3rd day in Chigusa High school...~\(^=^)/~

Hey ~!

Vandaag had ik een leuke dag. Er waren veel dingen waarbij ik kon meedoen en ik heb me vermaakt,ookal was ik pas om half 6 thuis van school.

Ik moest weer om half 9 op school zijn en ik reis dus met de metro naar school.
Op het metrostation Issha, waar ik uitstap omdat daar mijn school is, kwam ik Yui tegen. We kletsen een beetje, maar Yui is niet zo goed in engels en ik denk dat ze niet zo heel veel begreep van wat ik vertelde. Al met al is het een aardig meisje met altijd een glimlach op haar gezicht, dus ik mag haar erg.

We liepen de school binnen en veranderde onze schoenen voor schoolslippers. Ik ben dus nog geen officiele en ik trek tegenwoordig maar het eerste paar ongebruikte paar slippers uit een van de kasten die staan opgesteld voor schoenen. Er liggen veel ongebruikte oude slippers in die kasten, het enige probleem is dat ze nogal wijd en groot zijn dus ik kan er niet makkelijk in lopen.

We liepen naar ons klaslokaal en ik maakte wat foto`s van de klas, hierboven te zien. Ik wilde 1 foto maken, maar we hebben 40 leerlingen, ik ben nummer 41... dus het paste niet op 1 foto. Ik heb uiteindelijk 3 foto`s moeten maken om de hele klas erop te krijgen XD.
Er is ook een foto van het schoolbord en een foto van het schoolbord achterin de klas, dat de leden van verschillende clubs bij ons op school hebben volgekalkt met propaganda voor hun club. ^^~

Na een tijdje kwam ook onze homeroomteacher binnen. Hij is een soort van onze mentor. Zijn naam is Hayakawa. (achternaam natuurlijk). Maar iedereen noemt hem gewoon `sensei` (dat betekent letterlijk `leraar`).
Voluit; Hayakawa-sensei. Het klinkt misschien raar, maar elke ochtend, en voor elke les en voordat we weg gaan aan het eind van de dag, staat iedereen op en dan wijst de leraar iemand aan en zegt; `dozo`. (letterlijk betekent dat `It`s yours..` een beetje moeilijk te vertalen eigenlijk..) en dat zegt diegene iets van `ohayo gozaimasu` (goedenmorgen) of `arigatou gozaimasu` (dankuwel) en dan herhaalt de hele klas dat tegelijk en dan buigen we en kunnen we weer gaan zitten of naar huis gaan.
Ook wanneer we naar de gymzaal moeten voor informatie voor 1e jaars (dat dus de 4e klas van de high school bij ons is) moeten we opstaan voor de principal. Dan zegt iemand iets dat klinkt als `lee!` en dan buigen we allemaal even en dan mogen we weer gaan zitten. Dat commando betekent dus `buig` (denk ik).

Dat klinkt misschien heel streng, maar je raakt er gauw aan gewend en het is niet zo dat je totaal niet kan kletsen of verveeld zijn tijdens de les.
Mijn school is niet zo nauw met kledingregels en dat soort dingen gelukkig.

Toen we weer allemaal gingen zitten, praatte Hayakawa sensei wat, en hij liet ook mijn naam vallen. Iedereen keek naar mij, maar ik wist dus niet wat hij zei. Toen zij de jongen naast mij wat. En toen vroeg de leraar weer wat aan hem en antwoordde hij met; `betsuni...` (betekent `niks` of `not really` in de betekenis van; heb je daar een probleem mee? no, not really) en een paar jongens moesten lachen, waaronder de jongen voor mij.

Ik weet niet waar ze het over hadden, maar een paar minuten later kwam Kaori naar mijn tafeltje en zei dat ik van plaats ging wisselen. (Dat was blijkbaar waar de leraar het over had gehad. Hij had waarschijnlijk gezegd dat we plaatsen gingen ruilen, de jongen naast mij had daar iets over gevraagd.. of hij dan ergens anders moest zitten ofzo.. de leraar vraagt dan of hij dat een probleem vind en hij antwoordt met `not really`. Misschien is dat wat er is gebeurd....)
Ik kreeg de plek wat meer voorin de klas, op de een na laatste rij in plaats van de laatste. Ik zit nu achter een meisje, maar nog steeds zit er een jongen achter mij en naast mij. Nana zit een rij naast mij een paar tafeltjes verder, dus ik praat soms wel met haar.

Onze eerste les was `spoken english`. Nou klinkt dit misschien raar, want engels is altijd `spoken` maar ze maken hier onderscheid tussen de culturele lessen die een boek heeft dat heet:`this is culture` en de lessen waar je engels moet spreken.
De les werd gegeven door een Amerikaanse man, wiens voornaam ik alleen ken. Hij heet David en hij sprak erg duidelijk vond ik. De les was volledig engels dus ik kon alles volgen. De gesprekjes die we moesten doen waren onwijs simpel. We moesten alleen vragen doen zoals: `What does Irene likes to do in the weekend?` en antwoorden met:` She likes to go shopping`. En dan met verschillende personen.
Ze vinden hier dat mijn engels heel goed is, Kaori en Nana dachten zelfs dat Engels mijn 2e taal was naast Nederlands terwijl ze zelf een paar jaar in Amerika hebben gewoond. Ik denk dat Japanners gauw vinden dat iemand goed engels praat, want het mijne is niet feilloos, maar ik heb wel een grotere vocabulaire en ook niet echt een accent.

David koos een paar mensen uit om een vraag te beantwoorden en hij koos ook mij uit. Ik was daar wel blij om, al hoefde ik maar een zin te zeggen. Want dat betekende gewoon dat ik ook kon meedoen met de rest van de klas, zonder weer een uitzondering te zijn of niet te weten wat ik moest doen.
Toen moesten we met zijn tweeen een gesprekje voeren met degenen naast je. Zodra de jongen naast mij dat hoorde sloeg hij zijn handen voor zijn gezicht en iedereen moest lachen en keek naar ons, waarschijnlijk omdat ze wisten dat dit heel makkelijk voor mij was en mijn engels beter is dan dat van hun.

Ik heb het gesprekje gevoerd en het ging best goed. De jongen was nogal verlegen en als hij een fout maakte verontschuldigde hij zichzelf heel vaak, terwijl dat helemaal niet erg was natuurlijk. Ik vond helemaal niet dat hij het slecht deed eigenlijk maar ik denk dat hij gewoon heel nerveus was.

We kregen te horen dat er een `intermediate` engels klas was en een `basic` engels klas. Intermediate is van een wat hoger niveau en basic wordt alles langzamer uitgelegd enzo. Nana kwam naar me toe en zij meteen van :`oh, jij doet intermediate, dat moet je hier invullen`. De lerares kwam naar me toe (degene die de cultuurklassen doet) en zei dat het misschien makkelijk was voor mij om te beslissen maar mijn klasgenoten moesten nog even nadenken. Nana en Kaori zijn ook in de intermediate klas dus daar was ik blij mee. Haruka en Yui hebben volgens mij allebei voor basic gekozen.

Hierna hadden we weer wiskunde, en dat splitst onze groep zich in tweeen waarbij de helft hier blijft, en de andere helft naar een andere klas gaat om van een andere leraar les te krijgen. Ik had mijn Kumon meegenomen en heb toen maar Kumon gedaan tijdens de les, want de vorige wiskunde sommen snapte ik wel (want die stof hadden we al gehad) maar dit was meer wiskunde A, kansberekening enzo, dus dat kon ik wel vergeten.

Na wiskunde hadden we heel even een korte pauze en toen hadden we muziek. Nou kan je voor muziek, art of voor kalligrafie kiezen. Nana, Haruka, Kaori en Yui hadden allemaal voor muziek gekozen en die zeiden dat ik met hun mee moest gaan. Er waren veel meisjes bij muziek, en 4 jongens van onze klas. Kaori zei dat niemand kalligrafie had gekozen. Kalligrafie lijkt mij juist heel erg interessant,maar ik ken nog maar 2 of 3 kanji, dus het zou nogal lastig voor mij worden.

De muziekles was erg leuk. We gingen klappen in een bepaald ritme : ta-dam-tadadam-tatatata-tadam. Dat was het ritme. Nadat we dat even hadden geoefend moest elke leerling in de klas 1 keer klappen en dan gingen we samen het ritme maken. We gingen steeds een rij af en dan weer naar de volgende. Dus iedereen klapte 1 keer en we moesten samen dat ritme vormen. In het begin ging 1 jongen voorin steeds de mist in en ik heb veel gelachen tijdens die les.
Het lukte ons trouwens uiteindelijk wel om de hele klas rond te gaan met het ritme.

We kregen ook een blaadje met bladmuziek, waarop met noten stond aangegeven op welk ritme je moest klappen. Er waren 4 partijen en we oefende ze alle vier. Daarna moest elke rij met leerlingen 1 partij doen. Het was erg lastig en ging niet helemaal goed maar het klonk best aardig. Daarna kregen we een blaadje met bladmuziek met daaronder de tekst van ons schoollied. Die was geschreven in het hiragana, en al kan ik die lezen, ik kan het niet zo snel. Dus Kaori heeft in razend tempo alle romaji met oranje pen eronder geschreven, de schat.
Het lukte me wel om mee te zingen, nadat ik de melodie een paar keer gehoord had. Kaori en Nana vonden het knap dat ik dan kon, en ik was blij dat te horen.
Het schoollied vind ik erg mooi, de melodie is goed en we klinken als een stelletje blije studenten dat erg trots is op hun school, dat straalt het uit.
Misschien dat ik ooit een stukje ervan kan opnemen als we wordt gespeeld.

Terug in het klaslokaal moesten we allemaal naar een ander lokaal en kregen we samen met een andere klas een voorlichtig over 2 andere klassen. Engelse `reading class` of `debate`. Het is allebei engels, dus ik was er blij mee.
Over de reading class heb ik niks begrepen want die voorlichtig werd in het Japans gegeven. Maar de debate class werd voorgelicht door een buitenlandse man, maar die niet uit Amerika kwam. Hij had nogal een sterk accent en ik kon het wel verstaan maar Haruka naast mij zei dat ze hem niet kon verstaan met dat accent.

Hij vertelde over wat een debat is en wat het ging voorstellen en zo.
Allemaal in het engels, dus ik weet niet of veel mensen het begrepen. Hij schreef 3 woorden op het bord. Argument, discussion en debate. Hij vroeg wat een argument was. Na een tijdje stilte gaf Kaori antwoord. Daarna vroeg hij aan de klas wat een discussion was. Toen niemand hem durfde te antwoorden stak ik maar mijn hand op.
En hij legde zelf uit wat een debat was. Daarna ging hij eerst een `ruzie` voordoen.
De stelling was dat de leerlingen geen uniform meer hoefde te dragen maar hun eigen kleding.
Alles verliep heel moeizaam en ook de discussie daarna ging er moeilijk. Toen hij het debat voor ging doen, wilde hij 2 leerlingen van elke kant (met een andere mening) om het debat te doen. Niemand durfde dus stond ik op. Meteen een reactie van iedereen. Ik moest een beetje lachen, want nu durfde al helemaal niemand in discussie met mij. Toen wees de leraar maar iemand aan. Het meisje was echt heel verlegen en heeft geloof ik maar 2 zinnen in het engels gezegd.
Ik daarentegen, moest voor het uniform zijn. Nou was ik liever tegen, maar ik flapte er maar een verhaal uit over de verening van een school en het samenwerkingsverband in een groep, hoe dat belangrijk kon zijn voor je carriere later en dat we geen verschillen of onenigheden moesten creeeren binnen onze school. Dat soort dingen.

Aan het eind van de les moesten we besluiten wat we gingen doen, reading class of debate. Kaori kwam naar me toe en zei dat ik echt debate moest doen. Dus dat deed ik maar, want het was in het engels dus dat kon ik makkelijk volgen. Engels lees ik al vaak genoeg. Toen we terug liepen zei Nana tegen me:`You were so cool!` (Ze bedoelde in het debat) Dat vond ik erg aardig van haar. Kaori en Nana hebben ook debate gekozen en Haruka ook. Kaori zei wel dat ze niet in het team tegen mij wilde discussieren. Ze zei:`You were like... We should be.. UNITED!!`
XD Ik vond het allemaal erg aardig van ze, zo goed was mijn praatje niet, het was meer dat de rest niks zei en ik kan ze geen ongelijk geven want ze kunnen ook niet zoveel engels. Toen ik die leraar even later tegen kwam op de gang bedankte hij me.
Waarschijnlijk omdat als ik niks gezegd had, zijn voorlichting helemaal mislukt zou zijn.

Nu hadden we lunchpauze en gingen we naar buiten. Kaori had gezegd dat ik een 200 yen snack mee moesten nemen (200 yen is iets minder dan 2 euro) omdat morgen een kleine party was tijdens de lunch. We wachten even en er kwamen inderdaad een hoop meisjes van andere klassen, en oudere meisjes met picknick kleedjes. We gingen onze bento (Japanse lunch) opeten en iedereen deelde een beetje de snacks die ze hadden meegenomen. Ik had een klein zakje met mini-oreo`s gekocht op het metrostation gisteren toen Kaori over de party had verteld. Dus die deelde ik een beetje uit.

Na de lunch liepen we terug naar de homeroom en moesten we weer naar de gymzaal. Daar kregen we een lang en saai praatje te horen over het school festival. Het school festival zelf lijkt me erg leuk, ik heb plaatjes gezien en er is ook een sportfestival waarbij alle klassen een soort grote mascotte maken.
Het ziet er allemaal echt heel gaaf uit. (Zelfs al houd ik niet van sport, het lijkt me leuk om het te doen.)

Na dat uur zitten in de gymzaal volgde nog 2 uur op de harde grond van de gymzaal zitten en moesten we luisteren naar speeches van leraren die dit jaar de school zouden verlaten.
Mijn enige afleiding was de rij met jongens naast me, van een klas hoger. Er zat een leuke jongen een stukje achter me dus daar keek ik dan maar naar.
Ook was ik meer bezig om goed te gaan zitten, want nogal een werk ik met een rokje. De schoolrok komt eigenlijk tot ver boven de knie, dat is tenmiste hoe bijna iedereen hem draagt. Dus wanneer je op de grond moet zitten is het steeds zoeken zodat je goed kan zitten zonder dat iedereen onder je rok kan kijken. Ik vind het erg vervelend en Kaori was het met me eens dat broeken veel praktischer waren.

Dus, eindelijk, na meer dan 2 uur op de grond te hebben gezeten, konden we eindeljk opstaan. Mijn benen deden echt zeer en ik was blij dat we weer even konden lopen.
In de homeroom zeiden we gedag tegen onze homeroomteacher. Toen kwam Haruka naar me toe en vroeg of ik nog tijd had na school. Het was inmiddels al kwart over 4.
Ik zei dat ik dat wel had, we hadden namelijk ook geen huiswerk vandaag. (en zelfs al hadden we die, ik was waarschijnljk niet is staat het te maken).
Kaori, Nana en Yui kwamen naar me toe en zeiden dat we de clubs gingen checken, kijken hoe het er bij de clubs aantoe ging. We moeten volgende week namelijk beslissen welke club we doen.

Dus, we liepen een eindje en kwamen bij de sportvelden. Het zijn niet echt sportvelden, het heeft meer een soort harde zandgrond. Daar trainde de `track and field club`. Een soort hardlopen met hordelopen en verspringen, ateletiek achtig.
Het waren veel jongens en we stonden een beetje te kijken. Nana werd plotseling heel giechelig en zij en Kaori legde me uit dat zij een jongen leuk vond die bij de club hoorde. Hij was degene `in orange`. (Nou droegen ze allemaal een zwart sportjacket met oranje strepen dus het was niet heel duidelijk..)
Maar er waren 3 jongens die helemaal een oranje jasje droegen. Nana wees hem aan. Hij was inderdaad wel knap. Ze vonden hem er een beetje buitenlands uitzien, en hij was blijkbaar half Japans als vond ik hem eigenlijk nog steeds heel erg aziatisch en had ik zo geloofd dat hij gewoon een volbloed Japanners was.

Nana vroeg wat voor jongens in leuk vond, waarmee ik antwoordde:`asian.`
We hebben heel hard gelachen vooral toen de jongen die zij leuk vond langs rende, vielen Nana en ik in een giechelbui. Op gegeven moment gingen de jongens ook huppelen en dat soort dingen. Nana vroeg aan mij :` Did he already passed us, skipping? I want to see him skipping!` Ik moest zo hard lachen. Hij stond daar verderop te praten en Nana zei:` He`s so hot!` daarna verschool ze zich gauw achter mij. XD

We gingen ook kijken bij de handbal clubs, je hebt een meisjeshandbal club en een jongenshandbal club. Nana, Kaori en ik gingen daar dus kijken, maar we ended up aan de zijlijn, naar de jongensclub kijkend. Ik zei lachend tegen Kaori en Nana dat we wel naar de club aan het kijken waren, maar dat we eigenlijk naar de meisjes handbal moesten kijken. However, uiteindelijk waren we alleen maar aan het bekijken welke jongens misschien cute waren in het team.
Er was weer een jongen die Nana leuk vond en we werden er weer helemaal giechelig van.

Toen we terug liepen, passeerde we de track and field club weer. Ik was midden in een verhaal maar barstte halverwege mijn zin in een gegiechel uit. Kaori moest ook lachen en Nana keek verwilderd om zich heen. `What? Did I miss him? Why didn`t I see him?! Where is he?!` De jongen die zij leuk vond liep vlak voor onze neus langs XD
Ze had hem niet gezien maar ik en Kaori dus wel.
(Raar hoe snel dat gaat, dat giechelige gedrag van Japanse meisjes overnemen. Ik denk dat de jongens die aan het sporten waren zich dood ergerde aan ons en ook een beetje nerveus van ons werden. Dat zou ik tenminste wel zijn.)

We keken ook even bij de Kendo club en bij basketball. Daarna gingen we nog naar de dansclub kijken. Haruka was bij de debatclub kijken en Yui was nog steeds bij basketball. Nana, Kaori en ik willen eigenlijk best graag bij de dansclub, maar we zijn nogal nerveus dat we niet goed genoeg zijn omdat de dansmeisjes allemaal heel goed zijn. (Ik heb wel 1 jongen gezien. De dansjes zien helemaal niet meisjesachtig, meer een beetje hiphop of musical stijl.)

Daarna liepen we terug naar de zaal waar ze basketbal speelde om Yui op te halen. Die gaat namelijk ook met de metro met ons mee. Haruka gaat alleen niet met de metro geloof ik. Voor de ingang van de zaal zat een groep jongens van het basketbal team.
Ze keken nogal naar me, en toen besefte ik dat ik misschien wel begon te wennen aan de school, voor hen was ik nog steeds nieuw.
Ik hoop maar dat iedereen me wel als gewoon een leuke student gaat zien, en niet als `het buitenlandse meisje`.

Toen we Yui hadden opgehaald, gingen we naar het metrostation en reisden we met de metro terug. In de metro nam ik afscheid van Kaori, Nana en Yui.
Onderweg naar huis kocht ik een cafe latte en een koekje voor mezelf. Het is inmiddels al best laat en over half 6 toen ik thuis was.
Maar, zoals ik al zei, ik heb een leuke dag gehad.

Ik hoop dat ik gauw Japans kan leren en dat Kaori,Nana,Haruka en Yui mijn vriendinnen kunnen worden.

~ ^^ Love!