka, Jun, Taroo, Nanto, Takeshi en Takahiro gingen in een kamer zitten. De kamer naast ons was ook van de debatclub, en 2 verdiepingen lager waren er nog 2 kamers van de debatclub. Nanto, de leider van de debatclub, beet het spits af en was dus de eerste die ging zingen. Hij zong een of ander lied van Ayumi Hamasaki (heel erg bekende zangeres in Japan) en ik vond het helemaal niet zo slecht. Er waren dus 2 microfoons en je kon ook een duet zingen.

Er waren meerdere soort computers met touchscreen waar je op artiesten kon zoeken en dan songs kon selecteren. Die werden dan in de wachtrij geplaatst en wanneer jouw liedje opkwam was het jouw beurt. Ik kon helaas geen Japanse liedjes zingen, omdat de tekst die verscheen helemaal in hiragana en kanji was. Ik kan die niet zo snel lezen en de kanji al helemaal niet! Dus ik heb alleen engelse liedjes gezongen, die er gelukkig ook genoeg waren. Ze hadden zelfs liedjes van Dir en grey, Dio distraught overlord en Moi dix Mois!!! (voor degene die die bands kennen.) Bovenstaande plaatje is dus het song selecteer gebeuren ^^ Ik heb bijna alleen maar liedjes van Avril Lavigne gezongen, omdat ik niet zoveel andere Engelse zangeressen goed ken. Ik heb ook een liedje van Greenday gezongen. In het begin bleef iedereen nog in zijn eigen kamer hangen, en aten we wat snoepjes en dronken wat. Maar op gegeven moment liep iedereen alle kamers in en uit, en was ik het meeste in de benedenkamers.

Ook probeerde ik eerst vooral bij Haruka te blijven, maar later liep ik gewoon zelf waar ik zin in had en heb ik ook met Yuri gepraat en Hitomi, ook 1e jaars studenten. En ook veel met Syu. Later vroeg Naoto aan mij welke artiesten in kende waarvan ik de liedjes kon zingen. Ik zei toen maar the Beatles, want die had ik in de lijst zien staan. Ik heb toen later `let it be` gezongen. Pap, je zou trots op me zijn geweest! Ik zat toen ik de kamer met alleen maar jongens, en Syu begon met zijn armen heen en weer te zwaaien in de lucht, wat je doet op een langzaam liedje. Toen ging de rest ook meedoen en moest ik toch even lachen. Het was heel leuk! Ook viel Syu een keer de kamer binnen waar ik zat om te vragen of ik `we will rock you` kon zingen. Ik zei dus ja, want ik kende het. Toen zei Syu dat we met zijn alleen naar de kamer hiernaast gingen en dat gingen zingen. Dus ik ging mee, en de rest van de mensen in mijn kamer dus ook. Maar daar kreeg alleen ik de microfoon XD de rest ging meeklappen op het ritme en zongen ook mee tijdens het refrein. Het was dus heel leuk! Ik heb heel veel fun gehad ^^ Ik zou graag nog een keer karaoke doen, al vond ik het wel jammer dat ik geen Japanse liedjes kon doen wat sommige waren echt heel mooi.


Haruka zingt, en de rest van de mensen zijn; Jun, Taro, Nanto/Takeshi/Naoto, Takahiro.



Takeshi en Nanto doen een duet.
Op gegeven moment wijst Nanto in de camera en dan hoor je mij `Wat?` zeggen XD (Ik weet namelijk niet wat hij zong op dat moment.)



Syu zingt ~



Bovenstaande foto = ik en Syu.



En dit zijn ik en Yuri.



Syu en Naoto doen een duet.
Op dit filmpje doet Syu een dansje op een liedje van Arashi, een Japanse jongens groep die hier onwijs populair is.


We deden Karaoke van 12 uur in de middag tot 6 uur/ half 7. We hadden eigenlijk de kamers gehuurd tot 8 uur, maar dat was wel een beetje te lang en iedereen moest eigenlijk naar huis rond 6 uur. Maar nadat we hadden betaald, gingen we nog purikura foto`s maken met de hele debat club. Ik heb al een keer eerder uitgelegd wat dat is.
Een fotohokje waar je foto-stickers kan laten maken en die zelf kan versieren enzo.
Dus we stonden met zijn allen in dat hokje gepropt XD Ik stond achterin tussen Syu en Naoto in en het was echt een heel gedoe. Uiteindelijk heeft een meisje de fotootjes bewaard dus ik weet niet wat ze ermee gedaan heeft, ik hoop dat ik er nog eentje kan krijgen als herinnering.

Daarna, ging eigenlijk iedereen naar huis. Maar Haruka en Syu wilde naar de JUMP shop, dat is een shop die allemaal anime en manga merchandise verkoopt. Van de bekende JUMP anime zoals One piece, Naruto, Bleach, REBORN, D-dray man enz.
Er was echt super veel van One piece te koop en ik heb een klein gouden plaatje voor op mijn mobiel van one piece gekocht. De JUMP shop was dus in het winkelcentrum waar ook de subway station van Sakae was. Ik, Haruka, Syu en Yuri en Akari gingen daar dus nog even heen. Syu zei dat iedereen engels moest praten en dat deden ze dus ook. ^^ Het is voor hen echt lastig, maar ik vond het aardig en ik praatte nog een tijdje met hem toen we terug liepen. Op het station namen we afscheid van Yuri en Akari, die een andere treinlijn moesten nemen dan wij.

Ik de metro praatte ik nog met Haruka en Syu. Het grappige was dat bij een stop `Imaeke` Syu opeens vroeg `Wat? is it already Imaeke?` Hij had dus zijn stop gemist XD. We hebben echt hard om hem gelachen. Toen zei hij dat hij zou doorreizen tot Motoyama (daar ga ik er uit) en dan terug zou reizen. Zowel Haruka als Syu waren bang dat hun ouders boos zouden zijn omdat ze zou laat waren ^^

Bij het station van Motoyama ging ik er uit. Syu vroeg nog of ik wel de weg naast huis wist te vinden, maar het is hooguit 10 tot 15 minuten lopen dus dat ging wel goed. Ik kocht nog een broodje en wat te drinken toen ik terug liep, omdat ik geen lunch gegeten had tijdens de karaoke en het al kwart over 8 was. We eten altijd laat, dus toen ik thuis aankwam waren ze nog niet helemaal klaar met avondeten.

Ik heb echt een superleuke dag gehad en ik hoop echt dat mijn tijd met de debatclub nog heel leuk gaat worden verder!

With love~

Monday - School & debate ~

~ hi ~

Vandaag was het weer vroeg op en naar school! Nou zat ik er niet echt mee, want het schoolleven is gewoon heel anders in Japan dan in Nederland.
Bijvoorbeeld:

- Japanse mensen doen hun schoenen uit voor alles. In school, in huis, wanneer je een kasteel bezoekt enz.
- (De meeste) Japanse studenten (op goede scholen zoals Chigusa) hebben respect voor de leraren en voor hun `senpais`s` (oudere leerlingen.)
- Veel meisjes hier in Japan vinden mijn blauwe ogen heel `cute`!
- Heel veel mensen in Japan dragen contactlenzen of hebben een bril nodig.
- Japanse clubs na schooltijd zijn heel intensief, de meeste oefenen elke dag tot minimaal half 6.
- Leerlingen onder elkaar zijn ook beleefd tegen elkaar. Als ik in de morgen binnenkom zegt iedereen `ohayo!` (goedemorgen!) Ook gebruiken ze `onegaishimasu` en `yoroshiku` soms terwijl ze onder elkaar zijn. (onegaishimasu en yoroshiku zijn niet letterlijk te vertalen maar ze betekenen iets in de trant van `alsjeblieft`, in de zin van accepteer dit alsjeblieft, of accepteer mij alsjeblieft.)


Vandaag hadden we het 4e uur PE.(Physical education = gym). Nadat we waren omgekleed gingen we de gymzaal binnen. Net als de 1e gymles was dit een soort introductie, en doen we dus nog geen sporten. We hebben dit met 3 eerste klassen, wat erg veel is als je bedenkt dat mijn klas 41 leerlingen heeft.

we gaan allemaal in rijen op de grond zitten per klas, en op nummer volgorde. Nou ben ik dus nummer 41, de allerlaatste. Maar nummer 40 is een jongen, alle jongens zijn nummers in de 30 en 40. Aangezien de meisjes altijd apart gaan zitten van de jongens, ga ik altijd maar gewoon achter Kaori zitten die af en toe mij kan helpen met het vertalen wat we gaan doen.
Ook voor de gymleraar buigen we en gaan weer zitten. De vorige keer moesten we 10 minuten rennen zonder stop, nu waren het er 7. Nog steeds vond ik dit heel gemeen want ik hou niet van lange afstanden rennen.

Na het rennen gingen we weer rek en strek oefeningen doen, zoals de vorige keer ook.
We moesten paren maken met degene tegenover je en ik en het meisje tegenover me moesten jankenpoi doen. Jankenpoi is het Japanse `steen-papier-schaar` zoals ik al eerder heb verteld, geloof ik.
De winnaar mocht de benen van de ander pakken en de verliezer moest dan op zijn handen naar de muur lopen. Ik verloor, 2 keer. De 1e keer was het de muur het dicht bij me, de 2e keer moest ik naar de andere kant van de gymzaal! (tegelijk met de rest van de leerlingen natuurlijk.)

Daarna deden we weer een spelletje. We moesten groepjes maken van 10 personen. Die hadden we al gauw gevonden. Daarna, was elk persoon van 1 groepje 1 dier. Die moest je dan uitbeelden en die dieren moesten weer een groep samen vormen. Ze werden opgesomd in het Japans, maar Kaori vertelde me dat ik een `monkey` was.

Uiteindelijk vond ik mijn groepje, doordat een meisje uit mijn klas een paar gebaren maakte. Ik vroeg aan een jongen uit mijn klas, `Are you a monkey?` `yes` zei hij. `okay, me too!` de jongens die bij hem waren, van andere klassen, moesten lachen. Het klonk ook wel een beetje grappig ^^~
Nadat we de groepjes hadden gemaakt, gingen we een spelletje doen. We moesten in een kring gaan staan en elkaars handen vasthouden. Nou was er een heel gedoe, want 1 van de jongens moest mijn hand vasthouden. Ze stonden allemaal te duwen enzo op een klierige jongens-achtige manier. Uiteindelijk stond er 1 jongen uit een andere klas naast me die ik dus niet kende. `oh, hallo!` zei hij. Op de een of andere manier zeggen de meeste mensen hier iets wat meer klinkt als `hallo` dan `hello`.
Hij pakte mijn hand losjes vast en keek vooral niet naar mij. XD. Het spelletje was heel grappig. We moesten met zijn alle naar links of naar rechts springen tegelijk.
Het ritme was een beetje ingewikkeld en ik ging vaak de mist in. Maar het was heel grappig.

Daarna vormden we een grote cirkel, en gingen we ook springen maar dan zei de leraar `links` en moesten wij naar rechts springen. Het was al heel verwarrend, plus dat hij het in het Japans zei dus ik gokte steeds maar wat XD.

Aan het eind van de dag, gingen ik en Haruka naar de debate-club. Ik ben dus sinds vrijdag officeel lid en ik ben er erg tevreden mee.
Om half 4 was iedereen in het lokaal en konden we beginnnen. De leider van de club (Syu vertelde me dat hij de leider was maar dat hij ...`retired..` XD en dat de jongen die praat `Nanto` heet en nu de leider van de debate-club is.)

Zo, Syu kwam weer naar mij en Haruka en hij wilde blijkbaar iets duidelijk maken. Het kostte ons denk ik meer dan een half uur om uit te vinden wat de ander nou bedoelde...XD Syu wilde mij informeren dat er in November waarschijnlijk een `english debate` zou worden gehouden e.d. En ik had nogal wat vragen over de club maar zowel Haruka als Syu begrepen die niet. Dus ze haalde een jongen uit een andere club erbij die blijkbaar wel beter engels begreep. Het was nogal een grappige situatie want hij moest dus mijn vragen vertalen en we hebben weer veel gelachen.
Elke keer als er iets niet duidelijk was, begon ik mijn nieuwe vraag met `but...`
En Syu lag zo dubbel! omdat ik steeds een nieuwe zin begon en het steeds niet duidelijk was. Ik denk niet dat ik het woord `but` meer ga gebruiken in zijn buurt.
Hij lach bijna op de grond van het lachen ^^ Maar dat was meer omdat de situatie heel grappig was, we hebben veel gelachen met zijn drieen.

We zijn ook even langs Ms. Fujisawa geweest, zij is een Engels teacher en ook de begeleider van de debatclub. Zij en Syu vertelde me dat ze met de `Nan-zai girls school` gingen praten omdat die een engelse debatclub hebben en misschien wat meer informatie daarover konden krijgen enzo. Ze doen echt moeite voor mij en ik ben er erg blij mee. De lerares vertelde me ook dat ze blij waren om mij in hun team te hebben. Ik was heel blij dat te horen! Chigusa`s debate-team is namelijk er beroemd in Japan. Syu vertelde me dat ze op de 8e plaats in de beste van Japan staan!
~(^-^)~!!! Sugoi ne?

De rest van de club was bezig met een debat, maar wij konden dat dus niet meer volgen dus gingen we naar de het lege lokaal ernaast. De rest van de tijd, tot 5 uur, hebben we onze naam op het bord geschreven. Syu en Haruka vertelde me wat de kanji voor hun naam betekent, al heeft Haruka geen kanji voor haar voornaam maar dus wel voor haar achternaam. Syu`s voornaam betekentde iets van.. `religion` en `leader`. En zijn achternaam waren de kanji voor `north` en `river`.
De kanji voor Haruka`s achternaam waren `center` en `mountain`. Maar je spreekt het dus anders uit. Toen gingen ze nog de kanji voor mijn naam proberen te vinden. Ze splitsten het op in `la-u-ra`. Dus de kanji voor `la` en de kanji voor `u` en voor `ra`. XD het was grappig.
Ook heb ik de tekst op Syu`s ketting vertaald, die frans was, maar dat wist hij zelf niet! haha! ~

Na de club was geindigd, om half 6, liep ik met Haruka naar het station. Maar zij gebruikt de metro niet, dus nam ik afscheid van haar bij het stoplicht. Onderweg kwam in Syu en de rest van de club nog tegen die ik groette. In de metro zelf was er nog een groepje meisjes van Chigusa high school (makkelijk te herkennen aan het uniform dus..) en ze wisten mij naam ^^ Dat was heel leuk, maar ik kende ze helemaal niet. Ik heb wel een beetje met ze gepraat, maar alleen maar een van hen sprak een beetje engels, dus het was moeilijk. Al wilde ze wel graag met me praten.

Ik was denk ik pas kwart over 6, half 7 thuis. Maar ik vond het leuk op de club en we eten hier laat, meestal om 8 uur of half 9.

Ik hoop dat iedereen mijn blog nog steeds met plezier leest en ik wil dat jullie weten dat ik het heel erg waardeer dat jullie dit lezen!
ども　ありがとう　ございます！
(heel erg bedankt!)

Love~~~

1 full week in Chigusa & Debate-club =(^-^)=/~

Heyyyy~

Ik begin nu al een beetje te wennnen op school. De eerste dagen was ik elke ochtend weer opnieuw zenuwachtig en dat ben ik nu niet meer. Al blijft het wel weer een beetje spannend toch, om tussen alle Japanse studenten te lopen.

Ik heb het best leuk met Haruka, Yui, Nana en Kaori. Ze praten alleen vaak Japans met elkaar en dat begrijp ik nog niet. Wanneer in de klas iedereen aan het praten is met elkaar en aan het lachen om een opmerking, voel ik me wel een beetje eenzaam. Maar ik ben nog niet echt homesick, al zou ik soms wel graag even mijn ouders of mijn zussen willen zien ^^

We hebben dus de introductie van alle clubs gezien, en zijn ook bij een paar wezen kijken. Ik ben met Kaori, Nana en Yui bij de dansclub wezen kijken. Ik vond dat ze heel goed waren, maar toch was ik niet zo zeker of ik het wel kon doen. Ik ben toen ook even met Kaori, Yui en Nana naar de theeceremonie-club geweest.
Japanners hebben een speciale traditionele ceremonie voor het drinken van thee, dus het is echt een kunst om dat te leren. De meisjes waren heel aardig, maar hun lerares was er niet vandaag, dus we hebben eigenlijk alleen maar met elkaar gekletst.
Ze zaten in een speciale kamer met tatami-matten enzo, het zag er allemaal erg mooi uit en traditioneel Japans uit.

Haruka wilde alleen graag bij de debat-club en ze smste me of ik al wist welke club ik ging doen. (Ik heb een mobieltje hier gekocht, de mijne werkt niet hier. Het is een prepaid telefoon en hij kan ook volledig in het engels.)
Ik zei dat ik het nog niet wist, maar dat ik ook wel bij de debatclub wilde gaan kijken met haar. Ze smste terug `senpai said it is okay`.
Een senpai is iemand uit de hogere klassen. Ik ben een eerstejaars (dus 4e klas hier) en de 2e en de 3e klas (5e en 6e bij ons) zijn onze `senpai`s`
Dus de volgende dag ging ik met Haruka mee naar de debatclub. De school was klaar om 4 uur, wat betekent dat we 7 uur les hebben gehad van 50 minuten. Het systeem werkt een beetje anders dan bij ons op school ; we hebben of 6 of 7 uur les van 50 minuten. Na elke les hebben we 10 minuten pauze. We hebben 4 lessen, dan een halfuurtje lunchtijd en dan weer 2 of 3 lessen. Het is best zwaar, want de 10 minuten pauze zijn meestal echt zo voorbij en je kan er net in naar de wc.
Aan het eind van de dag, gaan we allemaal terug naar de home-room (mijn klas, 101) en daar hebben we meestal nog een kwartiertje gepraat over algemene zaken die ik meestal niet volg, papierwerk enzo.

Anyway, Ik ging met Haruka naar de debatclub. Dat was eergisteren. We liepen het lokaal binnen van de debatclub en groette iedereen. Het is een belangrijk cultureel verschil dat de jongere studenten ook echt respect hebben voor de oudere studenten en dat ze ook beleefd zijn. Dus ze buigen en zeggen ook `yoroshiku onegaishimasu` aan het eind van hun praatje zelfs al zijn ze alleen met klasgenoten.
Ik ging dus met Haruka achterin de klas zitten. Er kwam een jongen naar ons toe, met bruin geverfd haar. Hij droeg het zwarte schooluniform jasje dat de jongens hier dragen niet, maar een grijze cardigan met daaronder de schoolblouse die hij nonchalant had openhangen. Dat is op zich niet zo gek, want ik draag ook vaak mijn donkerblauwe blazer (jasje) niet, en draag ik gewoon mijn cardigan en blouse.

Hij stelde zichzelf voor. `I`m Syu` schreef hij op het schoolbord achterin de klas. `What is your name?` Ik probeerde het te spellen maar toen bedacht ik dat ik het beter kon opschrijven. Dus ik pakte het krijtje uit zijn handen en schreef `Laura` op het schoolbord. Hij keek alsof hij het niet begreep en begon meteen smekend naar Haruka te kijken maar toen schreef ik `ラウラ` eronder (dat is de katakana voor mijn naam, er staat letterlijk `raura` maar ze hebben geen L in het Japans.) Toen begreep hij het wel, en zei `ah! thank you, thank you!`

Hij ging bij mij en Haruka zitten en probeerde uit te leggen hoe het debat ging. Nou was zijn engels niet spetterend. Dat is op zich niet zo ongebruikelijk, veel studenten vinden engels spreken moeilijk. Maar het lukte hem wel met behulp van Haruka om ongeveer uit te leggen wat er ging gebeuren. Het debat ging over `Doraemon`. Dat is een soort blauwe robotkat die erg populair hier is. Het is een anime en een manga (tekenfilm en strip) en het heeft blijkbaar een goed verhaal. Syu begon met `Doraemon has... a.. strange.. pocket..` En toen wist hij het niet meer. Ik kende namelijk het verhaal van Doraemon niet, dus dat moesten ze eerst uitleggen. Toen haalde ze `Omia-sensei` (sensei= leraar) erbij en hij spreekt goed engels dus hij vertelde me het verhaal.
`Doraemon has a strange pocket with all kinds of tools. He is from the future and stays with the other main character `Nobita` to help him.` Dat was een beetje grof gezegd wat hij me vertelde.

Het debat werd gevoerd door 1e-jaarsstudenten die dus gingen kijken bij de debat-club. Elke keer wanneer zij begonnen te praten zag ik Syu druk schrijven. En nadat ze klaar waren vertelde hij me ongeveer wat er gezegd was. Hij gebruikte soms zijn elektronische woordenboek (bijna elke student in Japan heeft er eentje) om wat duidelijk te maken en soms moest Haruka even inspringen omdat zodra ik hele zinnen engels tegen Syu sprak, hij het niet scheen te volgen.
XD Wat op zich wel hilarisch was omdat Syu zelf een 3e-jaars student is en Haruka een 1e-jaars student en ze me vaak een stuk beter begrijpt dan Syu.

Well, zo volgde ik uiteindelijk wel wat er bezig was en had ik een leuke tijd omdat ik vaak moest lachen om Haruka en Syu. Aan het eind van de dag bedankte ik Syu voor het vertalen en hij zei `no thanks no thanks!` ^^
Ik en Haruka liepen terug naar het metrostation en daar namen we afscheid.
De debatclub is na schooltijd, elke dag. Ze zijn ongeveer klaar om half 6 en dat betekent dat ik iets later dan 6 uur thuis ben van school. Elke club is erg serieus, ze oefenen hard, soms ook in het weekend. Dus vergis je niet hierover!

De volgende dag na schooltijd, zei Haruka dat ze niks te doen had na school. (Ze werken hier wel hard maar hebben niet elke dag huiswerk.) Dus dat ze weer bij de debatclub ging kijken. Ik ging met haar mee. We gingen samen zitten en zo en praatte een beetje met 2 jongens uit onze klas die ook bij de debatclub gingen kijken.
Toen kwam Syu de klas binnen en zag mij zitten. Hij was meteen opgewonden en riep `Hello!!` door het hele lokaal. Nu was het wel leuk, een beetje aandacht, maar ik hoorde mijn naam vaak vallen tussen de studenten en ik wist niet wat ze over mij zeiden. Dat maakte me een beetje ongemakkelijk, maar toch, het was leuk.

Dit keer vroeg Syu of ik mee wilde doen met het debat. Ik wilde natuurlijk wel. Hij zei dat wij samen mijn deel gingen doen, dus dat hij me ging helpen met de japans enzo.
Ik ging met Haruka, Syu en nog een meisje uit de 2e of 3e in een team en we verplaatste ons naar het lokaal ernaast. Het andere team bestond uit de 2 jongens uit mijn klas en nog een paar 1e jaars en een ouder meisje die ik niet kende.

Het debat ging weer over Doraemon en was dus hetzelfde als gisteren. Syu begon met een lach op zijn gezicht met :` Doraemon has a strange pocket..` maar ver kwam hij niet want we moesten allemaal lachen. Als eerst kwam de `contructive speech` van de tegenpartij.
Dat is zeg maar een soort kort betoog. De tegenpartij was voor dat Doraemon terug naar de toekomst moest, terwijl onze partij ervoor was dat Doraemon bij Nobita bleef.

Na de speech, die hooguit 1 minuut en 30 seconden mag duren, was het de `Attacku!` zoals Syu dat zo mooi kon zeggen XD. Ik geloof niet dat hij de termen goed wist maar ik begreep wat attack was. Hij voegde er nog `word-attack` aan toe, wat voor nogal wat gelach bij mij en Haruka zorgde. `No punching and kicking..` Syu schopte in de lucht.
Dat had ik inderdaad wel begrepen ^_~
Dus nadat de mainpoint van de speech van de tegenpartij was vertaald, verzon ik een vraag voor de tegenpartij. Haruka hielp me duidelijk te maken wat die was aan Syu en die vertaalde het naar het Japans. Toen was het onze beurt. Ik dacht dat Syu het woord ging doen, maar hij gebaarde dat we samen gingen. (Voorin de klas is een soort verhoging en daar gingen we opstaan.) Dus, eerst las ik mijn vraag voor in het Engels, maar het leek er dus op dat niet veel mensen het begrepen. Toen vertelde Syu in razendtempo wat mijn vraag was in het Japans.

De tegenpartij gaf een antwoord, dat Syu een beetje voor me vertaalde. Uiteindelijk gaf het meisje in ons team nog een speech en Syu ook. Haruka deed het eind-betoog.
Tussendoor waren we vooral bezig met stukjes van het debat vertalen en Syu was bezig met wat vragen aan mij te stellen en we ended up met pikachu tekenen en Luffy van One piece op de achterkant van mijn debatschema XD~
Maar het was heel gezellig en we lachten veel. (Vooral ik en Haruka lachten vaak om Syu omdat hij af en toe niet zeker wist of wat hij zei wel juist was in het engels.)

Uiteindelijk herhaalde Syu zelfs mijn punt (dat ik had bedacht als vraag voor de tegenpartij) en zei aan het eind van het debat dat ik een goede vraag had gesteld en dat het een belangrijk onderdeel van het debat was geweest. Dat maakte me blij ^^~!

Ik praatte met de lerares die bij de debatclub hoort, ze is ook een Engels docent maar nog steeds is mijn Engels eigenlijk beter dan dat van haar.
Ze vertelde me dat de debatclub ook vrij serieus was, dat ik hier elke dag moest zijn e.d. Maar ik wil erg graag bij een club want ik heb dus geen huiswerk en in de lessen verveel ik me soms. Ik vind debatteren leuk en ik hoop dat ik echt een help voor mijn team kan worden. Ik zat gewoon een beetje in over het feit dat de mensen in de debatclub niet elke dag het debat voor me kunnen vertalen. Toen kwam de discussie over een engels debat even op. Ik weet niet zeker wat ze zeiden en of ze het gaan doen, maar misschien wel een paar keer. En de lerares zei dat het okay was als ik bij de club wilde. Haruka was ook blij, want zij wil graag bij de club en nu zijn we samen.

Dus, vandaag heb ik me ingeschreven voor de debatclub *yay*~!
En heb ik ook mijn rooster bepaald met `Omai-sensei`. (Hij werkt bij het international office en regelt al die zaken).
De enige uren die ik eigenlijk niet doe, zijn wiskunde, sience en een soort les waar je leert over je lichaam enzo.. ik weet niet precies. Het is een soort sports/gezondheidsles maar die heb ik dus niet gekozen.
Ik wil gewoon zo veel mogelijk bij de rest van mijn klas zijn en doen wat zij ook doen. Ook om Japans te leren natuurlijk.

Al met al, nu de week voorbij is kan ik je wel zeggen dat het een drukke week is geweest.
Maar ik ben wel tevreden met wat er is gebeurd en ik hoop heel erg dat ik echt een leuke tijd in de debatclub kan hebben en snel nog wat meer Japans kan leren.

~ BaiBai

3rd day in Chigusa High school...~\(^=^)/~

Hey ~!

Vandaag had ik een leuke dag. Er waren veel dingen waarbij ik kon meedoen en ik heb me vermaakt,ookal was ik pas om half 6 thuis van school.

Ik moest weer om half 9 op school zijn en ik reis dus met de metro naar school.
Op het metrostation Issha, waar ik uitstap omdat daar mijn school is, kwam ik Yui tegen. We kletsen een beetje, maar Yui is niet zo goed in engels en ik denk dat ze niet zo heel veel begreep van wat ik vertelde. Al met al is het een aardig meisje met altijd een glimlach op haar gezicht, dus ik mag haar erg.

We liepen de school binnen en veranderde onze schoenen voor schoolslippers. Ik ben dus nog geen officiele en ik trek tegenwoordig maar het eerste paar ongebruikte paar slippers uit een van de kasten die staan opgesteld voor schoenen. Er liggen veel ongebruikte oude slippers in die kasten, het enige probleem is dat ze nogal wijd en groot zijn dus ik kan er niet makkelijk in lopen.

We liepen naar ons klaslokaal en ik maakte wat foto`s van de klas, hierboven te zien. Ik wilde 1 foto maken, maar we hebben 40 leerlingen, ik ben nummer 41... dus het paste niet op 1 foto. Ik heb uiteindelijk 3 foto`s moeten maken om de hele klas erop te krijgen XD.
Er is ook een foto van het schoolbord en een foto van het schoolbord achterin de klas, dat de leden van verschillende clubs bij ons op school hebben volgekalkt met propaganda voor hun club. ^^~

Na een tijdje kwam ook onze homeroomteacher binnen. Hij is een soort van onze mentor. Zijn naam is Hayakawa. (achternaam natuurlijk). Maar iedereen noemt hem gewoon `sensei` (dat betekent letterlijk `leraar`).
Voluit; Hayakawa-sensei. Het klinkt misschien raar, maar elke ochtend, en voor elke les en voordat we weg gaan aan het eind van de dag, staat iedereen op en dan wijst de leraar iemand aan en zegt; `dozo`. (letterlijk betekent dat `It`s yours..` een beetje moeilijk te vertalen eigenlijk..) en dat zegt diegene iets van `ohayo gozaimasu` (goedenmorgen) of `arigatou gozaimasu` (dankuwel) en dan herhaalt de hele klas dat tegelijk en dan buigen we en kunnen we weer gaan zitten of naar huis gaan.
Ook wanneer we naar de gymzaal moeten voor informatie voor 1e jaars (dat dus de 4e klas van de high school bij ons is) moeten we opstaan voor de principal. Dan zegt iemand iets dat klinkt als `lee!` en dan buigen we allemaal even en dan mogen we weer gaan zitten. Dat commando betekent dus `buig` (denk ik).

Dat klinkt misschien heel streng, maar je raakt er gauw aan gewend en het is niet zo dat je totaal niet kan kletsen of verveeld zijn tijdens de les.
Mijn school is niet zo nauw met kledingregels en dat soort dingen gelukkig.

Toen we weer allemaal gingen zitten, praatte Hayakawa sensei wat, en hij liet ook mijn naam vallen. Iedereen keek naar mij, maar ik wist dus niet wat hij zei. Toen zij de jongen naast mij wat. En toen vroeg de leraar weer wat aan hem en antwoordde hij met; `betsuni...` (betekent `niks` of `not really` in de betekenis van; heb je daar een probleem mee? no, not really) en een paar jongens moesten lachen, waaronder de jongen voor mij.

Ik weet niet waar ze het over hadden, maar een paar minuten later kwam Kaori naar mijn tafeltje en zei dat ik van plaats ging wisselen. (Dat was blijkbaar waar de leraar het over had gehad. Hij had waarschijnlijk gezegd dat we plaatsen gingen ruilen, de jongen naast mij had daar iets over gevraagd.. of hij dan ergens anders moest zitten ofzo.. de leraar vraagt dan of hij dat een probleem vind en hij antwoordt met `not really`. Misschien is dat wat er is gebeurd....)
Ik kreeg de plek wat meer voorin de klas, op de een na laatste rij in plaats van de laatste. Ik zit nu achter een meisje, maar nog steeds zit er een jongen achter mij en naast mij. Nana zit een rij naast mij een paar tafeltjes verder, dus ik praat soms wel met haar.

Onze eerste les was `spoken english`. Nou klinkt dit misschien raar, want engels is altijd `spoken` maar ze maken hier onderscheid tussen de culturele lessen die een boek heeft dat heet:`this is culture` en de lessen waar je engels moet spreken.
De les werd gegeven door een Amerikaanse man, wiens voornaam ik alleen ken. Hij heet David en hij sprak erg duidelijk vond ik. De les was volledig engels dus ik kon alles volgen. De gesprekjes die we moesten doen waren onwijs simpel. We moesten alleen vragen doen zoals: `What does Irene likes to do in the weekend?` en antwoorden met:` She likes to go shopping`. En dan met verschillende personen.
Ze vinden hier dat mijn engels heel goed is, Kaori en Nana dachten zelfs dat Engels mijn 2e taal was naast Nederlands terwijl ze zelf een paar jaar in Amerika hebben gewoond. Ik denk dat Japanners gauw vinden dat iemand goed engels praat, want het mijne is niet feilloos, maar ik heb wel een grotere vocabulaire en ook niet echt een accent.

David koos een paar mensen uit om een vraag te beantwoorden en hij koos ook mij uit. Ik was daar wel blij om, al hoefde ik maar een zin te zeggen. Want dat betekende gewoon dat ik ook kon meedoen met de rest van de klas, zonder weer een uitzondering te zijn of niet te weten wat ik moest doen.
Toen moesten we met zijn tweeen een gesprekje voeren met degenen naast je. Zodra de jongen naast mij dat hoorde sloeg hij zijn handen voor zijn gezicht en iedereen moest lachen en keek naar ons, waarschijnlijk omdat ze wisten dat dit heel makkelijk voor mij was en mijn engels beter is dan dat van hun.

Ik heb het gesprekje gevoerd en het ging best goed. De jongen was nogal verlegen en als hij een fout maakte verontschuldigde hij zichzelf heel vaak, terwijl dat helemaal niet erg was natuurlijk. Ik vond helemaal niet dat hij het slecht deed eigenlijk maar ik denk dat hij gewoon heel nerveus was.

We kregen te horen dat er een `intermediate` engels klas was en een `basic` engels klas. Intermediate is van een wat hoger niveau en basic wordt alles langzamer uitgelegd enzo. Nana kwam naar me toe en zij meteen van :`oh, jij doet intermediate, dat moet je hier invullen`. De lerares kwam naar me toe (degene die de cultuurklassen doet) en zei dat het misschien makkelijk was voor mij om te beslissen maar mijn klasgenoten moesten nog even nadenken. Nana en Kaori zijn ook in de intermediate klas dus daar was ik blij mee. Haruka en Yui hebben volgens mij allebei voor basic gekozen.

Hierna hadden we weer wiskunde, en dat splitst onze groep zich in tweeen waarbij de helft hier blijft, en de andere helft naar een andere klas gaat om van een andere leraar les te krijgen. Ik had mijn Kumon meegenomen en heb toen maar Kumon gedaan tijdens de les, want de vorige wiskunde sommen snapte ik wel (want die stof hadden we al gehad) maar dit was meer wiskunde A, kansberekening enzo, dus dat kon ik wel vergeten.

Na wiskunde hadden we heel even een korte pauze en toen hadden we muziek. Nou kan je voor muziek, art of voor kalligrafie kiezen. Nana, Haruka, Kaori en Yui hadden allemaal voor muziek gekozen en die zeiden dat ik met hun mee moest gaan. Er waren veel meisjes bij muziek, en 4 jongens van onze klas. Kaori zei dat niemand kalligrafie had gekozen. Kalligrafie lijkt mij juist heel erg interessant,maar ik ken nog maar 2 of 3 kanji, dus het zou nogal lastig voor mij worden.

De muziekles was erg leuk. We gingen klappen in een bepaald ritme : ta-dam-tadadam-tatatata-tadam. Dat was het ritme. Nadat we dat even hadden geoefend moest elke leerling in de klas 1 keer klappen en dan gingen we samen het ritme maken. We gingen steeds een rij af en dan weer naar de volgende. Dus iedereen klapte 1 keer en we moesten samen dat ritme vormen. In het begin ging 1 jongen voorin steeds de mist in en ik heb veel gelachen tijdens die les.
Het lukte ons trouwens uiteindelijk wel om de hele klas rond te gaan met het ritme.

We kregen ook een blaadje met bladmuziek, waarop met noten stond aangegeven op welk ritme je moest klappen. Er waren 4 partijen en we oefende ze alle vier. Daarna moest elke rij met leerlingen 1 partij doen. Het was erg lastig en ging niet helemaal goed maar het klonk best aardig. Daarna kregen we een blaadje met bladmuziek met daaronder de tekst van ons schoollied. Die was geschreven in het hiragana, en al kan ik die lezen, ik kan het niet zo snel. Dus Kaori heeft in razend tempo alle romaji met oranje pen eronder geschreven, de schat.
Het lukte me wel om mee te zingen, nadat ik de melodie een paar keer gehoord had. Kaori en Nana vonden het knap dat ik dan kon, en ik was blij dat te horen.
Het schoollied vind ik erg mooi, de melodie is goed en we klinken als een stelletje blije studenten dat erg trots is op hun school, dat straalt het uit.
Misschien dat ik ooit een stukje ervan kan opnemen als we wordt gespeeld.

Terug in het klaslokaal moesten we allemaal naar een ander lokaal en kregen we samen met een andere klas een voorlichtig over 2 andere klassen. Engelse `reading class` of `debate`. Het is allebei engels, dus ik was er blij mee.
Over de reading class heb ik niks begrepen want die voorlichtig werd in het Japans gegeven. Maar de debate class werd voorgelicht door een buitenlandse man, maar die niet uit Amerika kwam. Hij had nogal een sterk accent en ik kon het wel verstaan maar Haruka naast mij zei dat ze hem niet kon verstaan met dat accent.

Hij vertelde over wat een debat is en wat het ging voorstellen en zo.
Allemaal in het engels, dus ik weet niet of veel mensen het begrepen. Hij schreef 3 woorden op het bord. Argument, discussion en debate. Hij vroeg wat een argument was. Na een tijdje stilte gaf Kaori antwoord. Daarna vroeg hij aan de klas wat een discussion was. Toen niemand hem durfde te antwoorden stak ik maar mijn hand op.
En hij legde zelf uit wat een debat was. Daarna ging hij eerst een `ruzie` voordoen.
De stelling was dat de leerlingen geen uniform meer hoefde te dragen maar hun eigen kleding.
Alles verliep heel moeizaam en ook de discussie daarna ging er moeilijk. Toen hij het debat voor ging doen, wilde hij 2 leerlingen van elke kant (met een andere mening) om het debat te doen. Niemand durfde dus stond ik op. Meteen een reactie van iedereen. Ik moest een beetje lachen, want nu durfde al helemaal niemand in discussie met mij. Toen wees de leraar maar iemand aan. Het meisje was echt heel verlegen en heeft geloof ik maar 2 zinnen in het engels gezegd.
Ik daarentegen, moest voor het uniform zijn. Nou was ik liever tegen, maar ik flapte er maar een verhaal uit over de verening van een school en het samenwerkingsverband in een groep, hoe dat belangrijk kon zijn voor je carriere later en dat we geen verschillen of onenigheden moesten creeeren binnen onze school. Dat soort dingen.

Aan het eind van de les moesten we besluiten wat we gingen doen, reading class of debate. Kaori kwam naar me toe en zei dat ik echt debate moest doen. Dus dat deed ik maar, want het was in het engels dus dat kon ik makkelijk volgen. Engels lees ik al vaak genoeg. Toen we terug liepen zei Nana tegen me:`You were so cool!` (Ze bedoelde in het debat) Dat vond ik erg aardig van haar. Kaori en Nana hebben ook debate gekozen en Haruka ook. Kaori zei wel dat ze niet in het team tegen mij wilde discussieren. Ze zei:`You were like... We should be.. UNITED!!`
XD Ik vond het allemaal erg aardig van ze, zo goed was mijn praatje niet, het was meer dat de rest niks zei en ik kan ze geen ongelijk geven want ze kunnen ook niet zoveel engels. Toen ik die leraar even later tegen kwam op de gang bedankte hij me.
Waarschijnlijk omdat als ik niks gezegd had, zijn voorlichting helemaal mislukt zou zijn.

Nu hadden we lunchpauze en gingen we naar buiten. Kaori had gezegd dat ik een 200 yen snack mee moesten nemen (200 yen is iets minder dan 2 euro) omdat morgen een kleine party was tijdens de lunch. We wachten even en er kwamen inderdaad een hoop meisjes van andere klassen, en oudere meisjes met picknick kleedjes. We gingen onze bento (Japanse lunch) opeten en iedereen deelde een beetje de snacks die ze hadden meegenomen. Ik had een klein zakje met mini-oreo`s gekocht op het metrostation gisteren toen Kaori over de party had verteld. Dus die deelde ik een beetje uit.

Na de lunch liepen we terug naar de homeroom en moesten we weer naar de gymzaal. Daar kregen we een lang en saai praatje te horen over het school festival. Het school festival zelf lijkt me erg leuk, ik heb plaatjes gezien en er is ook een sportfestival waarbij alle klassen een soort grote mascotte maken.
Het ziet er allemaal echt heel gaaf uit. (Zelfs al houd ik niet van sport, het lijkt me leuk om het te doen.)

Na dat uur zitten in de gymzaal volgde nog 2 uur op de harde grond van de gymzaal zitten en moesten we luisteren naar speeches van leraren die dit jaar de school zouden verlaten.
Mijn enige afleiding was de rij met jongens naast me, van een klas hoger. Er zat een leuke jongen een stukje achter me dus daar keek ik dan maar naar.
Ook was ik meer bezig om goed te gaan zitten, want nogal een werk ik met een rokje. De schoolrok komt eigenlijk tot ver boven de knie, dat is tenmiste hoe bijna iedereen hem draagt. Dus wanneer je op de grond moet zitten is het steeds zoeken zodat je goed kan zitten zonder dat iedereen onder je rok kan kijken. Ik vind het erg vervelend en Kaori was het met me eens dat broeken veel praktischer waren.

Dus, eindelijk, na meer dan 2 uur op de grond te hebben gezeten, konden we eindeljk opstaan. Mijn benen deden echt zeer en ik was blij dat we weer even konden lopen.
In de homeroom zeiden we gedag tegen onze homeroomteacher. Toen kwam Haruka naar me toe en vroeg of ik nog tijd had na school. Het was inmiddels al kwart over 4.
Ik zei dat ik dat wel had, we hadden namelijk ook geen huiswerk vandaag. (en zelfs al hadden we die, ik was waarschijnljk niet is staat het te maken).
Kaori, Nana en Yui kwamen naar me toe en zeiden dat we de clubs gingen checken, kijken hoe het er bij de clubs aantoe ging. We moeten volgende week namelijk beslissen welke club we doen.

Dus, we liepen een eindje en kwamen bij de sportvelden. Het zijn niet echt sportvelden, het heeft meer een soort harde zandgrond. Daar trainde de `track and field club`. Een soort hardlopen met hordelopen en verspringen, ateletiek achtig.
Het waren veel jongens en we stonden een beetje te kijken. Nana werd plotseling heel giechelig en zij en Kaori legde me uit dat zij een jongen leuk vond die bij de club hoorde. Hij was degene `in orange`. (Nou droegen ze allemaal een zwart sportjacket met oranje strepen dus het was niet heel duidelijk..)
Maar er waren 3 jongens die helemaal een oranje jasje droegen. Nana wees hem aan. Hij was inderdaad wel knap. Ze vonden hem er een beetje buitenlands uitzien, en hij was blijkbaar half Japans als vond ik hem eigenlijk nog steeds heel erg aziatisch en had ik zo geloofd dat hij gewoon een volbloed Japanners was.

Nana vroeg wat voor jongens in leuk vond, waarmee ik antwoordde:`asian.`
We hebben heel hard gelachen vooral toen de jongen die zij leuk vond langs rende, vielen Nana en ik in een giechelbui. Op gegeven moment gingen de jongens ook huppelen en dat soort dingen. Nana vroeg aan mij :` Did he already passed us, skipping? I want to see him skipping!` Ik moest zo hard lachen. Hij stond daar verderop te praten en Nana zei:` He`s so hot!` daarna verschool ze zich gauw achter mij. XD

We gingen ook kijken bij de handbal clubs, je hebt een meisjeshandbal club en een jongenshandbal club. Nana, Kaori en ik gingen daar dus kijken, maar we ended up aan de zijlijn, naar de jongensclub kijkend. Ik zei lachend tegen Kaori en Nana dat we wel naar de club aan het kijken waren, maar dat we eigenlijk naar de meisjes handbal moesten kijken. However, uiteindelijk waren we alleen maar aan het bekijken welke jongens misschien cute waren in het team.
Er was weer een jongen die Nana leuk vond en we werden er weer helemaal giechelig van.

Toen we terug liepen, passeerde we de track and field club weer. Ik was midden in een verhaal maar barstte halverwege mijn zin in een gegiechel uit. Kaori moest ook lachen en Nana keek verwilderd om zich heen. `What? Did I miss him? Why didn`t I see him?! Where is he?!` De jongen die zij leuk vond liep vlak voor onze neus langs XD
Ze had hem niet gezien maar ik en Kaori dus wel.
(Raar hoe snel dat gaat, dat giechelige gedrag van Japanse meisjes overnemen. Ik denk dat de jongens die aan het sporten waren zich dood ergerde aan ons en ook een beetje nerveus van ons werden. Dat zou ik tenminste wel zijn.)

We keken ook even bij de Kendo club en bij basketball. Daarna gingen we nog naar de dansclub kijken. Haruka was bij de debatclub kijken en Yui was nog steeds bij basketball. Nana, Kaori en ik willen eigenlijk best graag bij de dansclub, maar we zijn nogal nerveus dat we niet goed genoeg zijn omdat de dansmeisjes allemaal heel goed zijn. (Ik heb wel 1 jongen gezien. De dansjes zien helemaal niet meisjesachtig, meer een beetje hiphop of musical stijl.)

Daarna liepen we terug naar de zaal waar ze basketbal speelde om Yui op te halen. Die gaat namelijk ook met de metro met ons mee. Haruka gaat alleen niet met de metro geloof ik. Voor de ingang van de zaal zat een groep jongens van het basketbal team.
Ze keken nogal naar me, en toen besefte ik dat ik misschien wel begon te wennen aan de school, voor hen was ik nog steeds nieuw.
Ik hoop maar dat iedereen me wel als gewoon een leuke student gaat zien, en niet als `het buitenlandse meisje`.

Toen we Yui hadden opgehaald, gingen we naar het metrostation en reisden we met de metro terug. In de metro nam ik afscheid van Kaori, Nana en Yui.
Onderweg naar huis kocht ik een cafe latte en een koekje voor mezelf. Het is inmiddels al best laat en over half 6 toen ik thuis was.
Maar, zoals ik al zei, ik heb een leuke dag gehad.

Ik hoop dat ik gauw Japans kan leren en dat Kaori,Nana,Haruka en Yui mijn vriendinnen kunnen worden.

~ ^^ Love!

1st day @ school!!!!!

こんにちは、みな　さん！

Ik was echt heel erg nerveus voor mijn eerste echte dag op Chigusa High school, 7 april 2010. Ik heb geloof in de nacht ervoor maar een paar uur geslapen, want ik kon de slaap niet vatten. Uiteindelijk werd ik om 7 uur voor het ontbijt naar beneden geroepen. Ik trok mijn schooluniform aan, wat bestaat uit een donkerblauwe blazer en een donkerblauwe rok en een witte blouse. Heel veel meisjes hier dragen echter een `cardigan` over hun blouse, een soort lang polo shirt, waardoor je niet kan zien dat de rok heel hoog zit en het is natuurlijk een schattiger gezicht dan een blouse.
Ik heb met mijn moeder ook een cardigan gekocht, een witte, van het merk `East boy`.
Dat is heel populair hier en ook best prijzig. Ik heb ook een lunchbox voor mijn `bento` die mijn gastmoeder maakt voor mij gekocht eerder. Hij is roze en heeft 2 lagen en ik heb daarbij een roze drinkbeker en een roze tasje om beide in te stoppen en warm en koel te houden.

Ik vertrok van huis rond 8 uur denk ik, samen met mijn gastvader Eerder al had ik al samen met mijn gastmoeder een abonnement voor de metro gekocht, die hier veel gebruikt wordt door studenten om naar school te komen. Het is maar een klein stukje lopen vanaf mijn huis naar het dichtsbijzijnde metrostation. Vanaf daar reis ik met de Higashiyamaline. Ik hoef maar 3 haltes te wachten, en dan ik er bij `Issha` uit.
Vanuit dat metro station, loop ik eerst naar links langs een garage waar auto`s worden gerepareerd en dan rechtdoor de hele tijd. Die weg loop stijl omhoog.
Dan zie je al de boog van mijn school. De eerste dag ging mijn gastvader dus met me mee, ook omdat ik zeker wilde zijn dat ik de goede weg nam.

Het kon eigenlijk niet missen. Toen we in de metro stonden, en vooral toen we naar mijn school liepen, waren we omringd door jongens en meisjes die het uniform van Chigusa High school droegen. Eenmaal bij de ingang, zwaaide mijn gastvader me gedag.
Ik had eigenlijk gehoopt dat hij mee naar binnen zou gaan maar dat was dus niet het geval. De onderdirecteur, ik denk tenminste dat hij dat was, had mij al eerder gezegd toen ik eergisteren bij mijn school ging kijken dat ik vandaag naar de `teachers`s room` moest komen. Ik liep de school binnen en verruilde mijn gympen voor sloffen. In het gebouw draagt niemand namelijk schoenen, maar een soort schoolslippers.

Ik had nog geen blauwe schoolslippers, dus ik gebruikte degene die in de kastjes voor mij stonden en die ik ook had gebruikt toen ik eergisteren bij mijn school ging kijken. Ik slofte omhoog (mijn voeten zijn niet eens extreem groot in Japan, maar afgezien daarvan waren die dingen gewoond te wijd) en liep de lerarenkamer binnen.
Iedereen groette me daar vriendelijk met:`Ohayo gozaimasu!` (Goedenmorgen).
Ik wist niet zo goed wat ik moest doen dus liep ik maar verder de kamer binnen. Toen zag ik de onderdirecteur staan die ik eerder had gesproken. Ik wachtte totdat hij klaar was met kopieren en groette hem toen. Hij bracht mij bij een andere uitwisslingsstudent, Jolien uit Maleisie. Jolien was aardig en we praatten met de onderdirecteur over onze reis naar Japan en dat soort dingen.
Jolien bleek 18 te zijn, al had ik dat niet verwacht omdat ze kleiner was dan ik (zoals de meesten hier, helaas..) Ze was al afgestudeerd van High school en nam nu een jaar er tussenuit voordat ze naar de universiteit ging.
Ze was verbaasd te horen dat ik pas 16 was. Ik kreeg te horen dat de klas waar ik in zit klas 101 is. Ik zit dus in het 1e jaar van High school. (Japan heeft een Junior High school en een Senior High school. Junior is vergelijkbaar met de eerste 3 jaren van onze middelbare school en Senior is de laatste 3 jaar van onze middelbare school. Ik werd dus in de 4e geplaatst.)

Toen werden we voorgesteld door de onderdirecteur aan de rest van de leraren in de lerarenkamer. We mochten ook onzelf even introduceren, in het Japans uiteraard.
`Hajimemashite. Watashi wa Laura desu. Oranda kara kimashita. Dozo yoroshiku onegaishimasu` was het enige wat ik kon zeggen, maar meer was voorlopig niet nodig.
Jolien deed hetzelfde. We kregen een applaus en mochten gelukkig weer gaan.

Toen kwam mijn homeroom teacher, een engels leraar. We werden verteld dat we naar de gymzaal moesten gaan om daar de openingsceremonie van het schooljaar bij te wonen.
De onderdirecteur vertelde ons dat in het midden van de ceremonie, hij mijn naam zou noemen en dat ik dan moest opstaan en op het podium moest komen. Dan moest ik mezelf in het Japans introduceren. Daarvoor was ik het meest nerveus, omdat alle leerlingen in de hele school in de gymzaal zouden zijn.
Ook moest je gymschoenen aan om in de gymzaal te komen. Ik had er geen bij me, maar ik kreeg een paar in mijn handen gedrukt van mijn homeroom teacher. De onderdirecteur vroeg lachend van wie die waren, en hij antwoorde met :`geen idee.`
XD~

We liepen toen naar mijn klaslokaal, klas 101, waar iedereen dus al zat. Toen ik de klas binnenstapte barste er een hard gegil bij de meisjes los. Ik werd er helemaal verlegen van. Ze begonnen te wijzen en `kawaii!` te roepen (wat schattig betekent).
Ik wist mezelf echt geen houding te geven, en durfde al helemaal niet naar de jongens te kijken, die aan de linkerkant van de klas zaten. Typisch Japans weer, de meisjes zaten met zijn allen rechts, alle jongens zaten links.

Mijn hometeacher zei een paar woorden (waarschijnlijk over mij.. ik weet dus niet wat hij zei) en toen mocht ik mezelf voorstellen. Ik herhaalde het praatje wat ik voor de leraren ook gehouden heb en ze begonnen te klappen.
Daarna wees de leraar naar een plek links achterin in de klas. `That is your seat`.
Alle meisjes begonnen te lachen en keken naar mijn plaats, die was omringd door jongens. Het was de enige vrije plaats in het lokaal eigenlijk. Ik vond het nogal vreem dat ik tussen alle jongens moest gaan zitten, maar daar zei ik niks van.
De leraar praatte was (Wat hij zei, dat weet ik dus niet) en er werden stencils uitgedeeld. De stencils werden naar achteren doorgegeven en de jongen voor mij overhandigde mijn papier met een verlegen glimlach. Nou was dit volledig in het Japans geschreven met kanji om het woord zo ongeveer.

Iedereen begon te lezen en ik verbaasde me erover hoe snel de jongens om mij heen het papier omsloegen om de andere kant te lezen. Ik staarde er alleen maar naar, niet in staat iets ervan te begrijpen. Ik vond het niet erg, ik was vooral geboeid door mijn mede-leerlingen die deze raadselachtige tekens razendsnel in zich op namen.

In de klas hadden we even 15 minuten pauze en ik stond op van mijn eenzame plek tussen de jongens. Vier meisjes kwamen naar me toe en proberen een gesprek met me aan te knopen. Met wat gebaren maakte ze duidelijk dat we even naar buiten zouden gaan. Nou ja, uit het klaslokaal. We stonden op de gang en we praatte wat. Ze hadden nogal moeite om mijn naam uit te spreken. Hun namen waren; Haruka, Yui,Nana en Kaori.
Kaori en Haruka spraken best wel wat engels en we konden dus wel wat communiceren. Yui en Nana waren wat verlegener om engels te praten, maar waren niet bijster slecht.

In het klaslokaal terug, werd ons verteld (blijkbaar XD) dat we nu naar de gymzaal zouden gaan. Dus ik liep met de rest van de leerlingen naar de gymzaal en verruilde mijn sloffen voor de gymschoenen die ik van mijn homeroomteacher had gekregen.
Een meisje kwam naar me toe en gebaarde dat ik mijn sloffen wel in haar tas mocht stoppen. (Iedereen droeg een blauwe tas bij zich voor hun schoolslippers, maar die had ik dus nog niet). Alle meisjes deden heel aardig en veel van hen groette me enthousiast.

In de gymzaal moesten we ons in rijen opstellen per klas en op de grond gaan zitten.
Toen begon de ceremonie, die was lang en saai. Niet alleen voor mij, omdat ik niks begreep, maar veel mensen keken een beetje verveeld. De nieuwe leraren werden voorgesteld (denk ik) en er werd ook een schoollied gezongen waarvan het enige woord dat ik kon begrijpen `Chigusa` was. (De naam van mijn school.) De tekst was groot geschreven en opgehangen op een bord, maar volledig in het Japans natuurlijk met heel veel kanji, die ik dus niet kan lezen.

Ik zit in het 1e jaar van Senior High school, dus alle leerlingen uit mijn jaar zijn ook nieuw op deze school. Zij zongen ook niet mee, want kende het lied dus niet.
Het viel daarom niet op dat ik mijn mond hield ^^~

Dus, na een tijdje van nog meer speeches enzovoort werd mijn naam genoemd. Ook Jolien moest naar voren komen. We liepen het podium op en ik stelde mezelf voor in het Japans, hetzelfde als ik voor de leraren en voor mijn klas had gedaan.
Ik was erg blij toen ik weer ging zitten want de hele school die naar je kijkt, is toch niet erg prettig.

We konden weer terug naar onze homeroom, klas 101. Daar ging iedereen weer aan zijn eigen tafeltje zitten. Ik was een beetje bezorgd omdat ik iedereen met mappen en etui`s zag en ik nog niks hiervan bij me had. Ik had het zelfs nog niet gekocht.
Dus dat vertelde ik tegen mijn hometeacher. Hij praatte kort met de jongen naast mij. (De tafels zijn opgesteld in rijen dus iedereen zit in feite alleen, maar alsnog zijn de rijen symmetrisch dus je hebt wel zoiets als een buurman of buurvrouw). Die gaf mij toen verlegen lachend een roze potloodpen uit zijn etui.
Ik keek op en ik zag dat alle meisjes nieuwsgierig giechelend onze kant opkeken.
Het was een PEN! Ik kan het niet echt beschrijven, maar de meisjes hier zijn soms een beetje anders dan bij ons. Jongens en meisjes zijn erg gescheiden dus contact tussen die twee zorgt blijkbaar voor veel gegiechel onder de meisjes.

Toen ging iedereen zichzelf voorstellen. Naam, nickname, likes, Junior high school, dislikes, favorite artist, hobby en je droom. Nou kon ik eigenlijk bij niemand de naam goed verstaan. Ze praatte allemaal snel en soms onduidelijk, dus de enige namen die ik weet zijn die van de 4 meisjes waar ik dus mee optrok.
De jongen naast mij hing verveeld over zijn tafeltje, en ik moest in mezelf om hem lachen.

Soms zeiden de leerlingen wat grappige dingen en werd er hard gelachen (vooral de meisjes maakten veel lawaai...)
Heel veel meisjes waren fan van Arashi, een Japanse jongensgroep die hier echt heel erg populair is.
Tussen de introducties door was het lunchtijd. Haruka kwam enthousiast op me afgestoven. `Let`s have lunch together!` zei ze blij.
Ik pakte mijn lunchtasje en we schoven alle tafels tegenlijk elkaar aan en gingen in een groepje bij elkaar zitten. Zo zaten we dus met zijn vijfen te eten. Iedereen had een lunchbox met bento bij zich, rijst en verschillende groenten en vlees en vis e.d.
Mijn bento smaakte erg goed en de meisjes om mij heen vonden dat ik mijn chopsticks goed gebruikte. (chopsticks = Japanse eetstokjes. Ze heten `hashi` in het Japans.)

Na de lunch gingen we verder met introduceren. Ik was als laatste en deed mijn praatje in het engels. Ik denk niet dat veel leerlingen er wat van begrepen, maar ik wilde ook graag wat van mijn hobbies vertellen om mij een beetje te introduceren.
Een meisje liet het woord `visual kei` vallen tijdens haar favorite artiest.
Ik zei hard op: `Visual kei?!` Meteen stil, meteen iedereen kijken.
`Ehmm.. I like Visual kei too.. very.. much..`. Het was niet dat ik erg onbeleefd was, want dat soort dingen waren wel vaker gebeurd. (Een keer verteld een jongen over zijn favoriete artiest, het was uiteraard stil in de klas.. en toen maakte de jongen naast mij een soort lachend geluidje. Iedereen schoot meteen in de lach en de jongen vouwde meteen zijn handen en boog zijn hoofd ten teken van spijt. XD)

Na de introducties gingen we weer naar de gymzaal. Daar kregen we informatie over de schoolclubs. Een club na schooltijd is heel erg belangrijk in Japan. Veel clubs zijn ook erg fanatiek, vooral de sport clubs. Die trainen bijna altijd elke dag.
Elke club mocht een kleine presentatie geven, die vaak heel leuk was. Ookal verstond ik dan geen Japans, heel veel clubs deden een dansje of een grappige toneelstukje.
Dat is ook weer erg Japans, met zijn alle op schattige J-pop (japanse pop) een para-para dansje doen. (Para-para = met een grote groep allemaal een dans synchroom doen)

Yui zat naast me en vertelde me steeds wat de volgende club was. Bijvoorbeeld bij de debatclub, kwamen er aantal jongens op. Muziek begon te spelen en ze begonnen allemaal te dansen! synschroom natuurlijk, best een leuk dansje. En er waren 3 meisjes die wat info vertelde in de microfoon. Ik moest erg lachen en zei tegen Yui;` weet je zeker dat dit de debatclub is?` en ze knikte heftig van ja, een beetje nietbegrijpend. Later bleek dat heel veel clubs, ook sportclubs e.d. een dansje hadden voorbereid, gewoon om een spetterende performance te geven.
(Al moest ik wel erg lachen omdat bij de debatclub de jongens gingen dansen en de meisjes gingen praten...)


Daarna gingen we nog even terug naar het klaslokaal en kregen we nog een formulier uitgedeeld. Uiteindelijk was de les afgelopen en ging ik nog even naar mijn hometeacher om te vragen over de schoolslippers. Hij zou de andere leraren erover vragen en ik mocht de gymschoenen houden. Ze zijn niet erg nieuw, maar ik ben er blij mee. Want anders moet ik nieuwe kopen, die ik toch niet voor een lange tijd ga gebruiken.


Ik liep naar de hal en deed mijn schoenen uit. Daar zwaaide ik naar de meisjes uit mijn klas die voorbij kwamen en enthousiast me groette.
Toen liep ik alleen naar buiten. Het weer was erg opgeklaard en de zon scheen heerlijk. Er zijn een paar sakura bomen rondom mijn school en ze zagen er zo prachtig uit. Toen kwam Kaori eraan en ging naast me lopen. `Let`s go to the subway together`. Ze moest ook met de metro en we liepen samen naar het metrostation, omringd door leerlingen van onze school trouwens.
In de metro kletsen we nog een lange tijd en het bleek dat Kaori 3 jaar in Amerika had gewoond. Ze was 2 jaar geleden terug naar Japan gekomen. Het engelse uitspraak was ook heel goed, ze had geen Japans accent. Ze zei dat ze veel engels was vergeten, maar haar engels was echt best goed.
Ze begreep mij in elk geval heel goed. Ik nam afscheid van haar in de metro, want zij moest nog iets van 3 of 4 stations voordat ze thuis was.

Nou, ik liep uit het station naar huis. De weg vanaf het station naar huis is niet moeilijk, maar het metrostation heeft helaas veel uitgangen. Ik heb een andere genomen dan ik met mijn gastmoeder nam, en ik moest een stukje langer terug naar huis lopen. Maar ik wist de weg en het was lekker weer, dus het hinderde niet.

Ik ben best wel blij met mijn eerste school ervaring hier. Al was het soms nogal saai omdat ik helemaal niks kon verstaan van de leraren en speeches en introducties. Ook omdat ik soms niet helemaal werd begrepen of omdat mijn mede-leerlingen om iets moesten lachen dat ik niet kon verstaan.
Maar ze zijn allemaal erg aardig en ze vonden mijn blauwe ogen heel mooi en kawaii. Ook vond Yui mijn haar erg mooi. Dat maakte me blij.

Morgen moet ik weer naar school, dan beginnen de lessen. Ik heb een engels toets en wiskunde... enig idee hoe ik dat ga doen?

Love nd Hugs from me~

VK~

こんにちは　みなさん！

Ik verveel mij misschien soms, maar eigenlijk komt er zo veel leuks tot nu toe op mijn pad dat ik met een glimlach op mijn gezicht kan gaan slapen.

Eergisteren ben ik met Shiori naar een groot winkelcentrum geweest. Het was ook in Nagoya, maar zoals ik al zei, Nagoya is echt groot en we gingen er met de metro heen.
Ik wilde graag een portemonnee aanschaffen, omdat bijna iedereen hier een lange portemonnee heeft (eerst wist ik niet wat het was, het deed nogal denken aan een etui..) omdat de yen briefjes, het Japanse geld, nogal langwerpig zijn en in mijn portemonnee raken ze helemaal omgebogen.

Maar... er was een grote muziekwinkel in deze shoppingmal. Die trouwens ook volledig overdekt was en meerdere verdiepingen had. Deze muziekwinkel heet HMV en zit over de hele wereld want in London op werkweek ben ik er ook geweest.
Je raad het al, ik wilde natuurlijk naar binnen. Shiori vond het goed en we liepen de winkel in. Ik had vanaf verre al rekken met cd`s van 東方神起 (Tohoshinki) zien staan. Tohoshinki is een Koreaanse jongensgroep van 5 jongens die zingen en dansen op pop/R&B muziek. Hun meeste songs zijn in het Japans want ze hebben namelijk heel succes in Korea maar vooral in Japan. Ik vind ze ook al een tijd goed en het is leuk om een winkel binnen te stappen waar ze hun clips op grote schermen afspelen!~

Maar ik kwam dus voor iets anders; namelijk J-rock cd`s. Ik ben erg fan van visual kei, een scene in de rock muziek waarbij jongens (meestal jongens, ookal denk je soms zeker te zijn dat het meisjes zijn) excentrieke outfits dragen, make-up en haren in felle kleuren en vaak ruig of juist heel schattig gestyled zijn.
Ik wist echt niet waar dit te zoeken.. maar Shiori wees op een rek met een bescheiden, maar niet al te klein gedeelte met; Visual rock.
YATTA!!! ~ (kreet die ze maar al te vaak in Japan gebruiken, kan worden vertaald als `jippie`.)

Ik kon mijn ogen niet geloven! Alle cd`s die ik zo graag wilde hebben van al mijn lievelingsartiesten waren er! (afgezien van Unsraw en Versailles.. >_<)
Ik had van Isa gehoord dat zij het nieuwe album van An Cafe en het nieuwe album van Versailles al had gekocht, dus ik vond het niet nodig die ook te kopen.
Ik heb heel lang zitten dubben, maar ik had niet meer al te veel geld over (en alles wat ook niet bepaald goedkoop, vooral omdat er niet zoveel vraag naar is als naar mainstream muziek). Uiteindelijk heb ik de nieuwste single van SuG, gr8 story, gekocht. Ik vind SuG al een hele tijd goed maar hun cd`s zijn alleen over het internet verkrijgbaar (In Europa dan) en dan zijn ze vaak uitverkocht.

Ook heb ik de SHOXX gevonden (bekend J-rock blad, fans zullen ongetwijfels meteen weten wat ik bedoel) en ook een dik boek `visual rock` dat ik gewoon niet KON laten liggen omdat mijn geliefde hide-sama (sama is een uitgang die men in Japan gebruikt voor iemand waar ze zeer veel respect voor hebben) op de voorkant stond!
(hide komt van hideto, dus niet van het engelse `hide` van verstoppen. Hideto Matsumoto is de bekendste rockster van Japan en hij is overleden in 1998 door een ongeluk. Nog steeds heeft hij duizenden fans over de hele wereld en elk jaar wordt er een `hide birthday party` gehouden en een hide memorial summit.)

Dus, ik was zooooo blij! Ik ga zeker weten weer terug wanneer ik het me weer kan veroorloven om cd`s en dvd`s te kopen! Vooral ook omdat je ze in Nederland bijna niet kan krijgen.

Ik heb foto`s bijgevoegd van het blad `SHOXX` en van mijn visual rock boek.
Ook een foto van mijn cd van SuG, hij heeft 3 liedjes en in de booklet zat een card van Masato (de gitarist).